به گزارش ایسنا، زندگی انسان با یک سلول واحد شروع می‌شود و با تریلیون سلول به یک انسان کامل تبدیل می‌شود. برای اطمینان از این‌که ساختار زیستی بسیار پیچیده بافت‌ها و اندام‌ها تا حد امکان محافظت شود، سد جفت، عوامل بیماری‌زا و مواد خارجی را از بین می‌برد. تینا بورکی و تیمش از آزمایشگاه تعامل بیولوژیکی ذرات در Empa در حال بررسی چگونگی تاثیر نانوذرات روی جفت و ساختار زیستی آنها هستند. یافته‌های آنها در مجله Advanced Science منتشر شده است.

بورکی می‌گوید: ما نانومواد را از طریق مواد غذایی، لوازم آرایشی یا هوا جذب می‌کنیم. برخی از این نانوذرات مظنون به آسیب رساندن به نوزادان در رحم هستند. وزن کم هنگام تولد، اوتیسم و ​​بیماری‌های تنفسی از عواقب احتمالی جذب نانوذرات در کودک است.

هنوز مشخص نیست که چگونه نانوذرات بر کودک متولد نشده تأثیر می‌گذارند. بورکی می‌گوید: ما از قبل می‌دانستیم که سد جفت بسیاری از نانوذرات را جذب می‌کند یا حداقل حمل و نقل آنها را به جنین به تأخیر می‌اندازد. با این حال، آسیب به بافت جنین رخ می‌دهد، حتی اگر هیچ ذره‌ای در جنین تشخیص داده نشده باشد.

تیم EMPA به همراه شرکای بالینی از بیمارستان کانتونی سنت گالن و شرکای تحقیقاتی از دانشگاه ژنو، مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام و مؤسسه تحقیقات پزشکی زیست محیطی لایبنیز در دوسلدورف، در حال بررسی عواقب نانوذراتی مانند دی‌اکسید تیتانیوم یا دوده بر عملکرد جفت و آسیب غیرمستقیم آنها به رشد جنینی است. برای این منظور، این تیم از جفت‌های انسانی استفاده کردند که پس از سزارین در دسترس آنها قرار گرفت.

این آزمایش‌ها نشان داد که نانوذرات موجود در بافت جفت باعث ایجاد تعداد زیادی از مواد پیغام‌بر می‌شوند. این پیام‌رسان‌ها هستند که می‌توانند تغییرات جدی در رشد جنینی مانند تشکیل رگ خونی مختل شده ایجاد کنند. این اثرات را می‌توان در مدل‌های آزمایشگاهی مشاهده کرد. اوضاع در نمونه‌های در معرض مواد با قابلیت ایجاد تغییر در پیام‌رسان کاملا متفاوت با نمونه‌های شاهد بود. نانوذرات با مهار تشکیل رگ‌های خونی از طریق مواد پیغام‌بر، تأثیر غیرمستقیم بر جنین دارند. واضح است که ارتباط بین جفت و کودک متولد نشده با وجود نانوذرات مختل می‌شود و به تشکیل رگ‌های خونی آسیب می‌رساند.

انتهای پیام