هلیا سلمانی هنرمند و فعال فرهنگی در مازندران، متولد ۱۳۶۵ فارغ التحصیل رشته نقاشی و مدرس دانشگاه الزهرا تهران، قدسیه ساری و داور جشنواره های فرهنگی و تجسمی به‌تازگی نمایشگاه صلح از دریچه رنگ ها را برای دومین بار در  استانبول برگزار کرده است .

ایسنا گفت‌وگویی با این بانوی هنرمند هنرهای تجسمی انجام داده است که در زیر می‌خوانیم.

ایسنا: هدف شما از برگزاری نمایشگاه های هنری در خارج از مرزهای ایران چیست و چه موضوعاتی را دنبال می‌کنید؟

- برای حمایت از هنرمندان حوزه تجسمی و هر چه دیده شدن هنرمندانی در کنار استادان، بزرگان و ترغیب برای هنری والاتر در راستای پیشرفت روز افزون هنرمند ایرانی این مهم را دنبال می‌کنم. بیشتر موضوعات اجتماعی، فرهنگی و هنری در اولویت کار من قرار دارد. تاکنون پنج نمایشگاه اخیر در زمینه صلح، برای ترویج آن به خارج از مرزهای کشور و دیده شدن مردم صلح طلب ایران برپا شده است.

ایسنا: استقبال و حضور هنرمندان و متخصصان هنرهای تجسمی را در نمایشگاه چطور ارزیابی می‌کنید؟

 -در نمایشگاهای تخصصی داخل کشور بارهای از استادان هنر، معلمان و متخصصان این حوزه دعوت شده است. حتی در نمایشگاهای اخیرکع برگزار شد اساتید این حوزه اشتیاق قابل توجهی نشان دادند و وجود این هنرمندان به‌ویژه هنرمندان نوپا موجب دلگرمی و پیشرفت بیشتری است. حتی ورکشاپ و نقدهای هنری هم در این خصوص برگزار شد که احساس می‌شود حضور اساتید ضروری و موثر خواهد بود.

ایسنا: پیرامون اهداف و مسیر هنری خود توضیح دهید. تاکنون بیشتر آثار شما حول چه محورهایی بوده است.

-با توجه به اینکه فارغ التحصیل هنرهای تجسمی و فوق لیسانس نقاشی هستم بیشترین بخش عمرم را در نقاشی کشیدن سپری کرده‌ام. حدود ۳۰ سال در این حرفه فعالیت دارم از هنرستان نقاشی بیشترین هدفم مانند تمامی هنرمندان دیده شدن آثارم در بخش های برون مرزی است. تا کنون هم در کشورهای مختلف دنیا نمایشگاهای متعددی برگزار کردم و آثارمان به معرض نمایش و فروش درآمده است.

در مورد تکنیک آثارم باید بگویم که بیشتر در رنگ روغن و آکریلیک فعالیت داشته ام، بیشترین سبک کاری بنده در سوررالیسم بوده، فراتراز واقعیت نمایی و المان‌های تصویری از نقش‌های هنر ایرانی در آثارم کاملا پیداست؛ از اسفنکسهای دوره‌ی هخامنشی یا فیگوراتیو دوره قاجار الی نقش‌ها وموتیف‌های مختلف هنر ایران در آثارم استفاده کرده‌ام.

البته در بخش اسفنکسها تاکیدم بر روی ماهی بوده است چرا که اقلیم و بومی هر منطقه بر روی آثار هنرمند تاثیر می‌گذارد، برای من هم همینطور بوده است.  با توجه به اینکه اهل مازندران و ساری هستم این مولفه تاثیری زیادی برای انتخاب ماهی در آثار داشته است. البته ترکیب آن با انسان و ماهی نمادی از زن و زنانگی، لطافت زنانه را نشان داده است که  این نقوش حدود پنج سال در کارهایم به‌کار گرفته شده است. البته از موجودات اساطیری و خیالی زیادی هم در آثارم استفاده کرده ام و در نمایشگاهای مختلف دیده شده است. هدفم ارائه فرهنگ و هنر ایرانی برای ایران و خارج از کشور بوده است و اینگونه نمایشگاه‌های متعددی در فرامرزها در حال برگزاری است.

ایسنا: درآمد اقتصادی شما از نمایشگاه هایی که برگزار می‌کنید چگونه بوده است؟ آیا تاکنون اسپانسر مالی به سراغ شما آمده است؟

-همانطور که می‌دانید در هنر درآمدها در بخش تجسمی و نقاشی بسیار پایین است، فروش آثار بسیار سخت؛ در گذشته قبل از کرونا اسپانسرهای زیادی داشتیم اما در سال‌های اخیر متاسفانه از این اتفاقات رخ نمی‌دهد یا بسیار کم شده است. برای فروش آثار هنری هم باید هنرمند حتما رزومه‌ی خوب داشته باشد یا آثار هنری قوی؛ و مهمتر از همه باید اسم و رسمی داشته باشد تا بتواند آثارش را به نمایش و فروش بگذارد.

بارها سراغ اسپانسرها رفته‌ام؛ اما بسیار کم استقبال شده است. چون استخدام آموزش و پرورش هستم درآمد من از بخشهای تدریس و این حوزه تامین می‌شود، در بخش فروش هم خریداران خودم را دارم، اما برای هنرمندان نوپا این امر بسیار سخت است، چه بسیار هنرمندان توانا که در این بخش دیده نشده اند یا هیچ‌وقت فروش نداشته اند.

ایسنا: چرا در شهر و استان خودتان این نمایشگاه ها را برگزار نمی کنید؟ نمایشگاه گروهی را ترجیح می دهید یا انفرادی؟ کدام برای پیشرفت شغلی شما بهتر است؟

-سال ۱۳۹۵ -۱۳۹۶ در شهر ساری و رشت نمایشگاهایی برگزار  کرده‌ام  اما با استقبال علاقمندان روبه رو نشد. ساری فاقد نمایشگاه‌های هنری و گالری ایده آل و با کیفیت است. به‌خاطر همین تجربیات از ادامه کار  در استان مازندران صرف نظر کرده در شهرهای بزرگ مثل تهران با حجم این همه گالری فضای کاری برای هنرمند بهتر است.

لازم است مسئولان استان مازندران در بخش های زیر ساختی بیشتر به هنرمندان توجه داشته باشند.

انتهای پیام