آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی

برای دسترسی به اخبار قدیمی‌تر، در منوی مربوطه سال و ماه را محدود کنید.
  • آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی؛ مرجع فاضل و موسّس مجمع جهانی اسلام در لندن

    آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی؛ مرجع فاضل و موسّس مجمع جهانی اسلام در لندن

    «آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی»، مرجع تقلید بزرگ شیعیان و مؤسس مجمع جهانی اسلام در لندن، در ۲۴ جمادی‌الثانی ۱۴۱۴ هجری قمری (۱۸ آذر ۱۳۷۲ هجری شمسی) در سن ۹۸ سالگی در شهر قم درگذشت. وی پس از تحصیلات حوزوی در قم و نجف، به مقام اجتهاد رسید و به تدریس و تربیت شاگردان برجسته‌ای چون آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی و آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی پرداخت. آیت‌الله گلپایگانی در تأسیس مؤسساتی چون بیمارستان آیت‌الله گلپایگانی، مدارس علمیه و دارالقرآن الکریم نقش بسزایی داشت و با تأسیس مجمع جهانی اسلام در لندن، به ترویج معارف اهل‌بیت(ع) در سطح بین‌المللی پرداخت.

  • افشای کینه شاه از قم

    /دروازه تاریخ/

    افشای کینه شاه از قم

    رهبر نهضت اسلامی در اولین جلسه کلاس درس، بی‌تعارف‌تر و بی‌پرده‌تر از قبل مشت نفاق پهلوی و دشمنی عناصر رژیم با آشیانه روحانیت را باز و دشمنی نهادی و کینه عمیق دربار و دیوان پهلوی با اسلام و روحانیت را افشا کردند.

  • ذکاوت امام خمینی و جلوگیری از شکنجه مراجع تقلید قم

    /دروازه تاریخ/

    ذکاوت امام خمینی و جلوگیری از شکنجه مراجع تقلید قم

    به دنبال تلگراف آیت‌الله سید محسن حکیم از عراق به مراجع و علمای قم مبنی بر مهاجرت به نجف، رهبر نهضت اسلامی در تصمیمی هوشمندانه خطاب به ایشان نوشتند: «مرکز بزرگ تشیع در پرتگاه هلاکت افتاده و به دامن کفر و زندقه کشیده خواهد شد و برادران ایمانی عزیز ما در شکنجه و عذاب الیم واقع خواهند شد. ما می‌دانیم با این هجرت، تغییرات و تحولات عظیمی روی خواهد داد که ما از آن بیمناکیم.»

  • واکنش ساواک به خواست امام خمینی(ره)

    /دروازه تاریخ/

    واکنش ساواک به خواست امام خمینی(ره)

    اقدام امام خمینی(ره) و سایر علما و بزرگان دین در افشای نیت رژیم و ایستادگی آنان در برابر انحرافات و زورگویی‌های رژیم پهلوی در واکنش به اجرای مجموعه اصلاحات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی که در قالب انقلاب سفید شاه خودش را به رخ کشید، چنان آتش خشم محمدرضا شاه و فرماندهان و امرای ارشد ساواک و شهربانی کشور را در نوروز ۱۳۴۲ سبب شد که این آتش جز با به خاک و خون انداختن طلاب پیر و جوان حوزه‌های علمیه فیضیه و طالبیه قم و تبریز خاموش نشد.