فرزاد رمضانی بونش در گفت‌وگو با ایسنا در ارزیابی خود از برگزاری کنفرانس ژنو درباره افغانستان گفت: به نظر می‌رسد نشست ژنو در ادامه نشست مسکو و روند دستیابی به صلح در افغانستان تعریف می‌شود، نشست مسکو هم چندی پیش با حضور نمایندگانی از طالبان و دولت افغانستان برگزار شد.

وی تصریح کرد: هر چند افغانستان ممکن است در این زمینه ملاحظاتی داشته باشد اما موجب حضور بخشی از بدنه طالبان یا به تحلیل کارشناسان طالبان نو در مذاکرات شد، طالبانی که می‌تواند با تحولات جدید بیش‌تر آشنا باشد و در روند چانه زنی حضور یابد، نشست ژنو هم با چنین ملاحظات و امیدواری‌ها برگزار شد.

این پژوهشگر مسائل منطقه‌ای همچنین بیان کرد: با توجه به این‌که سال آینده انتخابات ریاست جمهوری افغانستان برگزار می‌شود، این نشست می‌تواند در حل برخی از مسائل بنیادین امنیتی افغانستان چاره‌ساز باشد.

رمضانی بونش یادآور شد: طی سال‌های گذشته روند بروز و نفوذ طالبان در مناطق مختلف افغانستان ابعاد نوینی به خود گرفته و حضور میدانی آن‌ها در مناطق مختلف از مناطق اصلی بیش‌تر شده و در بخش هایی از غرب و شمال این کشور نیز حضور دارند.

وی خاطرنشان کرد: بنابراین نشست ژنو می‌تواند مقدمه‌ای برای گفت‌وگوها و دسترسی به نتایج بیش‌تر برای صلح در افغانستان باشد و عملا اگر این روند با موفقیت نسبی هم آغاز شود، می تواند الگویی برای این‌که سایر گروه‌های شورشی نیز در افغانستان به این امر بپیوندند، باشد در واقع به نوعی می تواند بعد از اینکه طالبان روند آتش بس یا صلح را پذیرا شد سایر گروه‌ها را هم در معرض فشار قرار دهد یعنی آن‌ها در مقابل یک عمل انجام شده قرار گیرند و بحث صلح افغانستان وارد دور نوینی از دوره ثبات شود.

این پژوهشگر مسائل منطقه‌ای ادامه داد: البته این مساله با چالش‌ها و  موانع مختلفی رو به رو است، چرا که هم طالبان و هم دولت افغانستان ایرادات و به نوعی ملاحظاتی در این روند دارند و نمی‌توان از هم اکنون چشم انداز دسترسی  به صلح را با برگزاری نشست ژنو چشم اندازی امیدوار کننده دانست. اما این کنفرانس گامی در راستای دسترسی به صلح در افغانستان تلقی می‌شود.

رمضانی بونش در ادامه درباره این‌که با توجه به وجود گروه‌هایی مانند داعش در افغانستان، روند صلح با طالبان چقدر نتیجه بخش خواهد بود، اظهار کرد:‌ اصولا از نگاه رهبران طالبان، داعش یک نیروی بومی در افغانستان نیست بلکه یک نیروی جهانی با دیدگاهی تندروانه نسبت به اقلیت‌ها، اقوام و ... است، در حالی‌که طالبان به ویژه طالبان نو چنین نگاهی ندارد و آن‌ها مخالف رفتارهای انتحاری و سایر رویکردهای مد نظر داعش هستند.

وی افزود: از سوی دیگر بسیاری از نیروهای داعش در افغانستان ممکن است از کشورهای مختلف آسیای مرکزی و ... باشند و به نوعی افغانستان را به‌عنوان میدان تمرینی برای رزم‌های آینده خودشان در سایر مناطق جهان در نظر گرفته‌اند، این در حالی است که طالبان، داعش را مانع حضور گسترده‌تر خود می‌داند. به عبارت دیگر طالبان معتقد است داعش یک نیروی رقیب خارجی است و در صورتی که حمایت گسترده‌تر مالی و سیاسی از آن شود، می تواند عرصه را برای طالبان در افغانستان تنگ‌تر کند بنابراین تلاش‌ می‌کند اگر روند صلحی صورت می‌گیرد به شدت بر ضد داعش باشد.

انتهای پیام