خدیجه نقوی در گفتوگو با ایسنا درباره اهمیت استقلال تحصیلی دانشآموزان اظهار کرد: والدین باید به شکلی صحیح در انجام تکالیف همراه فرزند باشند تا حس تعهد در او شکل بگیرد؛ بهگونهای که حتی در غیاب والدین نیز دانشآموز بتواند وظایف درسیاش را بدون حاشیه، اولویتبندی و اجرا کند.
وی افزود: والدین میتوانند با برنامهریزی مشترک و ارائه پاداشهای کوچک، استمرار یادگیری و انجام تکالیف را در فرزند تقویت کنند. به گفته او، این همراهی زمانی مؤثر است که از تبدیلشدن به وابستگی جلوگیری شود.
این مشاور تخصصی حوزه کودک و نوجوان با اشاره به اینکه گاهی کمک والدین رشد استقلال تحصیلی را مختل میکند، توضیح داد: وقتی والدین فقط برای حل لحظهای تمرینها وارد میشوند و روش اصولی یادگیری را آموزش نمیدهند، دانشآموز در جلسه امتحان دچار اضطراب و فراموشی میشود؛ زیرا توانایی تحلیل و حل مسئله به صورت مستقل در او شکل نگرفته است.
نقوی، راهکار تقویت استقلال یادگیری را ارزیابی مستمر دانست و گفت: باید در موقعیتهای مختلف آموزشی، آزمونهای متعدد از دانشآموز گرفته شود تا بتواند بدون حفظیات و با تحلیل خود مسائل را حل کند. این روند اعتماد به نفس و احساس توانمندی را در او افزایش میدهد.
او همچنین مسئلهی مرز میان حمایت عاطفی و دخالت بیش از حد را مهم دانست و بیان کرد: دانشآموزانی که خسته یا مضطرباند، نیازمند حمایت عاطفی والدین هستند؛ اما این حمایت باید همراه با تأکید بر پایبندی به برنامه درسی باشد. خانواده وقتی در کنار فرزند خود میایستد، او انگیزه بیشتری برای ادامه مسیر پیدا میکند.
این مشاوره کودک با اشاره به ویژگیهای دانشآموز مستقل گفت: دانشآموز مستقل میتواند برنامهریزی کند، نقاط ضعف و قوتش را بشناسد و حتی به دیگران کمک کند. این مهارتها معمولاً از پایه سوم تا پنجم ابتدایی و سپس در دوره متوسطه اول قابل آموزش و تقویت است.
نقوی افزود: خودکارآمدی و اعتماد به نفس نقش مهمی در یادگیری مستقل دارند و دانشآموزانی که از طریق منابع آموزشی، فیلمها و نمونهسؤالها خود را تقویت میکنند، اضطراب کمتری تجربه کرده و یادگیری عمیقتری به دست میآورند.
او با انتقاد از رفتارهایی مانند سرزنش، مقایسه و بیتوجهی به تفاوتهای فردی اظهار کرد: این رفتارها موجب کاهش اعتماد به نفس، افت انگیزه و بروز درماندگی آموختهشده در دانشآموز میشود.
این روانشناس گلستانی تاکید کرد: والدین نباید ناکامیهای درسی فرزند را گردن دیگران بیندازند یا او را با شاگردان دیگر مقایسه کنند؛ زیرا این رویکرد تهدیدی جدی برای سلامت روان و مسیر تحصیلی اوست.
انتهای پیام


نظرات