به گزارش ایسنا، روزنامه بعث سوریه در مقاله‌ای به قلم بسام هشام نوشت: «اساساً نمی‌توان درک کرد که کشورهای عربی که با سوریه پیوندهای برادری ملی دارند، به این تحریم‌ها بپیوندند، آنها را اجرا کنند یا به آنها اهمیت دهند و نیازی به توضیح بیشتر از این نیست! اما متاسفانه دوباره پس از گذشت ۱۲ سال از جنگ سوریه، همان سوء تفاهم و همان اشتباه فهمیدن‌ها و تحلیل‌های اشتباه تکرار می‌شود. این چیزی است که طی چند ماه گذشته ما را به شرایط کنونی و بازنگری‌ها در روابط و اعتراف‌های ضمنی به اشتباهات انجام شده و اهانت‌های وارده شده رسانده است.»
روزنامه «البعث» سوریه در ادامه نوشت: «برخی ترک سوریه و قربانی کردن آن را تسهیل کردند به این دلیل که این هدف در جهت سیاست‌ها و برنامه‌های آمریکا است و این برنامه‌ها در حقیقت در تضاد مستقیم با منافع کشورهای عربی است. به طوری که محافظه کاران جدید مصمم هستند که جنگ نیابتی علیه سوریه را تا انداختن آخرین دلار به جیب هر لبنانی، اردنی یا عراقی به راه بیندازند. همانطور که تا فدا کردن آخرین سرباز اوکراینی در حال جنگ با روسیه هستند. چه اتفاقی افتاد؟ چرا مواضع در قبال سوریه تغییر کرد؛ سوریه‌ای که دستش را برای کمک گرفتن به هیچ طرفی دراز نکرده بود؟ فاجعه قربانیان زلزله در سوریه کمتر از همتایان خود در ترکیه و حتی قربانیان جنگ در اوکراین نیست.»
در این مقاله تاکید شده است: «زمانی که صفحه جدیدی را با هم باز کنیم سوریه دیگر توجهی به گذشته نمی‌کند و نگران گزارش‌های تحریک آمیزی نیست که درباره گرسنگان سوری صحبت می‌کند که در میان زباله‌ها به دنبال غذا هستند و از سوءتغذیه شدید رنج می‌برند و بیهوده دنبال داروهایی می‌گردند که وجود ندارند. این گزارش‌ها که برای تهیه آن پول پرداخت شده است هدف از آن در نهایت تسریع در انداختن سوریه به آغوش کشورهای غربی است. آنها با این گزارش‌ها می‌خواستند مسؤولیت تأخیر یا تعلل در اجرای راهکارهایی را که برای آن برنامه‌ریزی کرده‌اند بر دوش نظام سوریه بگذارند.»
روزنامه بعث افزوده است: «هدف از این گزارش‌ها منحرف کردن نگاه‌ها از جنایتکاران واقعی است که منابع نفتی و محصولات کشاورزی ملت سوریه و یک لقمه نان آنها را می‌دزدند. همچنین این گزارش‌ها در واقع تبرئه کسانی است که در مقابل حق سکوت می‌کنند و از حق دفاع نمی‌کنند. آنها می‌خواهند به بهانه عدم اجرای «خواسته‌هایی» که همه می‌دانند در وزارت امور خارجه آمریکا به عنوان سلسله شروطی تنظیم شده است از عذاب وجدان خود، پیوندهای خویشاوندی و برادری، وابستگی بکاهند و شاید از هرگونه ظلم دینی، اخلاقی و انسانی خلاصی یابند؛ سلسله شروطی که «می‌توانست» موافقت واشنگتن را برای «عادی سازی جزئی روابط اعراب با سوریه»، در ازای تسهیل کار بر روی پروژه تأمین برق لبنان توسط مصر تضمین کند.»
در ادامه این مقاله آمده است: «در اصل طرح عربی وجود نداشت، بلکه بندهایی بود که یک تیم آن را ارائه کرد و طرف‌های دیگری به آن پیوستند و قطر در رأس بود. سوریه با روحیه و وعده‌هایی متفاوت از آنچه امروز می‌شنویم به نشست جده رفت. بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه اظهاراتی واضح و صریح و جسورانه ایراد کرد. بسیاری از رهبران عرب در این نشست برای او دست زدند. کسی که استقبال رهبران عرب را شنید کاملا درک می‌کرد که سوریه در مرکز عربیت است و حتی کشور میزبان نیز همین نظر را داشت.»
این روزنامه در پایان مقاله خود آورده است: «بحران اقتصادی در سوریه فردا یا پس فردا به پایان می‌رسد. هیچ چیزی تا ابد نمی‌ماند. کسی که گمان می‌کند می‌تواند ملت سوریه را رام کند در توهم است و خودش را می‌فریبد. ما ملتی ریشه‌دار هستیم که از جایگاه و نقش خود آگاه است. ما بهای سنگینی را برای دفاع از حق‌مان درباره زندگی با عزت پرداخت کردیم. ما به نیابت از آزادگان امت‌مان بهایی را پرداخت کردیم.»
انتهای پیام
نظرات