رحیمه حسین‌خانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: سقوط‌ها یکی از دلایل صدمات مرگ‌آفرین و آسیب‌رسان و یکی از دلایل عمده ناتوانی‌های حرکتی، دریافت خدمات بیمارستانی، صدمات روحی و بستری شدن در بیمارستان است.

وی حفظ سبک زندگی فعال از لحاظ جسمانی را یکی از مهم‌ترین راهبردها برای کاهش سقوط در سالمندان عنوان کرد و افزود: شیوع زیاد سقوط، مسئله مهمی است که می‌تواند پیامدهای معکوس سلامتی از جمله کاهش کیفیت زندگی، محدودیت کارکردی، محدودیت فعالیت و افسردگی را در پی داشته باشد.

کارشناس مسئول سلامت میانسالان و سالمندان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زنجان خاطرنشان کرد: از آنجا که هیچ دو نفر سالمندی مثل هم نیستند و ممکن است بیماری‌های مختلفی داشته باشند و یا داروهای مختلفی مصرف کنند و محیط زندگی آنان متفاوت باشد، همه سقوط‌ها مثل هم نیستند و شناخت سالمندان و شرایطی که آنها را در مخاطره قرار می‌دهد، می‌تواند کمک بزرگی برای پیشگیری از سقوط باشد.

او با بیان اینکه عوامل خطر سقوط معمولاً به دو گروه درونی و بیرونی تقسیم‌بندی می‌شود، اظهار کرد: عوامل خطر درونی یعنی عوامل شخصیِ فرد سالمند برای افزایش خطر سقوط، مانند بیماری‌ها و عوارض جانبی داروها که می‌توانند بر توانایی شخص جهت حفظ تعادلش تأثیر داشته باشد و عوامل خطر بیرونی یعنی عوامل محیطی که خطر سقوط را افزایش می‌دهند، مانند سطوح لغزنده، موانع، روشنایی کم و دیگر خطرات امنیتی که می‌توانند زمینه را برای سُر خوردن و لغزیدن سالمندان فراهم کنند.

حسین‌خانی سابقه‌ سقوط‌های قبلی را یکی از عوامل خطر درونی برای سقوط سالمندان عنوان کرد و گفت: سالمندانی که قبلاً زمین خورده باشند، احتمال زیادتری وجود دارد که مجدداً زمین بخورند و زمین خوردن‌ها اغلب نشانه‌ای از یک یا چند مشکل و یا شرایط و اوضاع خطرناک محیطی است. همچنین هرگونه دردی در پی سقوط می‌تواند به سختی و مشکل حرکتی منجر شود و تعادل و توانایی راه رفتن ایمن را تحت تأثیر قرار دهد.

وی بیماری‌هایی را که سبب تغییر در وضعیت سالمند می‌شود باعث افزایش خطر سقوط او دانست و افزود: هر وقت یک بیماری حاد مانند عفونت مجاری ادراری، عفونت ریه و یا افت قند خون در یک فرد سالمند آشکار گردد، گفته می‌شود که این فرد، تغییر در وضعیت را متحمل شده است و این تغییر وضعیت با افزایش خطر سقوط همراه است.

کارشناس مسئول سلامت میانسالان و سالمندان دانشگاه علوم پزشکی زنجان خاطرنشان کرد: افت قدرت بینایی به دلیل بیماری‌های چشمی از قبیل گلوکوم، آب مروارید و لکه زرد می‌تواند ادراک عمقی را تغییر داده و سبب تیرگی و عدم وضوح شود. این موضوع باعث می‌شود سالمندان موانع و خطرات سر راه‌شان را نبینند و بلغزند یا سقوط کنند.

وی عدم استفاده از عینک یا استفاده از عینک کثیف و نامرتب را از دیگر عوامل خطر سقوط سالمندان عنوان کرد و گفت: سالمندان با قدرت بینایی کم، ترس بیشتری از سقوط دارند و ترکیب قدرت بینایی کم و ترس از سقوط می‌تواند به ترس از راه رفتن منجر گردد که این خود می‌تواند به ضعف عضلانی و افزایش خطر سقوط منتهی شود.

حسین‌خانی با بیان اینکه هر نوع آسیب در شنوایی می‌تواند به مشکلات تعادلی منجر شود، اظهار کرد: فرد سالمند ممکن است به دلیل جرم گوش فراوان و استفاده نکردن از سمعک، قادر نباشد به طور واضح بشنود و دستورالعمل‌های امنیتی مثل چگونگی بلند شدن و نشستن را درک کند و این موضوع جزو عوامل خطر سقوط است.

وی با اشاره به اینکه ارتباط معیوب به دلیل شرایطی مانند سکته، زوال عقل و یا صحبت کردن به یک زبان دیگر می‌تواند بر امنیت سالمندان تأثیرگذار باشد، افزود: عدم توانایی در آشکار ساختن نیازها و خواسته‌ها و عدم توانایی درک احتیاطات امنیتی ممکن است سبب شود که این افراد برای انجام فعالیت‌هایی تلاش کنند که نباید بدون کمک، آن‌ها را انجام دهند.

حسین‌خانی خاطرنشان کرد: بی‌اختیاری ادرار باعث می‌شود اغلب سالمندان با عجله به سمت دستشویی بروند که در این شرایط، ایمنی کاهش یافته و در نتیجه به احتمال زیاد دچار سقوط می‌شوند. همچنین بعضی سالمندان ممکن است تا وقتی خود را به دستشویی برسانند، نتوانند ادرار خود را نگه دارند و احتمال دارد روی ادرار روی زمین سُر بخورند.

وی با بیان اینکه تحلیل قدرت عضلانی دست‌ها و پاها به دلیل بیماری‌هایی چون آرتریت، دیابت و سکته می‌تواند به راحتی باعث از دست رفتن تعادل و افزایش خطر سقوط شود، گفت: سالمندان ممکن است به دلیل بیماری‌های مختلف، نیاز به مصرف چندین دارو داشته باشند و مصرف داروهای زیاد یا تلفیق و ترکیب غلط دارویی می‌تواند بر هماهنگی و تعادل آنان تأثیر گذار باشد.

کارشناس مسئول سلامت میانسالان و سالمندان دانشگاه علوم پزشکی زنجان خاطرنشان کرد: داروهای فشار خون، داروهای قلبی، قرص‌های مدر، آرام‌بخش‌ها و ضدافسردگی‌ها داروهایی هستند که خطر سقوط را افزایش می‌دهند.

وی خاطرنشان کرد: فشار خون پایین، تغییر در الگوی خواب، زوال عقل، افسردگی و اضطراب، ترس از سقوط و عدم فعالیت، خطر سقوط در فرد سالمند را افزایش می‌دهد.

انتهای پیام