نوشین وفادار در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه تجربه‌ آموزش عکاسی به کودکان همیشه برایم جایگاه ویژه‌ای داشته است، اظهار کرد: چراکه به‌ وضوح می‌بینم که چطور این هنر می‌تواند دنیای درونی و جهان‌بینی آینده آن‌ها را شکل دهد.

وی ادامه داد: همیشه سعی کرده‌ام فضایی بسازم که کودک در آن احساس امنیت، آزادی و بازیگوشی داشته باشد؛ فضایی که بتواند دیده شود، شنیده شود، تجربه کند و با کنجکاوی خود عکس بسازد. برای من، آموزش به کودکان صرفاً یاد دادن تکنیک نیست، بلکه کمک کردن به آن‌ها برای دیدن جهان بیرون و درون است.

عکاسی باعث می‌شود کودک بتواند احساساتش را بیان کند

 این معلم عکاسی با اشاره به اهمیت آموزش عکاسی به کودکان اظهار کرد: عکاسی در کودکی فقط یک مهارت نیست؛ یک ابزار رشد ذهنی و احساسی است، کودکان از طریق تصویر جهان را معنا می‌کنند؛ تصویر، زبان طبیعی آن‌هاست؛ وقتی کودک یاد می‌گیرد عکس بگیرد، درواقع یاد می‌گیرد مشاهده کند، تمرکز کند، حساس شود و به جزئیات توجه نشان دهد.

وفادار افزود: از طرف دیگر عکاسی باعث می‌شود کودک بتواند احساساتش را بیان کند، چون بسیاری از کودکان هنوز توانایی بیان کلامی دقیق احساسات را ندارند، تصویر برایشان یک زبان امن است. درواقع آموزش عکاسی برای کودکان به‌ظاهر آموزش یک هنر است، اما در اصل آموزش شیوه‌ نگاه کردن به زندگی است.

وی خاطرنشان کرد :عکاسی به کودک اعتمادبه‌نفس، قدرت انتخاب، تصمیم‌گیری و خلاقیت می‌دهد، لحظه‌ای که او قاب خود را انتخاب می‌کند، درواقع دارد دنیای خودش را می‌سازد. در دوره‌ای که کودکان بیشتر مصرف‌کننده‌ تصویر هستند، کمک کردن به آن‌ها برای تولید تصویر یک قدم مهم برای رشد آگاهی و تفکر مستقل است.

این معلم عکاسی درباره چالش‌های آموزش عکاسی به کودکان گفت: یکی از مهم‌ترین چالش‌ها تفاوت‌های فردی شدید بین کودکان است، هر کودک شیوه‌ یادگیری، ریتم ذهنی و دنیای احساسی خودش را دارد و نمی‌شود یک نسخه‌ واحد برای همه آن‌ها نوشت. یکی دیگر از چالش‌ها توقعات والدین است، گاهی والدین انتظار دارند کودک عکاس شود، در حالی‌ که هدف اصلی دوره‌های آموزش عکاسی، رشد خلاقیت و قدرت مشاهده است، نه تولید عکس‌های تکنیکی.

وفادار کمبود منابع آموزشی برای کودکان را از دیگر چالش‌ها برشمرد و گفت: بسیاری از منابع آموزش عکاسی برای بزرگسالان نوشته شده‌اند، طراحی تمرین‌هایی که هم ساده باشند و هم عمق داشته باشند، کاری تخصصی و زمان‌بر است.

«سواد بصری» در سیستم آموزشی جدی گرفته نمی‌شود

 وی افزود: توجه محدود برخی نهادها به اهمیت تربیت تصویری نیز چالشی در مسیر آموزش عکاسی به کودکان است، چراکه کودکان هر روز با حجم عظیمی از تصویر روبه‌رو هستند اما سواد بصری هنوز در سیستم آموزشی جدی گرفته نمی‌شود، با وجود اینکه عکاسی یکی از بهترین راه‌ها برای ساخت این سواد است.

این معلم عکاسی در رابطه با میزان استقبال کودکان از این‌گونه کلاس‌ها توضیح داد: دنیای امروز یک دنیای تصویری است و کودکان نسبت به نسل‌های قبل بسیار سریع‌تر و عمیق‌تر با تصویر ارتباط برقرار می‌کنند؛ دوربین برای کودکان ترکیبی از اسباب‌بازی، ابزار بیان و راه ارتباط است و طبیعی است که جذابیت زیادی برایشان داشته باشد.

وفادار به تفاوت دیدگاه دختران و پسران نسبت به عکاسی اشاره و اظهار کرد: از نظر من، علاقه بین دختران و پسران تقریباً یکسان است، اما شیوه‌ تجربه کردنشان متفاوت است، به طوری که دختران معمولاً جزئی‌نگرتر و احساسی‌تر عکس می‌گیرند و دنیای شخصی‌شان را راحت‌تر وارد تصویر می‌کنند؛ اما پسران معمولاً به حرکت، موضوعات بیرونی و تجربه‌های پرانرژی‌تر تمایل دارند.

وی در پاسخ به این سوال که در مشهد، زمینه‌ آموزش عکاسی به کودکان، چگونه است؟ گفت: مشهد از نظر علاقه‌ عمومی و استعداد هنری یک شهر بسیار پویاست. هرچند فضای آموزشی عکاسی مخصوص کودکان هنوز آن‌طور که باید توسعه پیدا نکرده است. همکاری‌های بین‌رشته‌ای مثل عکاسی، بازی و کارگاه‌های مهارتی هنوز جا دارد گسترش پیدا کند.

این معلم عکاسی افزود:  آموزش سیستماتیک عکاسی به کودک‌ و نوجوان برای اولین بار در سال ۱۳۸۶ از مشهد آغاز شد و قطعا ادامه مسیر زیرساخت‌های کافی و لازم را می‌طلبد.

وفادار تصریح کرد: کودکان هنگامی که عکاسی را یاد می‌گیرند، درواقع یاد می‌گیرند که چگونه ببینند، چگونه انتخاب کنند و چگونه بخشی از دنیای خود را بسازند. اگر به کودکان کمک کنیم، تصویر را بفهمند و با آن آگاهانه برخورد کنند، در آینده شهروندانی خواهیم داشت با تفکر مستقل‌تر، آرام‌تر، خلاق‌تر و انسانی‌تر.

انتهای پیام