دانشمندانی از فرانسه، بلژیک و آمریکا یک گام به سمت حل معمایی درباره قمر «میماس» زحل برداشته‌اند که دهه‌هاست ذهن آن‌ها را به خود مشغول کرده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این قمر نوعی تلوتلوخوردن خاص را تجربه می‌کند و منجمان بر این باورند که یا هسته‌ آن لرزان بوده، یا این که با آب پوشیده شده است. میزان این تلوتلوخوردن دو برابر بزرگ‌تر از آن است که برای قمری با ساختار معمول و جامد انتظار می‌رود.

قمر میماس عمدتا از یخ تشکیل شده و دارای قطری برابر با 396 کیلومتر است. دانشمندان دو توضیح را برای تلوتلو خوردن این جرم کیهانی ارائه داده‌اند: یا میماس دارای اقیانوسی وسیع در زیر سطحش است یا این که هسته‌ای صخره‌ای با شکلی عجیب دارد که شبیه توپ راگبی است.

نویسندگان این مقالهT محاسباتشان را روی تصاویر با تفکیک‌پذیری بالا از میماس انجام دادند. این تصاویر توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شده‌ بودند و این محققان از آن‌ها برای تعیین میزان تلوتلوخوردن میماس هنگام مدارگردی‌اش حول زحل استفاده کردند.

آن‌ها مدلی دقیق و سه‌بعدی از این قمر را با استفاده از تصاویری که از زوایای متعدد گرفته شده بودند، خلق کردند. پس از بررسی دقیق، تیم علمی دریافت این قمر به طور ظریفی حول محور قطبی‌اش تلوتلو می‌خورد و میزان تلوتلوخوردن آن دو برابر میزان موردانتظار بود.

چنانچه میماس دارای اقیانوس باشد، به باشگاهی از جهان‌های اقیانوس‌دار شامل چندین قمر مشتری و دو قمر دیگر زحل یعنی انسلادوس و تیتان ملحق خواهد شد.

مدل‌ها نشان می‌دهد در صورت وجود چنین اقیانوسی، این حجم آب حدود 24 تا 31 کیلومتری زیر سطح مملو از دهانه برخورد آن قرار دارد. عرض این قمر 396 کیلومتر است بنابراین برای حفظ‌کردن نوعی حرارت درونی ناشی از شکل‌گیری‌اش بیش از اندازه کوچک است، در نتیجه، منبع انرژی دیگری برای نگه‌داشتن این اقیانوس زیرزمینی لازم است.

محققان معتقدند شواهی وجود دارد دال بر این که مدار طولانی و کنونی میماس می‌تواند در گذشته، بیش از این کش آمده باشد و این موضوع حرارت جزر و مدی کافی برای تولید یک اقیانوس را ایجاد کرده باشد.

جزئیات این مطالعه در مجله Science Magazine منتشر شد.

انتهای پیام