بلوگا، نهنگ‌ سفید رنگی است که به دلیل ویژگی‌های خاص خود، به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین گونه‌های نهنگ در جهان شناخته می‌شود.  

کلمه "beluga" از کلمه "bielo" به معنای سفید در زبان روسی گرفته شده است و رنگ خاص این نوع از نهنگ‌ها، آن‌ها را به یکی از زیباترین انواع نهنگ در دنیا تبدیل کرده است. نکته جالب اینکه زمانی که این نهنگ‌ها به دنیا می‌آیند خاکستری یا حتی قهوه‌ای رنگ هستند، اما زمانی که در حدود پنج سالگی بالغ می‌شوند، رنگ آن‌ها به رنگ سفید تغییر می‌کند.

طول نهنگ‌های سفید بین ۱۳ تا ۲۰ فوت است. آن‌ها دارای پیشانی گرد و بدون باله پشتی هستند. همچنین، آن‌ها سالی یک بار با مالیدن خود به شن‌ها، لایه بیرونی پوستشان می‌ریزد و پوست اندازی می‌کنند.  

بلوگاها معمولا در گروه‌های کوچکی به نام pod با یکدیگر زندگی می‌کنند. آن‌ها در گروه‌هایی با تعداد مختلف، از گروه‌های چند تا چندین هزار نفره حرکت می‌کنند.

این حیوانات به طرز شگرفی اجتماعی هستند و با انسان‌ها ارتباط خوبی برقرار می‌کنند. رنگ زیبا و لبخند همیشگی آن‌ها از جمله دلایل جذب و دوستی انسان‌ها با آن‌هاست. این وال‌ها از طریق ایجاد صدا نیز قادر به برقراری ارتباط هستند. بلوگا می‌تواند صداهای مختلفی را تقلید کند. آن‌ها همچنین این توانایی را دارند که صداهای متنوعی شبیه به  جیغ، جیر جیر یا سوت از خود تولید کنند. این اصوات ممکن است موزیکال یا حتی بدون معنی به نظر برسند، اما در واقع شامل اطلاعات مهمی هستند. از این‌رو، به دلیل تنوع و طول موج گسترده‌ای که در صداهای ایجاد شده توسط بلوگاها وجود دارد، آن‌ها به «قناری دریا» لقب گرفته‌اند.  

تعداد این نهنگ‌ها در آب‌های ساحلی اقیانوس منجمد شمالی بیشتر از مناطق دیگر است. هنگامی که دریا یخ می‌زند، بلوگاهای قطبی در دسته‌های انبوه به سمت جنوب مهاجرت می‌کنند. حیواناتی که توسط یخ‌های قطب شمال به دام افتاده‌اند اغلب جان خود را از دست می‌دهند و طعمه خرس‌های قطبی، نهنگ‌های قاتل و مردم قطب شمال می‌شوند. علاوه بر این، آن‌ها توسط ساکنان بومی قطب شمال و نیز توسط ماهی گیری‌های تجاری شکار می‌شوند. متاسفانه، برخی از ماهیگیری‌های تجاری باعث کاهش جمعیت برخی از گونه‌های جانداران در خلیج‌ها مانند خلیج سنت لورنس (St. Lawrence) می‌شوند.  

بلوگا از ماهی، سخت پوستان و کرم تغذیه می‌کند و  با ماهی خاویاری به همین نام (beluga) که برای خاویار معروفش صید می‌شود، ارتباطی ندارد.

برخی از نهنگ‌های سفید مهاجر هستند، آن‌ها زمستان را در آب‌های عمیق فراساحلی و تابستان را در آب‌های کم عمق ساحلی می‌گذرانند، در حالی که برخی دیگر از بلوگاها در تمام طول سال در یک مکان باقی می‌مانند.

این گونه از نهنگ‌ها، فاقد باله پشتی است، در عوض، آن‌ها دارای یک برآمدگی پشتی هستند و برخلاف نهنگ‌های دیگر، مهره‌های گردن بلوگا (استخوان‌های گردن آن) به هم چسبیده نیستند. این ویژگی به بلوگا این امکان را می‌دهد که بدون حرکت دادن کل بدن خود به اطراف نگاه کند.

منابع:

Nationalgeographic.com

Oceanconservancy.org

Worldwildlife.org

انتهای پیام