آیت‌الله سید احمد علم الهدی امروز ۱۵دی‌ماه، در سالروز شهادت امام هادی (ع) در حرم مطهر رضوی اظهار کرد: معمولاً یکی از مشکلات ما در عرصه دلدادگی به اهل‌بیت عصمت و طهارت، ضعف در «معرفت‌شناسی معصومین» است. در مقام ابراز ارادت و احساسات، چیزی کم نداریم، اما این ارادت‌ها اغلب با معرفت عمیق و شناخت کامل همراه نیست.
وی ادامه داد: همین مسئله باعث شده برخورد ما با ائمه متفاوت باشد. هر امام دارای سیره‌ای خاص در زندگانی خود است، اما ارادت ما به امامانی که شناخت بیشتری نسبت به آن‌ها داریم عمیق‌تر است.
امام جمعه مشهد اضافه کرد: در مقابل هر جا که از شناخت و معرفت نسبت به امامی محروم بوده‌ایم، ارادت ما نیز کمرنگ‌تر شده است. این در حالی است که همه ائمه اطهار(ع) نور واحد هستند و در مسیر تبلیغ دین و بندگی خدا، برنامه‌ای یکپارچه داشته‌اند؛ برنامه‌ای که برحسب شرایط زمان نقش‌های مختلفی را بر عهده گرفته‌اند.
علم‌الهدی گفت: از دیدگاه ما کربلا و حماسه عاشورا مختص امام حسین(ع) است. در حالی که همه ائمه(ع) همسنگر امام حسین(ع) بوده و در زندگانی خود همان وظیفه‌ای را انجام داده‌اند که سیدالشهدا در کربلا ایفا کرد. همان‌طور که مبارزات امام حسین(ع) در کربلا به شهادت منتهی شد، زندگی سایر ائمه نیز پایان مشابهی داشت. این نکته نشان می‌دهد که معرفت‌شناسی ما نسبت به نقش خاص هر امام در دوران خود، ناقص و ناتمام است.
وی تصریح کرد: اگر به سیره زندگانی به ویژه سیره سیاسی زندگی امام هادی(ع) توجه کنیم، درمی‌یابیم که شرایط دوران ایشان در حقیقت یک «عرصه عاشورایی» بود. اما این عاشورا به جای اینکه تنها از صبح تا عصر یک روز به طول انجامد، به پهنه‌ای چندین ساله در زندگی امام هادی گسترش یافت. اگرچه عاشورا تنها چند ساعت بود، اما مبارزات و مظلومیت‌های امام هادی(ع) در دوران زندگانی‌اش همچون عاشورایی طولانی‌مدت بود؛ صحنه‌ای که نه از صبح تا ظهر، بلکه به یک عاشورای چندین ساله تبدیل شد.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی بیان کرد: این تأمل در زندگی و سیره ائمه اطهار نشان می‌دهد که برای دستیابی به درک صحیح‌تر از جایگاه آنان، باید معرفت و شناختی عمیق‌تر نسبت به نقش و شرایط تاریخی هر یک از ائمه پیدا کرد. پس از امام هشتم (ع) ائمه چهارگانه به لقب "ابن‌الرضا" شناخته شدند. این لقب هم از سوی دوستان و هم دشمنان به ائمه اطلاق می‌شد. دوستان به امام هادی (ع)، امام عسکری (ع)، و امام جواد (ع) ابن‌الرضا می‌گفتند. با اینکه امام عسکری(ع) نتیجه امام رضا(ع) بودند، اما امام جواد(ع) و امام عسکری(ع) هر دو به عنوان ابن‌الرضا شناخته می‌شدند.
نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی با اشاره به تفاوت مقصود شیعه و دشمنان از این لقب تأکید کرد: شیعه می‌گفت ابن‌الرضا یعنی این امام همان سیاست امام رضا(ع) را که توسعه شیعه و پیروی از اهل بیت(ع) است، دنبال می‌کند. بنابراین سیاست امام عسکری (ع) نیز توسعه جریان شیعه و پیروی از اهل بیت(ع) عصمت و طهارت بود.
علم‌الهدی عنوان کرد: بنی‌عباس نیز به این ائمه بزرگوار ابن‌الرضا می‌گفتند و دلیلشان این بود که می‌خواستند بگویند همان خطری که امام رضا(ع) برای خلافت داشت، امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) نیز دارد.حضرت امام هادی(ع) در حفظ تشیع در زمان غیبت امام عصر(عج) نقش بسزایی داشتند و در زمان ایشان، شیعه یک کیان سیاسی اجتماعی منظم پیدا کرد.
امام جمعه مشهد تصریح کرد: این امام بزرگوار به دستور متوکل عباسی از مدینه به سامراء منتقل شدند تا بیشتر تحت مراقبت باشند، اما با وجود این محدودیت‌ها اقدام به تربیت شاگردانی همچون فضل بن شاذان کردند. حضور امام هادی(ع) در منطقه‌ای کاملاً حفاظت‌شده موجب شد که ارتباط ایشان با شیعیان بسیار محدود شود. بنابراین شاگردان و تربیت‌شدگان مکتب این امام نقش مهمی در تبلیغ و رساندن دستورات امام به شیعیان در سراسر بلاد اسلامی داشتند.
وی عنوان کرد: جذبه امام هادی(ع) به حدی بود که برخی فرماندهان نظامی دستگاه متوکل عباسی نیز مجذوب ایشان شده و نقطه اتصال و ارتباط امام با شاگردان و نواب امام هادی (ع) بودند.
انتهای پیام
نظرات