متن پیام آیت‌الله حسین نوری همدانی که امروز یکشنبه ۱۱ آبان در همایش استانی ستاد صبر در قم قرائت شد، به شرح زیر است؛

«بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ عَلَی سَیِّدِنا وَ نَبِیِّنَا أَبِی ‌الْقَاسِمِ المصطفی مُحَمَّد وَ عَلَی أهلِ بَیتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ سیَّما بَقیَّهَ اللهِ فِی الأرَضینَ و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین إلی یوم الدین.

اسلام، دین رحمت و رأفت، اخلاق و عدالت است؛ دینی که عدالت را با احسان و قضاوت را با صلح و گذشت درآمیخته است. فرهنگ صلح، گذشت و میانجی‌گری دلسوزان برای رفع اختلافات و کینه‌ها و تحکیم روابط اجتماعی از والاترین آموزه‌های قرآن کریم و اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) و از نشانه‌های ایمان و تقواست.

از وصایای جاودانه‌ مولایمان امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام به فرزندان بزرگوارش امام حسن و امام حسین(ع) در هنگامی که ابن‌ملجم «لعنة‌الله‌علیه» آن حضرت را  مجروح ساخت، چنین است: «أُوصِیکُمَا وَجَمِیعَ وَلَدِی وَأَهْلِی وَمَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَی اللَّهِ وَنَظْمِ أَمْرِکُمْ... ْ. وَصَلَاحِ ذَاتِ بَیْنِکُمْ، فَإِنِّی سَمِعْتُ جَدَّکُمَا صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ یَقُولُ: صَلَاحُ ذَاتِ الْبَیْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَالصِّیَامِ.»

حضرت در این وصیت، اصلاح میان مردم را برتر از همه نمازها و روزه‌ها دانسته‌اند؛ زیرا نزدیک کردن دل‌ها، زدودن کینه‌ها و آشتی دادن میان مؤمنان، زمینه‌ساز انسجام، همدلی و محبت اجتماعی است. ایجاد صلح میان دو دل شکسته یا دو گروه و قبیله‌ای که دچار سوء‌تفاهم و دشمنی شده‌اند، ثوابی فراتر از عبادات مستحب دارد.

امروز نیز جامعه‌ اسلامی ما بیش از هر زمان دیگر به «صلاح ذات‌البین» نیازمند است؛ چرا که شیاطین و دشمنان، راه نفوذ خود را از شکاف‌ها و بدبینی‌های درونی می‌جویند. اصلاح ذات‌البین یعنی بستن راه نفوذ دشمن از طریق وحدت قلوب و اعتماد متقابل است. جامعه‌ای که روح عفو و گذشت در آن زنده باشد، از بسیاری از نزاع‌ها و خصومت‌ها در امان می‌ماند و بنیان خانواده و اعتماد اجتماعی در آن استحکام می‌یابد.

از دیدگاه فقه اهل‌بیت(ع)، دعوت قاضی به صلح پیش از صدور حکم، مستحب مؤکد و نشانه عدالت و رحمت است. چنان‌که فقیه عظیم‌الشان شیعه، صاحب جواهر الکلام، شیخ محمدحسن نجفی «رحمة الله» می‌فرماید:  «یُستحبّ ترغیبهما فی الصلح الذی هو خیر، ولا ینافی ذلک فوریة القضاء عرفاً» (جواهر الکلام، ج۴۰، ص۱۴۵).

بر این اساس، تلاش برای رفع کینه‌ها و اصلاح اختلافات از راه‌های غیرقضایی، مقدّم بر طرح دعوی و فصل خصومت در محاکم است. از همین رو، تلاش ارزشمند شما در ستاد صبر (صلح، بخشایش و رضایت) در مسیر میانجی‌گری، گذشت، و جستجوی راه‌حل‌های اخلاقی و اجتماعی، از والاترین مصادیق عمل صالح است. صلح و عفو در هنگام قدرت، نه نشانه ضعف، بلکه نماد قدرت روحی، ایمان، و پیوند میان فقه، اخلاق و عدالت اجتماعی است.

وظیفه‌ شما در ستاد صبر تنها کاهش آمار دعاوی نیست، بلکه احیای روح ایمان، بازسازی اعتماد اجتماعی، تحکیم بنیان خانواده، تقویت برادری، همدلی و پیوند اخلاقی جامعه است.
خداوند متعال وعده فرموده است: «فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَی اللَّهِ» (شوری، آیه۴۰) و نیز فرموده است: «وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ» (آل‌عمران، آیه۱۳۴).

اینجانب، ضمن تقدیر و تشکر از تلاش‌های صادقانه مسئولان و فعالان ستاد صبر(صلح؛ بخشایش، رضایت) بر نکات زیر تأکید می‌نمایم:

۱. صلح و بخشایش باید بر پایه ایمان؛   تقوا، عدالت، احسان، آینده‌نگری و رضایت قلبی انجام گیرد؛ سازشی که از روی فشار یا اضطرار باشد، پایدار نخواهد ماند.

۲. حضور علما، نخبگان فرهنگی، ریش‌سفیدان، بزرگان قبایل و عشایر، و معتمدان محلی در میانجی‌گری و حل اختلافات، عملی خداپسندانه و دارای اجر معنوی عظیم است.

۳. همه‌ سازمان‌ها، نهادهای دولتی و مردمی و شخصیت‌های حقیقی و حقوقی باید ستاد صبر را در رسالت الهی و اجتماعی خود یاری دهند.

۴. عفو و گذشت، جلوه‌ای از قدرت اخلاقی و معامله‌ای اخروی است؛ و هرگز به عنوان نشانه ضعف نباید تلقی شود. قاطعانه و با توکل بر خدا و توسل به اهل بیت(ع)؛ برای صلح و عفو و گذشت تصمیم بگیرید و هرگز تحت تاثیر؛ وسوسه‌های شیطانی و کسانی که مانع صلح و آشتی می‌شوند قرار نگیرید. برکات صلح و عفو را بیشتر از انتقام در زندگی لمس خواهید کرد.»

انتهای پیام