هیوا محمودی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به افزایش تمایل خانواده‌ها به تک‌فرزندی در سال‌های اخیر اظهار کرد: افزایش مشکلات اقتصادی و محدودیت منابع مالی موجب شده بسیاری از خانواده‌های تنها یک فرزند داشته باشند، اما تک‌فرزندی در ذات خود آسیب‌زا نیست. آنچه ممکن است به رشد شخصیتی کودک لطمه بزند، ضعف در تربیت و ناآشنایی والدین با مهارت‌های ارتباطی و والدگری است.

وی افزود: اگر والدین زمان، انرژی و توجه کافی برای پرورش مهارت‌های فردی و اجتماعی کودک صرف کنند، تک‌فرزندی نه‌تنها آسیب‌زا نخواهد بود بلکه می‌تواند فرصت رشد عمیق‌تر و رابطه‌ای سالم‌تر را فراهم کند. در مقابل، بی‌توجهی به نیازهای عاطفی، آموزشی و استقلال کودک زمینه وابستگی و رفتارهای خودمحورانه را افزایش می‌دهد.

رئیس مرکز مشاوره دانشگاه گلستان تصریح کرد: تفاوت اصلی میان تک‌فرزندان و فرزندان دارای خواهر و برادر، در تجربه تعامل‌های اجتماعی روزمره است. با این حال، والدین می‌توانند این تجربه را از طریق ارتباط هدفمند کودک با همسالان، آموزش مهارت‌های ارتباطی و سپردن مسئولیت‌های کوچک در خانه جبران کنند.

محمودی تأکید کرد: وابستگی یا خودمحوری ریشه در تربیت دارد، نه در تعداد فرزندان. زمانی که تمام توجه خانواده به‌صورت بی‌قید و شرط بر یک کودک متمرکز می‌شود، احتمال شکل‌گیری خودمحوری افزایش می‌یابد. اما اگر والدین استقلال، مسئولیت‌پذیری و تعامل سازنده را در فرزند تقویت کنند، تک‌فرزند نیز می‌تواند فردی اجتماعی، همدل و موفق باشد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: خانواده‌های تک‌فرزند باید محیط خانه را به فضایی امن و آزاد برای گفت‌وگو و ابراز احساسات تبدیل کنند تا کودک ارتباط و آرامش را در بستر خانواده تجربه کند، نه در فضای بیرونی.

انتهای پیام