منصوره ایزدی در گفت وگو با ایسنا افزود: باید به جای راهکارهای کوتاه‌مدت و زود بازده باید راهکارهای بلندمدت امید را در جامعه اشاعه داد. 

وی با اشاره به اینکه امید و امیدواری ازجمله نشانه های پویایی و نشاط یک جامعه است، تصریح کرد: امید داشتن مهمترین انگیزه در زندگی انسان و داشتن یک جامعه توسعه یافته است.

ایزدی اظهار کرد: عدم امید داشتن به آینده و زندگی موجب کسالت، افسردگی ، انزوای اجتماعی و به تبع کاهش فعالیت و کارایی اجتماعی می شود.

این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه امید داشتن دو بخش فردی و اجتماعی دارد، خاطر نشان کرد: در بخش فردی امید داشتن به معنی رسیدن به آرزوهای شخصی و در بخش اجتماعی امید به پیشرفت و توسعه جامعه و کشور و نقش داشتن در این توسعه است.

ایزدی در خصوص دلایل کاهش امید به زندگی در جامعه و فرد نیز یاد آور شد: مشکلات فرهنگی، مسایل اجتماعی، طلاق ، بیکاری و نبود شور و نشاط اجتماعی همه مواردی هستند که امید را در فرد و جامعه کاهش می دهد.

وی با تاکید به اینکه امید داشتن با آرزو تفاوت دارد چرا که امید باید همراه با تلاش و بکار گیری توانایی ها برای رسیدن به اهداف باشد، افزود: امید در جامعه و خود فرد زمانی رخ می دهد که افراد در مسیر پیشرفت گام بردارند.

ایزدی با اشاره به اینکه امید داشتن شاخصه توسعه یافتگی هر کشور است، تصریح کرد: میزان امید در جامعه ما امروزه به دلیل برخی شرایط اقتصادی، تحریم ها اندکی کاهش یافته که مسئولان باید برای بهبود اوضاع شرایط را تغییر داده و امید را در جامعه اشاعه دهند.

این جامعه شناس ادامه داد: استفاده از راهکارهای بلند مدت با تحقیقات وسیع اجتماعی برای ریشه یابی درست و راهکارهای تزریق امید در جامعه، ایجاد شادی و نشاط در جامعه با اجرای برنامه ها و جشن های مذهبی و ملی ، ایجاد امنیت روانی، اقتصادی و سیاسی، اقتصادی که فاکتورهای امید به زندگی هستند و اغلب کشورها پیشرفته از این فاکتور ها بهره گرفته اند باید توسط مسئولان مربوطه تقویت شوند.

انتهای پیام