این عوامل تاثیرگذار بر بحران کمبود آب شامل موارد زیر است:

تغییرات و نوسانات اقلیمی

تشدید نوسانات بارندگی، خشکسالی‌های طولانی، باران‌های موسمی نامنظم، تاخیر در بارش‌ها و خشکسالی‌های غیرمنتظره، به‌طور فزاینده‌ای تقویم‌های سنتی کشاورزی را مختل می‌کند. اثرات ماندگار تغییرات اقلیمی به وقوع حوادث شدید و مکرر آب و هوایی در بسیاری از مناطق، به ویژه مناطقی که از قبل مستعد تنش بوده‌اند، منجر شده است.

افزایش جمعیت جهانی

افزایش جمعیت شهری و روستایی تا سال ۲۰۲۵، تقاضا برای غذا، آب و منابع را افزایش می‌دهد و رقابت بیشتر بین کشاورزی، کاربران شهری و کاربران صنعتی منابع محدود را محدود خواهد کرد.

شیوه‌های مدیریتی ناپایدار

استخراج بیش از حد آب‌های زیرزمینی، آبیاری نامناسب که موجب هدر رفتن آب، شور شدن و تخریب خاک می‌شود و فقدان مدیریت یکپارچه منابع، کمبود آب شیرین را در سطح جهان تسریع کرده است.

تخریب زمین

تکنیک‌های نامناسب آبیاری، مدیریت ضعیف خاک و استفاده بیش از حد از مواد شیمیایی موجب کاهش گسترده حاصلخیزی خاک شده و نیاز به آبیاری برای حفظ عملکرد را افزایش داده است.

زیرساخت‌های محدود

بسیاری از مناطق کشاورزی حاصلخیز، به ویژه در جنوب آسیا، آفریقا و بخش‌هایی از خاورمیانه، به شدت به کشاورزی دیم با زیرساخت‌های آبیاری محدود یا قدیمی متکی هستند و این امر آنها را به ویژه با غیرقابل پیش‌بینی شدن بارندگی، آسیب‌پذیر می‌کند.

پیامدهای کمبود آب در سال ۲۰۲۵ برای امنیت غذایی

پیامدهای کمبود آب در سال ۲۰۲۵، بسیار فراتر از مزارع و زمین‌های کشاورزی است و بر امنیت غذایی جهانی کل سیاره تاثیر می‌گذارند.

چگونه کمبود آب به ناامنی غذایی تبدیل می‌شود؟

کمبود آب به ناامنی غذایی تبدیل خواهد شد که تحت تاثیر موارد زیر است:

کاهش بهره‌وری

کمبود آب، بهره‌وری کشاورزی را محدود می‌کند. محصولات اساسی مانند گندم، برنج و ذرت به آبیاری قابل توجهی نیاز دارند و وقتی آب برای آبیاری کمیاب یا غیرقابل اعتماد می‌شود، عملکرد و درآمد کاهش می‌یابد و کشاورزان را به سمت فقر سوق می‌دهد.

 فقر و بی‌ثباتی اجتماعی

 کشاورزان خرده‌پا متکی به زیرساخت‌های آبیاری محدود، به‌ویژه آسیب‌پذیر هستند. تشدید کمبود آب موجب ناآرامی‌های اجتماعی، مهاجرت از روستا به شهر و تضعیف انسجام جامعه می‌شود.

تغذیه و سلامت

 برای سازگاری، کشاورزان اغلب به سمت کشت محصولات کم‌آب‌، اما کم‌مغذی‌تر روی می‌آورند درنتیجه، تنوع غذایی آسیب می‌بیند و خطر سوءتغذیه را در میان جمعیت‌های کم‌درآمد افزایش می‌دهد. علاوه بر این، افزایش ناگهانی قیمت مواد غذایی که ناشی از کاهش تولید است، گرسنگی جهانی را تشدید می‌کند.

مقابله با کمبود آب در سال ۲۰۲۵ نیازمند رویکردی جامع و یکپارچه در مدیریت آب کشاورزی است که به معنای ترکیب فناوری، سیاست و شیوه‌های پایدار متناسب با چالش‌های محلی پیش روی کشاورزان در سراسر جهان است.

بر اساس گزارش فارمونات، کمبود آب در سال ۲۰۲۵، مسئله تعیین‌کننده برای کشاورزی جهانی است اما غیرقابل حل نیست و با ترکیبی از شیوه‌های پایدار، سیاست‌های آگاهانه، فناوری‌های پیشرفته و اقدامات مشارکتی، می‌توانیم مسیری را به سوی امنیت غذایی، رفاه روستایی و ثبات زیست‌محیطی ترسیم کنیم.

انتهای پیام