پس از عزل ابوالحسن بني صدر(اولين ريس جمهور ايران )در سي و يكم خرداد سال 1360 از سمتش كه با راي نمايندگان مجلس شوراي اسلامي به عدم كفايت سياسي او اتفاق افتاد وبا تاييد تصميم نمايندگان مجلس توسط امام راحل قطعيت پيدا كرد،شوراي رياست جمهوري عهده دار وظايف رياست جمهوري شد تا بالاخره در 19 شهريور 1359 شوراي انقلاب محمد علي رجايي را به اين سمت انتخاب و معرفي كرد. رجايي كه درقزوين متولد شد فرزند پيشه‌وري بود كه در بازار قزوين به کسب خرازي اشتغال داشت، او در چهار سالگي پدر خود را از دست داد و براي تامين مالي خانواده و برادرش كه با وي 10 سال اختلاف سني داشتند خارج از خانه مشغول فعاليت بود ؛ مادرش از صبح تا شب پنبه پاک مي‌کرد و فندق و گردو و بادام مي‌شکست به همين دليل بيش‌تر اوقات دست‌هايش به خاطر فشار زياد ترک بر مي‌داشت. محمد علي در كنار درس و مدرسه به مادرش نيز کمک مي‌کرد. رجايي در 13 سالگي کلاس ششم ابتدايي را به اتمام رساند و به خاطر اينکه قزوين از لحاظ اقتصادي وضعيت خوبي نداشت در 14 سالگي به تهران آمد و به همراه برادرش كه از مدتي پيش به تهران آمده بود، ابتدا در بازار آهن فروشان مشغول به کار شد، اما به علت سنگيني کار چندي بعد به دستفروشي روي آورد. محمدعلي بعد از دستفروشي دوباره به بازار تهران بازگشت و در چند حجره به شا گردي پرداخت او درعين حال در مكان‌هايي که به باورها و اعتقادش اهانت مي‌شد کار نمي‌کرد. او در سال 1330 داوطلب خدمت در نيروي هوايي كه جوانان داراي مدرک ششم ابتدايي با درجه‌ي گروهباني در آن خدمت مي‌كردند شد و سه ماه از دوره‌ي آموزشي گروهباني را گذرانده‌ بود که گروه فدائيان اسلام را شناخت وبا شركت در جلسات اين گروه ،همکاريش با اعضاي اين گروه مبارز آغاز شد. پس از اتمام تحصيلات دوران ابتدايي در سن چهارده سالگي به تهران آمد وبه صورت پيماني در نيروي هوايي استخدام شد. وي در آن ايام در جلسات فداييان اسلام حضور مي‌يافت و در همان سال‌ها به فدائيان اسلام پيوست. در کلاس‌هاي شبانه‌اي که وابسته به «مرکز تعليمات جامعه‌ي اسلامي» بود شرکت مي‌کرد. رجايي پس از طي دوره‌ي آموزشي و دريافت درجه‌ي گروهباني در کنار کار به تحصيل ادامه داد و بعد از اخذ ديپلم به دليل اينكه نمي توانست در آزمون ورودي دانشگاه شرکت کند راهي بيجار شد و با استعفا از نيروي هوايي در دبيرستاني مشغول تدريس زبان انگليسي در آن شهرستان شد. وي مدتي نيز دبير رياضي دبيرستانهاي خوانسار بود پس از آن در مدرسه کمال تهران تدريس زبان انگليسي را آغاز كرد. با تمام شدن سال تحصيلي، به تهران بازگشت و در دانشسراي عالي تربيت بدني معلم به تحصيل پرداخت و پس از آن به دانشسراي عالي رفت. پس از 2 سال ليسانس رياضي گرفت و به استخدام آموزش و پرورش درآمد. بعد از اخذ ليسانس رجايي ابتدا به ملاير رفت اما به دليل اختلافي كه با رئيس آموزش‌ و پرورش پيدا کرد به خوانسار رفت و مشغول تدريس شد ؛ سال را تا پايان سال تحصيلي با موفقيت طي كرد و به تهران بازگشت ودر دوره‌ي فوق‌ ليسانس در رشته‌ي آمار مشغول به تحصيل شد و اوقات بيکاري در مدرسه‌ي کمال تدريس مي‌کرد.وي ضمن تدريس به ادامه تحصيل پرداخت ومدرك ليسانس را كسب كرد.سپس در رشته آمار فوق ليسانس گرفت و با دو تن از دوستانش مدرسه دخترانه رفاه را در تهران تاسيس کرد. رجايي سال 1314 در سن 28 سالگي پيشنهادش براي ازدواج با يكي از بستگانش پذيرفته شد و بعد از 6 ماه زندگي مشترک خود را آغاز کردند. هفت ماه پس از ازدواج رجايي در ارديبهشت ماه 1342 به دليل عضويت در نهضت آزادي دستگير شد . در زندان از فرصت خود استفاده كرد و به تبيين مفاهيم والايي چون صبر، دعا، تقوا و توبه در قرآن پرداخت و آ‌نها را در اختيار ديگران قرار داد. سرانجام در روز عيد غدير آبان ماه 1357 در همان روزهايي كه موج مبارزه مردم عليه رژيم شاه به طرز بي‌سابقه‌يي گسترش يافته بود آزاد شد. وي بلافاصله با تأسيس انجمن اسلامي معلمان به مبارزه‌ي خود عليه رژيم ادامه داد و وقتي شاه از ايران فرار کرد رجايي به عضويت «کميته استقبال» درآمد، و در کنار ديگر مبارزان مهياي ورود امام (ره) شد. هنگامي كه در روز 22 بهمن رژيم شاه سقوط كرد. پس از گذشت چند ماهي از انقلاب رجايي ابتدا به کفالت وزارت و سپس به سمت وزير آموزش و پرورش منصوب شد. در 2 فروردين ماه 1359 با يک ميليون و دويست و نه هزار و دوازده رأي به عنوان نماينده مردم تهران به مجلس شوراي اسلامي راه يافت. روز يکشنبه 19 مرداد در32 جلسه مجلس شوراي اسلامي، نامه‌ي بني صدر بر معرفي رجايي به عنوان نخست وزير قرائت شد و فرداي آن روز مجلس با 153 رأي موافق و 24 رأي مخالف و 19 رأي ممتنع به رجايي رأي اعتماد داد. در روز 11 مرداد ماه 1360 حضرت امام خميني(رض) رأي ملت را به او تنفيذ کردند. رجايي پس از عزل بني صدر عضو شوراي رياست جمهوري شد تا مقدمات انتخابات فراهم شود. در دوره دوم انتخابات رياست جمهوري از ميان هفت نامزد اوليه چهار نفر مورد گزينش اوليه قرار گرفتند و شهيد رجايي با حمايت جامعه روحانيت مبارز، حزب جمهوري اسلامي و سازمان مجاهدين با کسب اکثريت آراء به عنوان دومين رييس جمهور كشورمان انتخاب شد و حضرت امام(ره) حکم رياست جمهوري وي را به شرح ذيل تنفيذ كردند: " به رقم تبليغات دشمنان خارج و داخل با اکثريت قاطع افزون از دوره سابق جناب آقاي محمد علي رجايي را به رياست جمهوري کشور برگزيده و اين مسؤليت بزرگ و بار سنگين را بر عهده او گذاشته و چون مشروعيت آن بايد با نصب فقيه ولي امر باشد، اينجانب رأي ملت شريف را تنفيذ و ايشان را به سمت رياست جمهوري اسلامي ايران منصوب نمودم " وي بعد از برگزاي مراسم تحليفش درمجلس شوراي اسلامي دکتر محمد جواد باهنر را به سمت نخست وزير منصوب و به مجلس شوراي اسلامي معرفي کرد. پس از اخذ رأي اعتماد مجلس شوراي اسلامي به کابينه دکتر باهنر دولت جديد مدت اندکي کار خود را آغاز کرده بود تا اينكه در هشتمين روز شهريور ماه 1360در انفجار اتاق جلسات ساختمان نخست وزيري در جلسه شوراي امنيت همراه نخست وزير به شهادت رسيد و مردم با سر دادن شعار «رجايي، رجايي، راهت ادامه دارد!» پيکر او و شهيد باهنر را تا بهشت زهرا مشايعت کردند. رجايي تا آخرين روز عمر خود درخانه‌اي قديمي و کلنگي زندگي کرد. سادگي او نيازي به فريفتگي ظاهري نداشت، از حرف زدن، از انتقاد واز قدرت عمل او مي شد به اين نتيجه رسيد که چه کسي اهل ريا و تزوير است و چه کسي خدمتگذار؛او بارها اين جمله را تكرار كرد كه « اگر در جايگاه رياست جمهوري خود را گم کردم من را به خودم يادآوري کنيد که من محمدعلي رجايي اهل قزوين، دستفروشي مي کردم و معلم بودم. » در آن مقطع كه رجايي به سمت رييس جمهور ايران برگزيده شد جمهوري اسلامي ايران دردوره بسيار حساسي قرار داشت وعلاوه برقرارداشتن در شرايط دفاع مقدس، از آشوبهاي گروهکهاي ضد انقلاب در گوشه و کنار کشور رنج مي برد،لذا پذيرفتن چنين مسئوليتي علاوه بر خدمت خالصانه براي ملت، همانند پذيرش شهادت بود اما رجايي ، لحظه اي از خدمت رساني به مردم ايران اسلامي شانه خالي نکرد و زندگي راحتر را براي نسل‌هاي پس از خود و مديران آينده نظام، به وديعه نهاد. جمع آوري‌وتنظيم ازخبرنگارايسنا مريم السادات ميرشمسي انتهاي پيام