مصطفی چمران
-
اگر چمران زنده بود
در میانهٔ آتشفشانِ رنج و رزم، آنگاه که شعلههای تجاوز، سینه وطن را در شبانگاهِ جمعه ۲۳ خرداد درید و شبح جنگ، در آسمان ایران دوباره رخ نمود، این پرسش به اذهان تداعی شد:اگر مصطفی چمران زنده بود، چه میکرد؟
-
برگزاری مراسم ختم دکتر چمران با حضور چهرههای سیاسی، اجتماعی و ورزشی
مراسم یادبود دکتر چمران، برادر شهید مصطفی چمران و مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران با حضور برخی از چهرههای سیاسی، اجتماعی و ورزشی برگزار شد.
-
/دروازه تاریخ/
جنایت هولناک رژیم در ۱۶ آذر ۱۳۳۲
دانشگاه تهران طی ۳۷ سال سلطنت محمدرضا پهلوی بارها و بارها توسط شهربانی کل کشور یا ارتش شاهنشاهی مورد تعدی قرار گرفت. بیرحمانهترین حملههای رژیم در میان نخستوزیران پهلویِ پسر در دوران نخستوزیری سرتیپ فضلالله زاهدی، علی امینی، جمشید آموزگار و جعفر شریفامامی اتفاق افتاد. تاریخیترین و خونبارترین حمله نظامیان پهلوی به دانشگاه در دوره صدارت سپهبد فضلالله زاهدی رقم خورد.
-
استقبال از «روز ملی نخبگان» در سایه ۱۴ طرح حمایتی کشور از مستعدان
در حالی به استقبال ۱۰ مهر «روز ملی نخبگان» میرویم که همچنان نخبگان کشور علی رغم تعریف و اجرای ۱۴ طرح حمایتی از سوی بنیاد ملی نخبگان، در جایگاه واقعی خود نیستند و کشور در انتظار اجرای برنامههای قبلی و برنامههای جدید معاون علمی دولت چهاردهم است.
-
در کدام معبر و گذرگاه خطا رفتهایم
باید در چند و چون واقعه بیندیشیم و بررسی کنیم که چگونه برای ما، این نقطه از تاریخ تاریک شد؟ در کدام معبر و گذرگاه خطا رفتیم و کدام دام و مانع را ندیدیم که چنین شهسوارانی را از دست دادیم.
-
«خون شریک» بودن ایران و لبنان از کجا آغاز شد؟
رژیم صهیونیستی همزمان با سالگرد حمله رژیم بعثی عراق به خاک کشورمان، به لبنان حمله کرد. این درحالی است که جوانان دو ملت ایران و لبنان به واسطه حضور شهید چمران در این کشور «خون شریک» یکدیگر هستند و همین پیوند خونی موجب شده است تا خاک ایران و لبنان آغشته به خون فرزندان دو ملتی باشند که علیه ظالمان زمان قد علم کردهاند.
-
چمران قله یک رزمنده مکتبی بود
شهید چمران شخصیت منحصر به فردی بود که به عنوان یک رزمنده مخلص و مکتبی در قله قرار داشت. البته دیگرانی وجود داشتند که در مسیر همان قله بودند. میتوانم اینجا به شهدایی، چون لطیفی و علی ماهینی اشاره کنم که هر کدامشان در معرفت و جهاد به مراتبی رسیده بودند
-
/دروازه تاریخ/
آذرمان در آتش بیداد رژیم سوخت
حمله رژیم پهلوی به دانشگاه تهران در دوره ۳۷ ساله سلطنت محمدرضاشاه بارها و بارها اتفاق افتاد اما غیرانسانیترین و وحشیانهترین حملههای رژیم به دانشگاه در دوران نخستوزیری فضلالله زاهدی، علی امینی، جمشید آموزگار و جعفر شریفامامی اتفاق افتاد که موجب شهادت جمعی از دانشجویان و زخمی شدن جمع بزرگتری از آنان شد. وجه مشترک زیر پا گذاشته شدن حریم دانشگاه در همه آن سالها، بازداشت، زندانی و شکنجه هزاران نفر از دانشجویان آزاده بود.