زبان اشاره
-
به بهانه «روز جهانی زبان اشاره» تشریح شد
«زبان اشاره ایرانی» و چالش‌های توسعه آن در حوزه فناوری
رئیس انجمن خانواده ناشنوایان ایران با بیان اینکه زبان اشاره ایرانی در ایران دارای قواعد خاص و واژگان آن مربوط به فرهنگ خاص ایرانی است، درخصوص وضعیت توجه به توسعه استفاده از فناوری‌ها در گسترش زبان اشاره ایرانی گفت: اگرچه در ایران برای توسعه فناوری‌های مرتبط با ناشنوایان و زبان اشاره تلاش‌هایی صورت گرفته، اما این تلاش‌ها هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارند و با چالش‌های متعددی روبه‌رو هستند.
-
طرح آموزش زبان اشاره در مدارس انگلیس
از آغاز سال تحصیلی ۲۰۲۶-۲۰۲۵، کلاس زبان اشاره انگلیسی (BSL) برای دانش‌آموزان ۱۵ و ۱۶ ساله‌ای که خواهان دریافت گواهی عمومی آموزش ثانوی (GCSE) هستند در دسترس خواهد بود.
-
کم‌شنوایی ۳.۷ نوزاد از هر ۱۰۰۰ تولد در ایران؛
در هر اداره‌ای باید یک یا دو کارمند «زبان اشاره» بیاموزد
رئیس انجمن علمی شنوایی‌شناسی ایران گفت: طبق آمار سازمان جهانی بهداشت بین یک تا چهار نوزاد در هر ۱۰۰۰ تولد زنده در جهان و در کشور ما ۳.۷ نوزاد در هر ۱۰۰۰ تولد زنده دچار کم‌شنوایی هستند.
-
کارشناس حوزه ناشنوایان:
بزرگترین مشکل ناشنوایان، ارتباط گیری با افراد جامعه است
کارشناس حوزه ناشنوایان به تامین زیرساخت‌های لازم برای راه‌اندازی سامانه آنلاین زبانِ اشاره در بستر IT تاکید کرد و افزود: عمده مشکل افراد ناشنوا در نحوه ارتباط گیری با افراد جامعه است که با راه‌اندازی این سامانه، افراد ناشنوا در هر زمان و مکانی می‌توانند با مترجم ارتباط برقرار کنند.
-
به مناسبت «روز جهانی ناشنوایان»
در جستجوی گوش‌هایی «شنوا» برای شنیدن «ناشنوایان»
2 تا ۴ در هزار موالید دچار کم‌شنوایی شدید تا عمیق هستند؛ معلولیتی ناملموس و پنهان که افراد مبتلا به آن، برای برقراری ارتباط با جامعه از زبان خاص خودشان یعنی زبان اشاره استفاده می‌کنند، در این میان اما فعالان حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت می‌گویند این زبان در جامعه به رسمیت شناخته نشده و همین امر ناشنوایان را با چالش‌هایی برای تحصیل، اشتغال و حتی انجام برخی کارهای روزمره مواجه کرده است و پایین بودن میزان استخدام ناشنوایان نسبت به سایر معلولان، می‌تواند گواهی بر همین موضوع باشد.
-
گاهی انگشت‌ها سخن می‌گویند ...
گاهی آواها علائم اشاره‌ای می‌شوند که از میان انگشتان دست حرف‌ها را بیان می‌کنند؛ روش و شیوه ارتباطی برای گروهی خاص که از نظر شنیداری با دیگران متفاوت‌اند و باید بدون کلام و گفت‌وگوی بدون صوت، حرف‌هایشان را به صورت علائم تصویری انتقال دهند.