همین چند ماه پیش که مقام معظم رهبری سال ۹۹ را «جهش تولید» نامگذاری کردند، بسیاری از نهادها و دستگاه های خصوصی و یا دولتی که نام تولید، اشتغالزایی و حمایت از کارآفرینان را یدک می کشند، به به و چه چه به راه انداختند و در بوق و کرنا کردند که مسئولیت ما مسئولیتی بسیار خطیر و مورد توجه است!
این در حالیست که مسئلخ اقتصاد و تکیه بر توان داخلی یکی از مهمترین دغدغه های مقام معظم رهبری است و بیانات ایشان در اردیبهشت ماه امسال به مناسبت هفته کار و کارگر خود گویای این ادعاست «من می خواهم این را بگویم که تولید را می توان به سیستم ایمنی و دفاعی بدن تشبیه کرد؛ این روزها که مسئله کرونا هم مطرح است، نقش سیستم دفاعی بدن در مواجهه با ویروس‌ها، با میکروب‌ها و مهاجم های ضدّسلامت نقش خیلی مهمّی است. همین ویروس کرونا بلاشک وارد خیلی از بدن ها شد، لکن آنها مریض نشدند؛ چرا؟ به خاطر اینکه یک سیستم دفاعی سالمِ خوبی داشتند که توانست دفاع کند و امنیّت بدن را تأمین بکند. اگر ما در اقتصاد کشور، اقتصاد را به یک بدن انسان تشبیه بکنیم، سیستم دفاعی و امنیّت‌ّبخشِ اقتصاد عبارت از تولید است؛ یعنی آن چیزی که می تواند ویروس‌های مهاجم و میکروب‌های مهاجم به اقتصاد را خنثی بکند و آن را سالم نگه دارد، تولید در کشور است. اگر ما همواره تولید خوب و مناسب و شایسته و رو به رشد در کشور داشته باشیم، در مقابل این ویروس‌هایی که طبیعتاً وجود دارند -که البتّه اقتصاد ما متأسّفانه دچار میکروب‌ها و ویروس‌های طبیعیِ متعدّدی است؛ ویروس‌های دست‌ساز هم هستند، مثل تحریم، مثل همین مسئله قیمت نفت؛ اینها حوادثی هستند که به اقتصاد ضربه می زنند- می توانیم مقاومت بکنیم.»
سبدبافی با نخ تریکو
«الهام آقایی»، بانویی ایرانی است که بدون در اختیار داشتن مسئولیت، بودجه و امکانات دولتی، خود کمر همت بسته و با دستانی خالی و بدون هیچ گونه ادعایی، مدت هاست که فرمان رهبرش را لبیک گفته است. این بانوی کارآفرین که در ابتدا با هدف درآمدزایی، هنری را آموخته تا کمک خرج همسرش باشد اما حالا با داشتن بیش از ۷۰ شاگرد و اشتغالزایی برای آنها، یک تنه بار سنگین تولید را به دوش می کشد.
او که اصالتاً اهل اسلامشهر آق گل از توابع بخش مرکزی شهرستان ملایر است، در گفت‌وگو با ایسنا، از پنج سال پیش می گوید: ما تهران سکونت داشتیم، همان موقع ها وقتی تلاش همسرم برای تدمین مایحتاج خانواده را می دیدم در حالیکه به علت دیسک کمر، کار کردن برایش دشوار و سخت شده بود، به فکر دست و پا کردن کاری برای خود افتادم، کاری که وظایف مادری و خانه داری ام را تحت الشعاع قرار ندهد و بعد از آن با یک شرکت تولیدکننده سبدهای تزئینی میوه و سبزیجات آشنا شدم.
آقایی که پس از گذراندن دوره آموزشی و تهیه مواد اولیه این سبدها توسط همان شرکت، شروع به بافتن سبدها کرده و از آنها سفارش می گرفته، مطرح می کند: خوبی کارهایی از این دست که مشاغل خانگی محسوب می شوند، این است که شما می توانید در کنار رسیدگی به کارهای خانه، از اوقات فراغت خود حداکثر استفاده را کرده و پول درآورید. حدود چهار سالی که تهران بودم با گرفتن سفارش از شرکت و بافتن سبدها، کمک دست همسرم در تأمین مخارج خانه بودم. مواد اولیه این سبدها نخ هایی پلاستیکی به نام نخ تریکو است که توسط همان شرکت تولید شده و در اختیار بافندگان قرار می گیرد.
این بانوی کارآفرین که از سال گذشته به همراه خانواده اش به ملایر بازگشته، به فکر آموزش هنر خود به دیگران و ایجاد اشتغال برای زنان خانه دار افتاده و این کار را ابتدا از زادگاهش، اسلامشهر آق گل شروع کرده و تاکنون ۲۵ نفر از زنان این روستا را آموزش داده، زنانی که حالا خود روزانه با بافتن بیش از ۳۰ سبد، برای خودشان استاد شده اند و از هنرشان پول درمی آورند.
آموزش مجانی که اشتغال ایجاد می کند
آقایی که هیچ هزینه ای بابت آموزش از کارآموزانش دریافت نمی کند، با یاد دادن این هنر به آنها، بازار کارشان را هم فراهم کرده به طوریکه پس از طی دوره آموزشی ۱۰ روزه و یادگیری چم و خم بافتن سبدها، از شرکت برایشان سفارش می گیرد و ماهیانه دستمزد هنرشان را به آنها پرداخت می کند. او که حالا چند ماهی است با برگزاری این دوره آموزشی در بعضی پایگاه های مقاومت بسیج شهرستان، زنان ملایری را نیز وارد این حرفه کرده است، می گوید: در حال حاضر بیش از ۴۵ کارآموز در سطح شهرستان دارم که پس از اتمام دوره آموزشی شان، هر کدام می توانند سفارش کار بگیرند و یا به عنوان یک مربی در زمینه آموزش سبدبافی فعالیت کنند.
به گفته این بانوی کارآفرین، تولید این سبدها هیچ ضایعاتی ندارد به طوریکه باقیمانده نخ های تریکو که برای بافتن سبدها مورد استفاده قرار می گیرد، پس از جمع آوری و بازیافت، دوباره در چرخه تولید قرار می گیرد. شرکت سبدها را پس از بافته شدن، برای صادرات به کشورهایی مانند ترکیه، دبی و دیگر کشورهای عربی بسته بندی می کند. البته تعدادی از سبدها هم داخل ایران به فروش می رسند.
آقایی سبدهایی که خودش بافته را در بازار ملایر دیده و می گوید: اگر کارگاهی داشته باشم می توانم با تهیه مواد اولیه از شرکت، سفارشات کاسبان ملایری را هم بپذیرم و با حذف واسطه و هزینه های حمل و نقل، با قیمت مناسب تر سبدهای بافته شده خود و کارآموزانم را در اختیار فروشندگان ملایری قرار دهم.
کارم با یک وانت راه می افتد
اما این زن یک تنه و با مشکلات فراوان و هزینه شخصی اش، وظیفه حمل و نقل سبدهای بافته شده از اسلامشهر به ملایر و پس از آن به تهران و نیز تأمین مواد اولیه بافندگان را بر عهده دارد که به گفته خودش، مجبور است برای کاهش هزینه های حمل و نقل، هر بار با مکافات سبدهای بافته شده را در پیکان همسرش جای دهد که در بسیاری از موارد که پیکان با تمام زور و توانش جایی برای این سبدهای صادراتی ندارد، باید ماشین کرایه کند و مسیر ملایر به تهران و بالعکس را برای به سرانجام رساندن هنر دست کارآموزانش طی کند.
او مطرح می کند: اگر یک وانت در اختیار همسرم بود هم هزینه های حمل و نقل مان کاهش پیدا می کرد و هم می توانستیم با خیال راحت و بدون دغدغه از آسیب دیدن سبدها، آنها را تحویل دهیم و برای بچه ها نخ بیاوریم.
به دنبال مدرک فنی وحرفه ای برای اجاره یک کارگاه کوچک
نداشتن یک کارگاه کوچک برای نگهداری سبدهای بافته شده و یا مواد اولیه، یکی دیگر از بزرگترین مشکلات این بانوی کارآفرین است. حمل و نقل سبدها و مواد اولیه آنها و بالا و پایین کردن از پله های طبقه سوم آپارتمانی که آنجا مستأجر است، باری بر دوش این بانوی کارآفرین است.
او می گوید: برای آموزش مجبورم از این مسجد به آن پایگاه، از این حسینیه به آن خانه بروم، از طرفی مجبورم پسر کوچکم را که نمی توانم در خانه تنهایش بگذارم، همراه خودم به این طرف و آن طرف ببرم و از زمان شیوع بیماری کرونا نگرانی هایم در مورد پسرم که مدام همراهم است، چند برابر شده است. اگر کارگاه کوچکی باشد که هم به عنوان انبار برای نگهداری سفارشات و مواد اولیه سبدها از آنجا استفاده کنم و هم به عنوان مکانی برای برگزاری کلاس های آموزشی، خیالم از بابت سفارشات و امانتی های مردم راحت است، از طرفی با داشتن یک جای ثابت، ظرفیت کلاس ها را افزایش می دهم و هم اینکه هزینه های حمل و نقل و رفت و آمد به این طرف و آن طرف برایم حذف می شود.
آقایی بعد از اینکه می شنود با داشتن مدرک فنی وحرفه ای می توان در قالب کارآفرینی تسهیلات گرفت، به این فکر می افتد که با پیگیری اخذ مدرک از فنی وحرفه ای و دریافت تسهیلات بتواند کارگاه کوچکی را برای توسعه هنر بزرگش اجاره کند، فنی وحرفه ای به او گفته چون در این شهرستان تاکنون چنین هنری نداشتیم، نمی توانیم به شما مدرک بدهیم و باید از تهران اقدام کنی در حالیکه کار و زندگی این زن کارآفرین اینجاست و نمی تواند ماه ها خانواده، کار و کارآموزانش را رها کند و مدام در رفت و آمد به تهران برای اخذ مدرک فنی و حرفه ای باشد.
انتهای پیام
نظرات