پژوهشگران دریافتند، کودکان مبتلا به اوتیسم، تماشای حرکات تکراری را به حرکات تصادفی ترجیح می‌دهند و این نتایج حاصل پژوهش جمعی از پژوهشگران با استفاده از روش‌های ردیابی چشم است. آنان دریافتند که کودکان مشکوک به اوتیسم زمان بیشتری را صرف تماشای حرکات مکرر نسبت به حرکات تصادفی می‌کنند، زمانی که این حرکات در کنار هم به آنان نشان داده می‌شوند.

پژوهشگران به نتایجی دست یافتند، مشاهده فیلمی کوتاه و ۲ دقیقه‌ای در طول معاینات دوران کودکی، به شناسایی کودکان در معرض ابتلا به اوتیسم در اوایل سن ۳ سالگی کمک کرد.

پژوهشگر این تحقیق، میکیماسا اوموری، دانشیار دانشگاه «واسدا» (Waseda) ژاپن در بیانیه‌ای خبری اظهار کرد: این رویکرد می‌تواند روش کارآمدتری برای تشخیص زودهنگام ارائه دهد.

اوموری در این پژوهش هفت کودک مبتلا به اوتیسم بالقوه و ۱۱ کودک در حال رشد را مقایسه کرد. شرکت‌کنندگان فیلم‌هایی از ۶ شکل هندسی - دایره، مثلث، مربع، شکل صلیب مانند، ستاره و هشت ضلعی - مشاهده کردند. در نیمی از صفحه نمایش، اشکال در حرکتی قابل پیش‌بینی و در نیمه دیگر به‌صورت تصادفی و غیرقابل پیش‌بینی نشان داده شد.

نتایج این تحقیق که در سایت هلث منتشر شده است، نشان داد، کودکان در حال رشد زمان مشابهی را صرف مشاهده هر دو جنبه قابل پیش‌بینی و غیرقابل پیش‌بینی ویدیو کردند، در حالی که کودکان مشکوک به اوتیسم زمان بیشتری را صرف تماشای حرکات قابل پیش‌بینی کردند و این نتایج نشان‌دهنده افزایش علاقه آنان به سمت حرکات قابل پیش‌بینی در طول آزمایش بود.

اوموری بیان کرد: نتایج این تحقیق نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بالقوه، زمان بیشتری را صرف مشاهده حرکات قابل پیش‌بینی می‌کنند.

پژوهشگران همچنین اشاره کردند که این ترجیح برای حرکات قابل پیش‌بینی با رفتارهای تکراری، مشخصه اوتیسم، مرتبط است.

در حال حاضر، تشخیص زودهنگام اوتیسم بیشتر بر مشکلات ارتباط اجتماعی مانند تماس چشمی و تاخیر زبان تمرکز دارد. اوموری افزود: افزودن آزمایشی که بر اولویت حرکات قابل پیش‌بینی تاکید دارد، می‌تواند ابزار تشخیصی جدیدی را به جعبه ابزار اوتیسم اضافه کند.

اوموری می‌گوید: این آزمون به دلیل عدم نیاز به پاسخ شفاهی می‌تواند برای کودکان زیر ۱۸ ماه نیز سازگار شود و تاکید کرد: در این پژوهش کاربرد بالقوه محرک‌های حرکتی قابل پیش‌بینی به‌عنوان نشانگر رفتاری برای غربالگری اولیه اختلال طیف اوتیسم برجسته شد و بر نیاز ضروری برای تحقیقات بیشتر در مورد پردازش پیش‌بینی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تاکید کرد.

پژوهشگران اظهار کردند که تحقیقات آینده باید این رویکرد را در کودکان کوچکتر و بزرگتر آزمایش کنند تا اثربخشی آن را بیشتر ثابت کنند.  

نتایج این تحقیق در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.

انتهای پیام