به گزارش ایسنا، این رویکرد تمرینی می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد که در نهایت به افزایش عملکرد منجر می‌شود. بنابراین ورزشکاران حرفه‌ای به عنوان بخشی از روال تمرین تا حدودی توانایی‌های بدنی خود را تحت تنش قرار می‌دهند اما ممکن است زمان ناکافی برای ریکاوری پس از حرکات تمرینی به خستگی پایدار و از دست دادن توان انجام وظایف بدنی و در پی آن آسیب‌دیدگی منجر شود.

علایم بیش‌تمرینی

علایم بیش‌تمرینی شامل خستگی مداوم حتی پس از استراحت و حتی بعد از خواب شبانه، درد مزمن عضلانی یا مفصلی، ایجادشدن آسیب‌های اسکلتی عضلانی، احساس کار سخت‌تر از حد معمول در زمان تمرین، عفونت‌های مکرر، تغییرات فشار خون، کاهش شدید وزن و از دست دادن اشتها می‌شود.

سندروم بیش‌تمرینی می‌تواند به عنوان یک واکنش سازگاری غیر طبیعی طولانی‌مدت به تمرین نامتناسب و بدون استراحت در نظر گرفته شود. این موضوع به ناراحتی‌های مکانیسم‌های تنظیم بیولوژیکی، عصبی-‌شیمیایی، هورمونی و تغییرات روانشناختی و ایمونولوژیک منجر می‌شود.

یک عارضه دیگر، سندروم تنش تیبیای میانی یا درد و ورم در ساق پا بوده و در ورزشکارانی مانند دوندگان دوی استقامت که با شدت بالا تمرین می‌کنند، شایع‌تر است.

این سندروم عضلات و تاندون‌های روی ساق و پشت ساق پا را دچار فشار و التهاب می‌کند که باعث ناراحتی و درد برای ورزشکار می‌شود. درمان زودهنگام و استراحت فوری با ظهور اولین علائم می‌تواند شدت سندروم را کاهش دهد و اگر درمان نشود این سندروم تشدید می‌شود و زمان درمان و استراحت بسیار طولانی‌تر خواهد شد.

بر اساس این مطلب که از سوی عامری، کارشناس پزشکی ورزشی، تهیه شده و فدراسیون پزشکی ورزشی آن را در اختیار ایسنا قرار داده، آمده است: درمان و استراحت، راهکارهای اصلی برای کاهش نشانه‌های بیش‌تمرینی‌اند که با تمرکز بر کاهش التهاب و کاهش درد در دوران ریکاوری مد نظر قرار می‌گیرند. بیش‌تمرینی می‌تواند باعث پارگی تارهای عضلانی شود و اگر زمان کافی برای بهبود عضله وجود نداشته باشد، بازگشت زودهنگام به فعالیت بدنی ممکن است دوباره باعث پاره‌شدن تارهای عضله و افزایش شدت آسیب شود.

تمرین با شدت بالا بدون ریکاوری باعث آسیب بافتی، تولید هورمون‌های استرسی و افزایش سطح لاکتات در خون و تغییر در عملکرد سلول‌های ایمنی نیز می‌شود. مهم‌ترین راه درمان سندروم بیش‌تمرینی استراحت و انجام‌ندادن فعالیت‌های سنگین دست کم برای دو هفته است. اگر ورزشکار نمی‌تواند فعالیت ورزشی‌اش را کنار بگذارد، حداقل باید شدت و مدتش را کاهش دهد.

راهکارهای تغذیه‌ای درمان سندروم بیش‌تمرینی

مصرف آب به اندازه کافی (دو تا سه لیتر آب در روز)، مصرف مقدار کافی کربوهیدرات، مصرف پروتئین کافی، مصرف مواد غذایی دارای گروه‌های ویتامین C، E و B از جمله راهکارهای تغذیه‌ای درمان سندروم بیش‌تمرینی به شمار می‌روند.

برای اینکه به سندروم بیش‌تمرینی گرفتار نشوید بهتر است یک برنامه دقیق و منظم برای روزهای تمرین و غیر تمرین خود داشته باشید، طولانی‌مدت تمرین نکنید و حتما یک یا دو روز استراحت را در برنامه خود در نظر بگیرید. البته گنجاندن استراحت در برنامه تمرینی به معنای استراحت مطلق نیست و می‌توانید به فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، یوگا، شنا و ... بپردازید.

انتهای پیام