تغییر رویکرد دانشگاه‌ها از "بنگاه‌های تولید مدرک" به "مراکز کارآفرینی"

طی سال‌های اخیر، رقابت گسترده کشورها بر سر توسعه بیش از گذشته نمود داشته و در این میان فقط کشورهایی گوی سبقت را از دیگران می‌ربایند که از تمام عوامل نیروی انسانی خود در تولید و توسعه استفاده کنند. از آنجا که بهره‌گیری از تمام منابع انسانی یکی از عوامل مهم دستیابی به توسعه پایدار محسوب می‌شود و با توجه به هزینه‌های هنگفتی که هرساله از طرف دولت و خانواده‌ها صرف تحصیل قشر جوان جامعه می‌شود، الزامی است بازدهی و پیامد آن نیز مورد توجه قرار بگیرد، نه اینکه فقط به سیل بیکاران جامعه افزوده شود و جامعه به جای ترقی و پیشرفت متحمل هزینه‌های بی‌حاصل و ضرر و زیان شود.