حسین محمدی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا با اشاره به نامگذاری پنجم اسفند ماه به نام روز سپندارمذگان گفت: اسفندارمذ نام ماه دوازدهم در دوران ایران باستان و زرتشتیان بوده است و سپندارمذ نام فرشته‌ای است که موکل زمین، درخت‌ها و جنگل‌هاست و در نوشته‌های تاریخی پیشینیان از آن به عنوان فرشته نگهبان زمین و زنان یاد شده است.

محمدی خاطرنشان کرد: در برخی منابع اشاره شده که این روز را مردان به پاس زحمات همسر خود جشن گرفته و برای زنان خود هدیه تهیه و به عبارتی عشق و علاقه خود را به همدیگر ابراز می‌کردند.

وی ادامه داد: به واقع می‌توان گفت که روز سپندارمذگان، ولنتاینی ایرانی محسوب می‌شود البته بسیار از آن عمیق تر و پرمعناتر است.

این استاد تاریخ دانشگاه خوارزمی در ادامه‌گفت: این جشن به پیشینه فرهنگ ایران باستان و زرتشت بر می‌گردد و زمان اصلی برگزاری این جشن در بین ایرانیان باستان همان پنجم  اسفند ماه بوده است ولی به اشتباه بعضی از منابع تاریخ روز سپندارمذگان را 29 بهمن ماه ذکر کرده‌اند.

وی اظهار کرد: قدیمی‌ترین گزارشی که از سپندارمذگان وجود دارد درآثار ابوریحان بیرونی است، بیرونی از پنجم اسفند به به عنوان روز نگهدارنده و حافظ زن و زمین و حتی روز زن یاد کرده است.

این استاد تاریخ اظهار کرد: روز سپندارمذگان پس از ایران باستان در مقاطع مختلف تغییراتی کرده اما این روز با تمام اتفاق‌هایی که افتاده باز هم در بین فرهنگ ایرانیان باقی مانده است.

وی با بیان اینکه اصل این جشن مربوط به نگهدار زنان و زمین است افزود: این سوال پیش می‌آید که چرا در کنار کلمه زن از کلمه زمین نیز استفاده می‌شود، برای پاسخ اینطور می‌توان گفت که در اسطوره‌ها، زمین نقش تولیدکننده و آفرینش را دارد مانند زن که فرزندی را به دنیا می‌آورد و آن را پرورش‌می‌دهد و در نتیجه امشاسبند که مقامی بالاتر از فرشته‌ها دارد وظیفه نگهداری از دو عنصر زمین و زن را دارد.

محمدی در پایان بیان کرد: جشن‌های ایرانی اگر به شیوه‌ای درست در بین مردم بیان شوند و از طریق صداوسیما و رسانه‌های ملی به آن پرداخته شود قطعاً خیلی بهتر از جشن‌های غربی می‌شود اما امروزه به دلیل مطرح نشدن جشن‌های ایرانی و تبلیغ فراوان جشن‌های غربی در رسانه‌های اجتماعی، برخی جوانان به سمت فرهنگ غرب رفته و روز ولنتاین را بیشتر از سپندارمذگان می‌شناسند و حتی اطلاعاتی جزئی از روز سپندارمذگان هم ندارند.

انتهای پیام