به گزارش ایسنا، بنابر اعلام اسنوا، اکنون پس از طی مراحل مربوطه و در روزهای اخیر، این جایزه در اصفهان به دست صاحب آن رسید و چک یک میلیارد تومانی آن وصول شد، اما نکته جالب آن است که وی قصد دارد این نعمت را به‌خوبی حفظ کرده و آن را درراه ایجاد اشتغال در روستای محل زندگی خود صرف کند.
وی که آفتاب‌سوختگی چهره‌اش و چین‌وچروک‌های عمیق آن، او را مسن‌تر از سی سالی که عمر دارد نشان می‌دهد، این نعمت الهی را حاصل خدمت به پدر و مادر خود می‌داند و می‌گوید: «همیشه نه‌تنها در خدمت پدر و مادر خود که اکنون از کارافتاده هستند، بوده‌ام بلکه در کنار همسرم در خدمت پدر و مادر ایشان نیز که هردو بیمار و قادر به حرکت نیستند نیز هستم و این باعث شده که در همه مراحل سخت زندگی از اثرات دعای خیر آن‌ها برخوردار باشم.»
ابوطالب امیدی که در یکی از محروم‌ترین بخش‌های کشور، زندگی را به‌سختی و با کار طاقت‌فرسا در گاوداری می‌گذراند، مثال‌های متعددی از شرایط کار و تلاش خود در زندگی می‌آورد و می‌گوید: «از ابتدای نوجوانی همراه با پدر و بعداً به‌صورت مستقل برای گذران زندگی، انواع مشاغل مختلف و طاقت‌فرسا را تجربه کردم اما در زندگی سخت خود و محرومیت‌ها، همواره توجه به خدا و شکرگزاری از درگاه الهی را مدنظر داشتم و هیچ‌وقت امید خود به لطف الهی را از دست ندادم.»
وی که خانه مستقلی ندارد و در یک اتاق کوچک از خانه پدری زندگی می‌کند با اشاره به جشنواره فروش این شرکت، جایزه یک میلیارد تومانی خود را حاصل لطف خدا و خدمت به پدر و مادر می‌داند و می‌گوید: «این جایزه می‌تواند مشکلات و بیماری‌های متعدد خود و خانواده پرجمعیت ما را مرتفع کند، اما فکر می‌کنم باید بخش زیادی از این جایزه را برای تحقق رویاهای کودکی خود صرف کنم.» و در توضیح آن می‌گوید: «از نوجوانی چون سختی‌های پیدا کردن کار و بیکاری جوانان روستا و کشانده شدن آن‌ها به سمت اعتیاد و مصیبت‌های آن را می‌دیدم، آرزو می‌کردم که می‌توانستم آن‌ها را مشغول کرده و از اعتیاد دور کنم، حالا فکر می‌کنم می‌توانم با کارآفرینی این آرزو را عملی کنم و از این راه کمک بیشتری به اهالی محروم روستا و خانواده خودم داشته باشم.»
ابوطالب امیدی که با شور و هیجان و سادگی خاص مردمان پاکدل خراسان صحبت می‌کند از طرح خود برای تأسیس یک دامداری در روستای محل زندگی خود می‌گوید و تأکید می‌کند که می‌خواهد این دامداری با روش‌های جدید و به شکل مدرن ساخته و اداره شود.
وی البته توضیح می‌دهد که بزرگ‌ترین مانع او در این راه کمبود اطلاعات بوده و این‌که چگونه این کار را به سرانجام برساند و اضافه می‌کند: «دامداری شغل خانوادگی ماست اما همیشه به شکل گله‌داری و سنتی بوده که من می‌خواهم آن را متحول کنم.»
وی از اسنوا تشکر می‌کند و می‌گوید: «بعد از این‌که معلوم شد من برنده قرعه‌کشی جایزه یک میلیارد تومانی اسنوا هستم، این شرکت ضمن دادن مشاوره با هزینه‌های خودشان من و خانواده‌ام را در یک دوره ده‌روزه در مشهد آموزش دادند و به ملاقات کارآفرینان و بازدید از کارخانه‌ها بردند و من تا حدودی با اصول کار آشنا شدم والان هم اعلام آمادگی کرده‌اند تا هرگونه همراهی و مشاوره‌ای که لازم است با من داشته باشند تا بتوانم این پروژه اشتغال‌زایی را در محل روستای محروم محل زندگی خود راه‌اندازی کنم.»
او که به‌وضوح می‌شود حس خوشحالی همراه با نگرانی را در چهره‌اش تشخیص داد اضافه می‌کند: «امیدوارم مسئولین هم برای راه‌اندازی پروژه به من کمک کنند و حالا که فرصتی کوچک برای اشتغال‌زایی دارم بتوانم زودتر آن‌را به سرانجام برسانم.»
ابوطالب امیدی، روستازاده زحمتکش خراسانی اگرچه نگران آینده است اما وقتی از او می‌پرسیم که چگونه با مشکلات این کار مواجه خواهد شد می‌گوید: «به لطف خدا و دعای پدر و مادر».
انتهای رپرتاژ آگهی
نظرات