به گزارش ایسنا، در حالی‌که اروپا با عمیق‌ترین بحران امنیتی خود از سال ۱۹۴۵ دست و پنجه نرم می‌کند، گروه کوچکی از قدرت‌های پیشرو در این قاره گامی رادیکال برداشتند: آن‌ها اشتیاق سنتی برای اجماع ۲۷ کشور در نشست‌های بروکسل را کنار گذاشتند و سعی کردند خودشان این آشفتگی را حل کنند.

نشست کوچک «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه در پاریس در روز دوشنبه سران آلمان، ایتالیا، انگلیس، اسپانیا، لهستان و دانمارک را گرد هم آورد. اما هیچ دعوتی برای «ویکتور اوربان» مجارستانی، «رابرت فیکو» از اسلواکی یا دیگرانی وجود نداشت که به نظر می‌رسید بیش از حد با مسکو همدردی می‌کنند. کشورهای کوچک‌تر اتحادیه اروپا مانند لتونی و استونی نیز حذف شدند، حتی اگر آنها از جنگ‌طلب‌ترین اعضای اتحادیه در برخورد با روسیه باشند.

این، روشی نیست که قرار است طبق آن سیاست اتحادیه اروپا اداره شود اما قالب پاریس شدت شوک ژئوپلیتیکی را که در حال حاضر قاره را درگیر کرده است، آشکار می‌کند. این نشست کوچک نشانه آن است که زمان نشست‌های شورانگیز اتحادیه اروپا رو به پایان است، جایی که کشورها اغلب در مورد پیشنهادها به توافق نمی‌رسند یا آنها را تقریباً بی اثر می‌کنند.

به نوشته پالتیکو، وظیفه کسانی که در کاخ الیزه جمع شده بودند، ترسیم طرحی برای انطباق با واقعیت‌های جدید و تلخ زندگی بدون حمایت آمریکا بود. اینکه اروپا چگونه می‌تواند به اوکراین کمک کند تا بهترین توافق صلح ممکن را به دست آورد؟ و چگونه کشورهای اروپایی می‌توانند به دفاع از خود در برابر روسیه، اکنون که دونالد ترامپ در حال دور شدن است، ادامه دهند؟

یکی از مقامات دفتر ماکرون توضیح داد که این نشست (که نمی‌خواستند آن را «اجلاس» بنامند) فقط شروع یک گفتگو بود. او افزود: به دلایل، مثلاً عملی بودن، گفت‌وگوها با تعداد محدودی از شرکا آغاز می‌شود و سپس احتمالاً در پایتخت‌های دیگر و با سایرین ادامه خواهد یافت.

۲ مقام ارشد اتحادیه اروپا، یعنی «اورزولا فون در لاین» رئیس کمیسیون اروپا و «آنتونیو کاستا» رئیس شورای اروپا به نمایندگی از سران دیگر کشورها، البته تنها به‌عنوان همکار و مهمان و نه برای هدایت مذاکرات به نشست دعوت شده بودند.

فون در لاین هنگام ورود به پاریس با بیان اینکه «خطرات را درک می‌کند» گفت: امنیت اروپا در یک نقطه عطف است و بله، این به اوکراین مرتبط است اما درباره ما نیز هست. ما به یک ساختار فکری فوری نیاز داریم. ما به یک موج دفاعی نیاز داریم. ما اکنون، نیازمند هر دوی آنها هستیم.

نشریه آمریکایی با بیان اینکه «این، اولین بار نیست که قدرتمندترین کشورهای اتحادیه اروپا از فرآیندهای رسمی اتحادیه دست می‌کشند تا کارها را خودشان انجام دهند» به توافق هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی در سال ۲۰۱۵ اشاره کرد که در آن، انگلیس، فرانسه و آلمان با پیوستن به آمریکا، چین و روسیه توافقی را با تهران برای محدود کردن برنامه هسته‌ای این کشور و لغو تحریم‌های آن امضا کردند.

پالتیکو تاکید کرد «اما این کار همیشه تفرقه‌برانگیز بوده است و زمان امضای توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ نیز اسپانیا و ایتالیا از اینکه کنار گذاشته شده بودند، به شدت عصبانی شدند.

ماکرون هم با نشست روز دوشنبه خود مفهوم جدیدی را مطرح کرد: ائتلاف دعوت‌شدگان.

اما پس از سه ساعت و نیم گفت‌وگو، مهمانان او نتوانستند راه‌حلی برای کابوس امنیتی اروپا ارائه یا طرحی برای دور نگه داشتن اوکراین از دستان پوتین پیشنهاد نکردند.

«کر استارمر» نخست‌وزیر انگلیس پیش از برگزاری نشست با ارائه طرح اعزام سربازان بریتانیایی به اوکراین برای نظارت بر آتش‌بس در آینده دست به کار شد. او در روزهای آینده راهی واشنگتن خواهد شد تا «دونالد ترامپ» رئیس جمهور ایالات متحده را که از اروپایی‌ها می‌خواهد اوضاع را رهبری کنند، متقاعد کند که نیروهای آمریکایی همچنان باید نقشی داشته باشند.

اما برخی دیگر از سران اتحادیه اروپا، به ویژه «تاسک» لهستانی و «اولاف شولتس» از آلمان نسبت به اعزام نیرو به‌عنوان حافظ صلح ابراز بی‌میلی کردند. به نظر می‌آید در مورد این سوال بزرگ‌تر که دقیقا چگونه اروپا می‌تواند دفاع خود را بدون قدرت نظامی آمریکا تقویت کند، توافق هنوز دور از دسترس است.

حتی اگر ائتلاف ماکرون از دعوت‌شدگان بتواند در نهایت یک استراتژی مشترک طراحی کند، ممکن است دیگر خیلی دیر شده باشد. تدارکات دفاعی سال‌ها طول می‌کشد و کل اقتصاد روسیه در حال حاضر برای جنگ آماده شده است.

انتهای پیام