به گزارش ایسنا، به نقل از سایت اینترنتی النشره، اگر گروه‌های مسلح در حفظ دانشکده‌های نظامی جنوب حلب و گذرگاه الراموسه موفق می‌شدند یا اگر در بازپس‌گیری این مناطق حداقل در زمان دیدارهای جان کری، وزیر خارجه آمریکا و سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در چین و ژنو موفق به این کار می‌شدند، توافق آمریکا و روسیه وارد مرحله اجرایی شده بود. در واقع میدان نبرد همان چیزی است که توازن را تعیین می‌کند.

واشنگتن دنبال جای پایی برای گروه‌های مسلح در حلب و محافظت از آن از طریق توافق سیاسی بود. شاید آمریکایی‌ها به تشویق مخالفان مورد حمایت ریاض برای اعلام این منطقه به عنوان یک مقر رسمی و عنوانی برای دولت موقتشان نیز فکر می‌کردند. برای همین بود که ارتش سوریه با حمایت روسیه و قبل از دیدار میان رؤسای جمهور روسیه و آمریکا در حاشیه نشست گروه 20 به عملیات نظامی خود برای بازپس‌گیری دانشکده‌های نظامی و بستن نهایی گذرگاه الراموسه در شرق حلب سرعت بخشید.

تردید آمریکا در ادامه مذاکرات با روسیه به دلیل تحولاتی بود که در میدان رخ داده بود. واشنگتن از این تحولات این برداشت را می‌کرد که ازسرگیری مذاکره دیگر ممکن نیست و قدرت هجومی جبهه النصره از بین رفته  و دیگر ترمیم و اصلاح آن و حساب باز کردن روی شکستن محاصره مجدد محله‌های شرقی امکان پذیر نیست. در نتیجه طی چند روز آمریکایی‌ها به دلیل از دست دادن طرحشان در سوریه که روی آن حساب زیادی باز کرده بودند با خشم و ناامیدی رفتار می‌کردند. آن‌ها حتی روی این مسئله حساب باز کرده بودند که شرق حلب را مثل اربیل در زمان قیام کردهای عراق علیه صدام به شمار بیاورند و به مکان مستقلی برای مخالفان تبدیل کنند تا یگان‌های امنیتی آمریکایی به آنجا منتقل شده و به عنوان مقری در آینده در نظر گرفته شود.

با از دست رفتن این رؤیا برخی در واشنگتن گفتند که ادامه مذاکرات فایده‌ای ندارد. آن‌ها امید خود را به رسیدن به توافق و ساختن مجدد کاخ رؤیاهایشان که با سقوط الراموسه فرو ریخته بود از دست دادند. فروپاشی مقرهای النصره و جبهه‌هایش در جنوب حلب آمریکایی‌ها را بیدار کرد تا مانع فروپاشی بیشتر شوند. التماس گروه‌های مسلح برای آتش‌بس و لغو محاصره جهت ممانعت از اجرای آشتی‌های محلی مثل آشتی در شهر داریا و المعضمیه کری را متوجه این مسئله کرد که به ناچار باید به ژنو بازگردد اما این بار وی با هدف حفظ محله‌های شرقی حلب برای مخالفان و فراهم آوردن حمایت بین المللی سیاسی و اگر ممکن باشد حمایت امنیتی و تضمین شکستن محاصره افراد مسلح به ژنو رفت. وی در مقابل آمادگی خود را برای جنگ علیه جبهه النصره که دیگر با از دست دادن قدرتش برای تغییر اوضاع در حلب اهمیتی نداشت، اعلام کرد. آمریکا حمله‌ای را علیه فرماندهان جبهه النصره انجام داد و به روس‌ها گفت:‌ "ما آماده حملات بیشتر هستیم فقط کافی است جای پایی را به ما در حلب بدهید."

توافق روسیه، سوریه و ایران درباره حلب راه را بروی اختصاص دادن مناطق مشخصی از شرق حلب به مخالفان به عنوان جایزه‌ای که آبروی آن‌ها را حفظ کند، بست. با وجود اصرار آمریکا برای اختصاص دادن مناطق شرق حلب به مخالفان اما طی بیش از 10 ساعت موضع روسیه ثابت بود و تأکید داشت که هیچ گونه جایزه‌ای به ضرر حاکمیت سوریه به مخالفان داده نمی‌شود بلکه محاصره غیرنظامیان لغو شده و عملیات امدادرسانی تسهیل خواهد یافت. همچنین راهکارهای انفرادی برای افراد مسلح وجود دارد کسانی که می‌خواهند خارج می‌شوند و کسانی که دنبال حل و فصل اوضاعشان هستند دولت و دستگاه‌های ذیربط این کار را برای آن‌ها انجام خواهند داد. این تحولات نشان داد که همچنان میدان نبرد حرف اول و آخر را در مذاکرات می‌زند. اگر آمریکا سقف انتظاراتش را بر این پایه که هیچ جایگزینی برای توافق نیست پایین آورده هرچه پیروزی‌های ارتش سوریه در میدان بیشتر باشد و فریاد مخالفان برای حل سریع بالاتر برود، این سقف پایین‌تر نیز خواهد آمد.

مذاکرات ماراتونی با ادامه جنگ ماراتونی سوریه همچنان ادامه خواهد داشت و پیروزی در یک مسیر پیروزی در مسیر دیگر را رقم خواهد زد.

انتهای پیام