به گزارش ایسنا، دکتر سعید رضا عاملی، استاد گروه ارتباطات دانشگاه تهران در مقاله‌ای به اهمیت سلامت الکترونیک در مقابله با بیماری های فراگیر مانند کووید 19 (ویروس کرونا) پرداخت و گفت: در طول تاریخ، همواره شیوع بیماری ­های عفونی، از شیوع طاعون در آتن (430 ق.م) که نخستین بیماری عفونی فراگیر بود ( کمیسیون پهن‌­باند برای توسعه پایدار، 2018) تا کووید 19 که جدیدترین بیماری فراگیر در وسعت جهانی است، خسارت­‌های جبران ناپذیری بر انسان و حیات اجتماعی و اقتصادی او داشته است.

وی در ادامه آورده است: نگاهی به خطر سیر بیماری ­های فراگیر نشان می­ دهد که فاصله شیوع چنین بیماری­ هایی در دهه اخیر نسبت به قبل کوتاه ­تر شده است.

در دوره معاصر، در شرایط تهدید ویروس­ های فراگیری مانند کرونا یا حوادث طبیعی مثل سیل و زلزله، خدمات سلامت الکترونیک، امکان مهمی در تامین سلامت عمومی، اعم از پیشگیری، رصد، تشخیص، اولویت بندی اقدامات، درمان و پیگیری است.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی همچنین تاکید کرد: زمانی که ریسک بیماری به سطح همه مردم نزدیک می­ شود، امکان اتصال مردم  به شبکه ارتباطی مشترک (اینترنت)، که امروز نزدیک به 60 میلیون نفر جمعیت ایران امکان دسترسی به اینترنت و شبکه ­های ملی و بین ­المللی اجتماعی را دارند (مرکز برنامه ­ریزی و نظارت راهبردی سازمان فناوری اطلاعات، 1398)، فرصتی مهم برای کاهش توسعه بیماری­ ها و ارائه خدمات بهداشتی و سلامت عمومی و درمان فراگیر از طریق ارائه دانش ­های لازم عمومی و فردی به حساب می­ آید.

استاد ارتباطات دانشگاه تهران ادامه داد: اصطلاح «سلامت الکترونیک» نخستین بار در سال 1999 در سطح آکادمیک مطرح شد. تا پیش از آن، این مفهوم در بخش صنعت و بازاریابی در ارتباط با هر چیزی که مرتبط با رایانه و پزشکی بود، مورد استفاده قرار می­ گرفت. ایزنباخ (2001) در مقاله «سلامت الکترونیکی چیست؟» این مفهوم را به عنوان «زمینه در حال ظهوری میان انفورماتیک پزشکی، سلامت عمومی و کسب و کار تعریف کرده که به خدمات و اطلاعات مربوط به سلامت که از طریق اینترنت و فناوری­ های مرتبط با آن ارائه می­ شود یا بهتر می­ شود، اشاره دارد.

به گفته وی، سازمان بهداشت جهانی نیز (2019) سلامت الکترونیکی را به عنوان «استفاده مقرون ­به ­صرفه و امن از فناوری­ های اطلاعاتی و ارتباطاتی برای پشتیبانی از سلامت و زمینه­ های مرتبط با سلامت تعریف کرده که شامل خدمات مراقبت سلامت، نظارت بر سلامت، ادبیات سلامت، و آموزش، دانش و تحقیق سلامت است.»

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: در حوزه «سلامت الکترونیکی»، کاربرد فناور­ی ­های موبایل، مفهوم «سلامت همراه» را مطرح کرده که با هدف بهبود سلامت عمومی گسترش یافته است. این مفهوم برای نخستین بار توسط لاکس مینارایان و استپانیان[2] در سال 2000 مطرح شد و پس از آن عمومیت یافت. در سال 2003، استپانیان و لاکال سلامت همراه را به عنوان «فناوری­ های ارتباطی و شبکه­­ ای همراهِ در حال ظهور برای سیستم­ های مراقبت سلامت» تعریف کردند و در ادامه در سال 2004، استپانیان و دیگر همکارانش در تکمیل مطالعات پیشین خود توضیح دادند که سلامت همراه مفهومی است که «حوزه­ های شبکه ­سازی، رایانش موبایل، سنسورهای پزشکی و دیگر فناوری ­های ارتباطی در مراقبت سلامتی» را پوشش می­ دهد و بر این اساس، سلامت همراه اشاره به «رایانش موبایل، سنسور پزشکی و فناوری­ های ارتباطاتی برای مراقبت سلامت» دارد.

به گزارش ایسنا، متن کامل این مقاله در سایت شورای عالی انقلاب فرهنگی منتشر شده و در این لینک قابل مطالعه است.

انتهای پیام