سردبير بين‌الملل هفته‌نامه نيوزويك با اشاره به معادلات جديد جهاني: آمريكا بايد راهي براي مشاركت و متقاعدكردن قدرت‌هاي نوظهور پيدا كند
«فريد زكريا» سردبير بين‌الملل هفته‌نامه نيوزويك با برشمردن انتقادات شديد بيان‌شده از سياست‌هاي رييس‌جمهور آمريكا در قبال ايران، ضمن تشرح شرايط جديد ايالات متحده در جهان، تنها راه برون‌رفت براي اين كشور را، مشاركت‌دادن بلوك‌هاي جديد قدرت مي‌داند.
وي در سرمقاله‌اش كه با عنوان « اوباما در برابر آل‌كاپن؛ چه كسي در سياست خارجي منطق بيشتري دارد؟» چاپ شده، نوشته است: مي‌گويند يك تصوير، ارزشي بيش از هزاران واژه دارد، اما تك‌عكس رجب‌طيب اردوغان نخست‌وزير تركيه و لولا داسيلوا رييس‌جهمور برزيل در كنار محمود احمدي‌نژاد، مايه سرافكندگي ده‌ها هزار تفسير است؛ زيرا كمتر اتفاق افتاده است كه يك تك‌عكس اين‌چنين بسياري از مردم را تحريك كند.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، زكريا در ادامه با اشاره به انتقادات شديد متوجه اوباما پس از صادرشدن بيانيه تهران، افزوده است: هدف اكثر انتقادات، مردي است كه در اين عكس نبوده است؛ آن‌چنان كه وال استريت ژورنال تاكيد كرد " مسووليت كامل اين افتضاح به دولت اوباما بازمي‌گردد."
چارلز كراتامر ستون‌نويس محافظه‌كار نيز در واشنگتن‌پست نوشت كه "آن تصوير ، تصويري حاوي مبارز و پيروزي عليه عموسام است و حكم يك مخرب را براي سياست خارجي اوباما دارد. اين تصوير چگونگي بالا رفتن قدرت‌هاي نوظهور و هم‌پيمانان سنتي آمريكا را نشان داد و نماياند كه آنان چگونه در عمل به دولت اوباما نگاه مي‌كنند و تصميم مي‌گيرند هيچ ارزشي با وجود دشمنان آمريكا ندارد و هيچ شاهدي براي عذرخواهي از رييس‌جمهور آمريكا و دلجويي از او نيز نيست.
در ادامه اين تحليل به اشاره به اين‌كه « در حال حاضر حملات عليه سياست خارجي دولت اوباما آغاز شده» آمده است: بسياري از منتقدان مي‌گويند او بسيار نرم است و به ديگر كشورها امتياز مي‌دهد؛ روس‌ها ، چيني‌ها و ايراني‌ها در ابتدا بودند و در حال حاضر برزيلي‌ها و ترك‌ها هم به آن‌ها پيوسته‌اند. هيچ چيزي براي ترسيدن از اوباما وجود ندارد و هر چيزي براي به دست آوردن امتيازات، دشمنان آمريكا را افزايش مي‌دهد. همچنين برخي از اين واكنش‌ها يك مدل آشناي انتقاد عليه رييس‌جمهور آمريكا است؛ "اتفاقات بدي در جهان مي‌افتد و ما مي‌گوييم كاخ سفيد چگونه مي‌تواند اجازه دهد آن‌ها رخ دهند."
اين در حالي است كه اوباما بايد كاري كند تا اين اقدامات متوقف شود و اين عكس‌ها بر روي صفحه تلويزيون ديده نشوند.
سردبير بين‌الملل هفته‌نامه نيوزويك در ادامه با اذعان به اين‌كه « به سختي مي‌توان برزيل و تركيه را در پيشنهادهاي خود با ايران تنها دانست» به حمايت 118 كشور عضو جنبش عدم تعهد از برنامه هسته‌يي ايران اشاره و تصريح كرده است كه در اين ميان سخنراني‌هاي پرشور اوباما نيز نمي‌تواند افول تهران را ممكن سازد.
وي همچنين با اشاره به نظرات مخالفان محافظه‌كار اوباما آورده است كه آن‌ها معتقدند او بايد خشن‌تر رفتار كند و به اين گونه كشورها فشار بيشتري بياورد و نشان دهد كه آمريكا ابزارهاي اقتصادي نيز دارد، اما مشكل اين‌جاست كه اين سياست، با وجود تلاش گسترده متاسفانه شكست خورده است؛ چنان‌كه دولت بوش آگاهانه سياست خارجي‌اش؛ يعني خشونت و تهاجم را تعريف كرده بود و ديك‌چني با استفاده از جملات ماكياول مي‌گفت " بهتر است كه از ما بترسند تا ما را دوست داشته باشند".
دونالد رامسفلد نيز منبع غيرآشنا‌تري را مطرح مي‌كند و اغلب با استناد به خط آل‌كاپن مي‌گويد " يك اسلحه در كنار كلمات محبت‌آميز مي‌تواند موفق باشد."
وي در ادامه با طرح اين پرسش كه «چرا تجربيات قديمي در سياست خارجي را فراموش مي‌كنيم؟»
به سياست‌هاي واشنگتن در قبال آنكارا اشاره كرده و با اشاره به شرايط رو به رشد اقتصادي و مخالفت مردم اين كشور با سياست‌هاي آمريكا آورده است: در مورد تركيه ثابت شد كه چگونه نمي‌توان با يك متحد هماهنگ بود. نكته مهم‌تري نيز وجود دارد كه منتقدان اوباما آن را فراموش مي‌كنند؛ كشورهايي مانند تركيه و برزيل (چين و هند) قدرت‌هاي اقتصادي در حال رشد در دو دهه اخير بوده‌اند. در سال 1995 بازارهاي در حال ظهور اين كشورها يك سوم اقتصاد جهاني را به دست گرفتند و امسال آن‌ها مي‌توانند نيمي از آن را به دست بگيرند. آن‌ها همچنين با وجود بحران اقتصادي مسلط بر بازارهاي جهاني بسيار بهتر از جهان غرب عمل كردند. آن‌ها از نظر سياسي باثبات ، ثروتمند و به طور فزاينده‌اي داراي اعتماد به نفس و مطمئن هستند نقش بزرگي در عرصه جهاني مي‌توانند ايفا كنند . در چنين شرايطي ايده اين‌كه اوباما تنها نياز دارد وزنه آمريكا را به فاصله‌هاي دورتر بيندازد، احمقانه و خطرناك است؛ زيرا برزيل و تركيه با تهديدهاي بيشتر از سوي آمريكا، بر همكاري با آن نمي‌افزايند.
زكريا در پايان با بيان اين‌كه « وظيفه آمريكا اين است كه راهي براي مشاركت و متقاعدكردن قدرت‌هاي نوظهور جهان يعني قدرت‌هايي كه علاقه‌اي به ثبات بيشتر و اداره جهان دارند، پيدا كند» افزوده است: آل كاپن نمونه بسيار خوبي از اين است كه چگونه مي‌توان اين اتفاق را مديريت كرد.
انتهاي پيام
- در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
- -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
- - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
- - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.
نظرات