به گزارش ایسنا، روسیه برنامه‌ریزی کرده بود که تا نوامبر ۲۰۲۴ شهر «پوکروفسک» را که یک قطب لجستیکی در منطقه «دونتسک» است، تصرف کند. نیروهای روسیه یک سال از برنامه عقب هستند. نیروهای اوکراینی، اگرچه به شدت تعدادشان کمتر است برای حفظ خط دفاعی دونباس سرسختانه جنگیده‌اند؛ اکنون، به نظر می‌رسد روسیه در آستانه تثبیت کنترل خود بر پوکروفسک است، چراکه نیروهای بیشتری اعزام کرده و پهپادهای روسی دسترسی نظامیان اوکراینی به تدارکات و تجدید قوا را قطع کرده‌اند.
نشریه «فارن افرز» با توجه به تحولات میدانی و حمایت‌ها از کی‌یف در گزارشی چشم‌انداز این جنگ و آتش‌بس احتمالی را بررسی کرده و نوشت: «پوکروفسک یک نبرد مجزا نیست. نیروهای روسی به تدریج مواضع اوکراین در شمال و جنوب را محاصره می‌کنند و به حومه «کوستانتینیفکا» رسیده‌اند. پیشروی‌های اخیر به سمت شمال در امتداد رود «دنیپرو» مرکز اقتصادی «زاپوریژیا» را در معرض خطر قرار داده است. اگر دونباس سقوط کند، خارکیف- دومین شهر بزرگ اوکراین در خطر خواهد بود.»
در ادامه این مطلب با اشاره به تشدید عملیات‌های تهاجمی روسیه در اوکراین آمده است: « هر دو طرف با نزدیک شدن این جنگ به چهارمین سال آن نشانه‌هایی از خستگی را بروز داده‌اند اما هیچ یک آماده صلح نیستند. پوتین به‌رغم ماه‌ها پیش‌قدم شدن آمریکا در تلاش‌های دیپلماتیک هیچ امتیازی در زمینه خواسته‌های خود نداده است.»
سه مرحله تحقق اهداف راهبردی روسیه در اوکراین و چالش‌های آن
نویسنده معتقد است: «کاهش کمک‌های نظامی-فنی آمریکا، در کرملین این امیدواری را ایجاد کرده است که می‌تواند دست برتر را در برابر اوکراین داشته باشد. در همین حال، تمرکز اروپا بر این که پس از آتش‌بس با «ائتلاف داوطلبان» که قول اعزام نیرو به اوکراین را داده است چه کاری انجام خواهد داد، طولانی کردن جنگ را به بهترین وسیله برای روسیه تبدیل کرده تا از یکپارچه‌سازی اوکراین با ساختار امنیتی اروپا جلوگیری کند.
روسیه اکنون هدف راهبردی خود علیه اوکراین را در سه مرحله می‌بیند که تنها اولین مرحله آن شامل نبرد واقعی است. در وهله اول، روسیه به دنبال اشغال یا نابودی قلمرو اوکراین به اندازه‌ای است که اطمینان حاصل کند آنچه باقی می‌ماند تنها با رضایت روسیه از نظر اقتصادی دوام‌پذیر است. برنامه‌ریزان روس ارزیابی می‌کنند که در صورت تملک چهار استان الحاقی قبلی به اضافه «خارکیف، میکولائیف و اودسا» این امر قابل دستیابی است. کرملین در چنین شرایطی به دنبال آتش‌بس خواهد بود. البته با این باور که می‌تواند مرحله دوم را دنبال کند که در آن از اهرم اقتصادی و جنگ سیاسی با پشتوانه تهدید حمله مجدد، برای اعمال کنترل بر کی‌یف استفاده کند. روسیه در مرحله سوم اوکراین را به شیوه‌ای مشابه بلاروس در مدار خود جذب می‌کند.»
رسانه آمریکایی در ادامه نوشت: کرملین برای حفظ سرعت کنونی عملیات تهاجمی نیاز دارد یا راهی برای پیشبرد نبردها پیدا کند که جان سربازانش را بیشتر حفظ کند یا مدل جدیدی برای سربازگیری پیدا کند.
در عین حال، سرمایه در گردش فعلی روسیه توانایی آن برای تداوم عملیات تهاجمی را تعیین می‌کند؛ تا زمانی که روسیه بتواند نفت، گاز و سایر مواد خام را بفروشد وسیله‌ای برای تولید پول نقد جهت تامین تسلیحات و سربازگیری دارد. اما کاهش قیمت نفت در سال ۲۰۲۵ ذخایر روسیه را کم کرده است. در همین حال کارزار رو به گسترش اوکراین برای حملات دوربرد به پالایشگاه‌های نفت مشکلاتی بر پالایش نفت داخلی و در دسترس بودن سوخت ایجاد کرده است.
دفاع هوایی روسیه تا کنون توانسته تا ۹۵ درصد از پهپادهای اوکراین را شکست دهد و با توجه به قدرت انفجاری کم مهمات اوکراین، تنها حدود نیمی از پهپادهایی که به هدف می‌رسند واقعا خسارت قابل توجهی وارد کرده‌اند. با این حال اوکراین در حال انباشتن ذخایر موشک‌های کروز طراحی داخلی است.
مانع بزرگ برای متقاعد کردن روسیه به توقف جنگ
فارن افرز در بخش دیگری از این گزارش نوشت: «در حالی که اوکراین در فکر چهارمین زمستان جنگ است توانایی آن برای مقاومت در برابر روسیه به سه عامل اساسی بستگی خواهد داشت: تجهیزات و مهمات، نیروی انسانی و اراده. وظیفه تامین مهمات لازم به منظور ادامه جنگ برای نیروهای مسلح اوکراین اکنون بر دوش اروپا است. این ماموریتی است که دولت‌های اروپا تعهد خود نسبت به آن را علام کرده‌اند و وعده‌های رهبران اروپایی درباره سرمایه‌گذاری در تولید دفاعی در نهایت از حرف به واقعیت رسیده است. تولید گلوله، همچنین سامانه‌های فرعی برای موشک‌های کروز، پهپادها و سایر سلاح‌ها در حال گسترش است، اگرچه تولید سامانه‌های دفاع هوایی همچنان با کمبود مواجه است.
آمریکا عملا تامین تجهیزات برای اوکراین را متوقف کرده است. سوال کلیدی این است که آیا دولت "ترامپ" به طور قابل اطمینان خرید تسلیحات ساخت آمریکا را در آن حوزه‌هایی که شرکای بین‌المللی اوکراین توان داخلی تولید آن را ندارند، به ویژه سامانه‌های دفاع هوایی پاتریوت، سامانه‌های راکت‌انداز چندگانه هدایت‌شونده، گلوله‌های ۱۵۵ میلی‌متری لیزری و سایر اقلام تخصصی نظامی مانند قطعات یدکی اف-۱۶ مجاز خواهد کرد یا خیر. وضعیت تجهیزات اوکراین متزلزل اما با سرمایه‌گذاری مناسب قابل مدیریت است.»
این گزارش با پرداختن به کمبود نیروی انسانی اوکراین نوشته است: تعداد پیاده‌نظام آماده نبرد در نیروهای مسلح اوکراین تقریبا دو سال است که در حال کاهش است. این تعداد در مقطعی به سطحی خواهد رسید که نگه داشتن جبهه را غیرممکن می‌کند، مگر این که رویکرد کی‌یف در تشکیل نیرو تغییر کند.
جمع‌آوری افراد از خیابان چالش‌برانگیز شده است اما مشکل اصلی بهبود کیفیت و ظرفیت آموزش و ادغام پیاده‌نظام اوکراینی در تیپ‌های رزمی است. ارتش قادر به آموزش کارکنان خود برای انجام دادن وظایف رزمی در خط مقدم نیست. برای حل کردن این مشکل سپاه جدید ارتش اوکراین نیاز دارد تا چرخش تیپ‌ها را برقرار و امکان این را فراهم کند که واحدهای بهتر به آموزش واحدهای ضعیف‌تر کمک کنند.»
رسانه آمریکایی در همین راستا درباره موانع آموزش نیروهای اوکراینی توسط شرکای آن و استقرار نیروهای پشتیبان در اوکراین نوشت: «یک مدل بهتر برای کمک‌های آموزشی اروپا وجود دارد- مدلی که ممکن است مقدمات یک آتش‌بس نهایی را نیز فراهم کند. تعهدات امنیتی اروپا پس از جنگ به یک مانع بزرگ برای متقاعد کردن روسیه به توقف جنگ تبدیل شده است، که به روسیه انگیزه‌ای قوی برای پرهیز از آتش‌بس می‌دهد.
بهترین راه برای غلبه بر این مانع تفکیک کامل مسئله استقرار نیروهای اروپایی در اوکراین از مسئله آتش‌بس است.
این زمستان می‌تواند نقطه عطف باشد
فارن افرز در بخش پایانی این مطلب نوشت: روسیه بیش از هر زمان دیگری موشک تولید می‌کند و در همین حال، شبکه انرژی آسیب دیده اوکراین اکنون قادر به تامین برق کل کشور نیست. حتی مرکز کی‌یف هر روز چند ساعت برق ندارد. در حال حاضر سیستم گرمایش کار می‌کند اما دما رو به کاهش است و اوکراین باید برای اختلال قابل توجه در خدمات آب، برق و گرمایش در طی ماه‌های سرد آماده شود. اگر روسیه بتواند پیشروی‌های خود را تسریع کند، شاید با ترکیبی از پاک‌سازی خطوط دفاعی اوکراین و تخلیه سکنه مراکز عمده نزدیک به جبهه بتواند مسیری را برای مجبور کردن اوکراین به تسلیم در سال ۲۰۲۶ باز کند.
اما این به هیچ وجه نتیجه قطعی نیست. اگر اوکراین بتواند با قدرت‌های غربی همراه شود تا فشار واقعی بر اقتصاد و زیرساخت‌های انرژی روسیه وارد کند، ممکن است آتش‌بس تا پایان سال آینده قابل دستیابی باشد.
با این حال واشنگتن باید بداند که یک آتش‌بس با حرکات نمادین و دادن امتیاز به مسکو محقق نخواهد شد. اما اوکراین هم نمی‌تواند به شکل نامحدود مقاومت کند.»
انتهای پیام
نظرات