نمایش «درمان خانگی» که این روزها در مشهد روی صحنه می‌رود، اثری در ژانر درام است که با تمرکز بر تنش‌ها و روابط یک خانواده شکل گرفته و تلاشی برای بازنمایی فضای صمیمی اما پرتلاطم زندگی روزمره دارد.

احسان خزاعی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: داستان نمایش «درمان خانگی» درباره خانواده‌ای سه‌نفره؛ پدر، مادر و دختر است. کشمکشی که در یکی از شب‌ها در خانه میان اعضای خانواده شکل می‌گیرد، محور اصلی داستان است و می‌توان گفت این نمایش، یک درام محسوب می‌شود.

وی بیان کرد: در شکل مدرن تئاتر امروز، بسیار مهم است که نویسنده و کارگردان حتی در زمان نوشتن متن با هم در ارتباط باشند؛ نه برای محدود کردن نویسنده، بلکه برای رسیدن به یک فهم مشترک از اجرای نهایی. در تاریخ تئاتر، درام‌هایی داریم که سال‌ها و قرن‌ها اجرا شده‌اند، مانند آثار شکسپیر که هر کارگردانی برداشت خاص خود را ارائه داده است. اما تئاتر مدرن امروز بیشتر به‌سمت متونی می‌رود که مخصوص اجرا نوشته می‌شوند.

کارگردان نمایش «درمان خانگی» با تأکید بر اینکه وقتی متن برای یک اجرای مشخص نوشته می‌شود، بسیار اهمیت دارد که نویسنده و کارگردان با هم گفت‌وگو کنند تا جهان مشترکی خلق شود، افزود: به‌طوری که متن و اجرا از نظر فضا و فرم به یکدیگر نزدیک باشند که خوشبختانه این همکاری در این نمایش بسیار خوب شکل گرفت.

خزاعی با اشاره به اینکه طبیعتاً تولید هر نمایشی چالش‌های اجتناب‌ناپذیر خود را دارد، خاطرنشان کرد: اما گاهی چالش‌های اضافی خارج از مسائل فنی نیز به آن افزوده می‌شود و باعث کندی روند اجرا می‌شود. بخشی از این دشواری‌ها مربوط به تعامل با اداره ارشاد و انجمن‌هاست. اگر این روندها کمی به‌روزتر و روتین‌تر شوند، روند تولید آثار تئاتری در مشهد بسیار روان‌تر پیش می‌رود. 

وی ادامه داد: روندهای قدیمی دیگر پاسخگوی حجم کار نیست و گاهی باعث اختلال در زمان‌بندی می‌شود. حتی یک روز تأخیر ممکن است لطمه مالی جدی به گروه وارد کند، چون این کار برای بسیاری از هنرمندان بخشی از درآمدشان محسوب می‌شود. اگر این روندها اصلاح و به‌روز شوند، بخش مهمی از دغدغه فعالان تئاتر کاهش پیدا می‌کند.

این کارگردان تئاتر اظهار کرد: وقتی سراغ متنی می‌روید که در عین عامه‌پسند بودن، از نظر فرم کمی متفاوت است، این تصمیم می‌تواند پرچالش باشد. ما تلاش کردیم نمایشی بسازیم که مناسب اجرای عموم باشد؛ چراکه باید پذیرفت که ممکن است طیف‌های مختلفی از مخاطبان در سالن حضور داشته باشند. در چنین شرایطی نمی‌توان کار را بیش از حد پیچیده کرد؛ چه در فرم و چه در محتوا.

خزاعی با بیان اینکه اقتضای تئاتر مدرن گاهی شکستن برخی چارچوب‌ها و اجرای فرم‌های تازه است، تأکید کرد: این انتخاب ممکن است نوعی ریسک محسوب شود، خصوصا اگر تعداد بازیگران کم باشد و در این میان تنها واکنش مخاطب تعیین‌کننده خواهد بود.

وی با تأکید بر اینکه هنر بیشتر بیانگر یک وضعیت است که هنرمند آن را مهم یافته است، ادامه داد: اگر بخواهم یک مفهوم را بیان کنم که شاید برای مخاطب قابل دریافت باشد، آن «رواداری» است. در جامعه مدرن امروز، چیزی که می‌تواند کیفیت زندگی ما را بهتر کند، همین رواداری است؛ اینکه بپذیریم هر فردی در هر نسل و جایگاهی نیازها و خواسته‌هایی دارد که باید دیده شود.

این کارگردان تئاتر اضافه کرد: این پذیرش زمانی ممکن است که نسبت به یکدیگر روادار باشیم؛ یعنی همان‌طور که برای خودمان حق دسترسی به رفاه و امکانات قائل هستیم، برای دیگران نیز همان حق را به رسمیت بشناسیم. به نظر من تنها راه زیست اجتماعی سالم همین است و امیدوارم این حس به مخاطب منتقل شود، هرچند او همیشه حق برداشت شخصی خود را دارد.

انتهای پیام