حکمرانی آب
-
حکمرانی آب؛ از توسعه نامتوازن تا بیعدالتی در حق نسلهای بعد
سالهاست که آب در ایران به عنوان موتور محرک توسعه و اهرم خودکفایی در بخشهای مختلف به کار گرفته شده و به طور بیرویه مورد بهرهبرداری قرار گرفته است. اما اکنون وضعیت به طور کمسابقهای به سمت بحران حرکت کرده و کشور با واقعیاتی تلخ در حوزه آب روبهروست. تغییرات اقلیمی و کاهش فزاینده بارندگی، برداشت بیرویه از منابع آب زیرزمینی و افت شدید سطح آبخوانها، کاهش نگرانکننده کیفیت آب در برخی مناطق و هدر رفتن ۹۰ درصدی آب در بخش کشاورزی تنها بخشی از ابعاد این چالش عظیم است.
-
در میزگرد ایسنا بررسی شد
کاهش شدید منابع آب در ایران؛ کارشناسان خواستار اصلاح فوری ساختارهای مدیریتی شدند
ایران طی سالهای اخیر با بحران جدی کاهش منابع آب مواجه شده است. تغییرات اقلیمی، افزایش دمای هوا و کاهش بارشها، منابع تجدیدپذیر آب را به شدت کاهش داده و بر بسیاری از مناطق کشور اثرگذار بوده است. این بحران، بهویژه در کلانشهرها و استانهای پرجمعیت نمود بیشتری یافته و چالشهای فراوانی را در تأمین آب شرب، کشاورزی و صنعت ایجاد کرده که در همین راستا به گفته کارشناسان اصلاح ساختارهای مدیریتی، تقویت فرهنگ مصرف بهینه آب و مشارکت فعالانه مردم و نهادهای مختلف از ضروریات اساسی برای عبور از این بحرانها به شمار میرود.
-
ظریفیان: کشور به مدیریت واحد در حکمرانی آب نیاز دارد
یک فعال سیاسی با اشاره به ضرورت وجود مدیریت واحد در حکمرانی آب، گفت: کشور به مدیریت واحد در حکمرانی آب نیاز دارد تا سطح تنش کاهش یابد و از بحران فاصله گرفته و تنش آبی را هم به مشکل تبدیل کنیم و در ادامه به دنبال کمتر کردن مشکلات باشیم.
-
در نشست هیئت اندیشهورز نخبگانی استان مطرح شد
ضرورت اصلاح حکمرانی آب با اتکا به توان نخبگان بومی خوزستان
در نشست هیئت اندیشهورز نخبگانی استان بر ضرورت اصلاح حکمرانی آب با اتکا به توان نخبگان بومی خوزستان تاکید شد.
-
/راهکارهای مدیریت منابع آبی در کشور/
احتکار دادهها و اطلاعات؛ منشأ ناکارآمدی حکمرانی آب و محیط زیست
به اعتقاد عضو هیات علمی دانشگاه تهران هر چه سطح امنیت آبی نازلتر میشود و تنشهای آبی شدت میگیرد نیاز به دسترسی سهلتر به اطلاعات آب و محیط زیست شدت میگیرد. حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی، امری است که نیاز به مشارکت همهی مردم دارد و بدون دسترسی به اطلاعات و شفافیت در فرآیندهای تصمیم گیری، ایجاد همافزایی بین ظرفیتهای کارشناسی، نهادی و مردمی ناممکن است.