به گزارش ایسنا، روزنامه فرانسوی لوموند در گزارشی می‌نویسد: بحث‌ها خودشان گسترده‌تر از آنچه به نظر می‌رسد هستند، زیرا روسیه می‌خواهد کل ساختار امنیتی قاره اروپا را بازنگری کند. با این حال، عوامل زیادی وجود دارند که جلوی پیشرفت را در طرف متحدان می‌گیرند و این خطر وجود دارد که تمام حامیان کی‌یف در یک فعالیت پرخطر به اصطلاح «فانتزی دیپلماتیک» قرار بگیرند، همان‌طور که تعداد بیشماری از منابع نظامی و دیپلماتیک در پشت صحنه از این وضعیت نامشخص شکایت می‌کنند.

عدم توافق نظر درباره مساله اعزام نیرو به اوکراین پس از آتش‌بس نمونه‌ای از این بلاتکلیفی است. با وجود تلاش‌های پاریس و لندن برای متحد کردن نیروهایشان در این مورد، سران نظامی دو کشور به طور کامل با ضرورت این مساله توافق ندارند.

فرانسوی‌ها تمایل بیشتری برای انجام این کار دارند. حضور نیروها در رومانی از سال ۲۰۲۲ (حدود ۱۰۰۰ سرباز) و متعاقب آن تشکیل یک شبکه پشتیبانی لجستیکی کامل از فرانسه این گزینه را آسان‌تر می‌کند.

از سوی دیگر، انگلیسی‌ها ترجیح می‌دهند که رویکردی کمتر مستقیم داشته باشند و از ترکیب نیروی هوایی و دریایی استفاده کنند، زیرا نیروی زمینی انگلیس تعداد بسیار محدودی نیرو دارد. در لندن، همان‌طور که در دیگر کشورهای اروپایی نیز این‌گونه است، ارسال نیروهای زمینی متعارف به جز نیروهای ویژه نیز از نظر سیاسی خطرناک تلقی می‌شود. به همین دلیل، ایده‌ای که گروه‌های حامی اوکراین تحت حمایت لندن به مدت چند هفته بر آن تاکید کرده‌اند، مذاکره برای ایجاد یک منطقه پرواز ممنوع است که بر اساس برخی نقشه‌ها، خطی را از بلاروس تا دریای سیاه ترسیم و از شرق کی‌یف و اودسا عبور می‌کند.

-نظامی شدن اوکراین

این اختلافات با نگرانی‌های عملی در مورد پیامدهای مالی چنین اقداماتی در هم آمیخته است. بر اساس تخمین‌های انجام‌شده در پاریس، بسته به گزینه‌های خاص، اعزام نیروهای زمینی می‌تواند به معنای سرمایه‌گذاری تا ۲ یا ۳ میلیارد یورو باشد و به دنبال آن هزینه‌ای سالانه کم و بیش معادل هزینه «عملیات برخان» در ساحل (۲۰۱۴-۲۰۲۲)، حدود یک میلیارد یورو در سال باشد.

اما، توانایی تامین مالی این «ضمانت‌های امنیتی» برای اوکراین، برای بسیاری از متحدان، تا حد زیادی به موضوع مهم دیگری وابسته است؛ تجدیدنظر در حضور نظامی آمریکا در اروپا، به عنوان بخشی از محور اعلام‌شده به سمت آسیا. در این مرحله، واشنگتن هیچ نشانه‌ای مبنی بر خروج احتمالی نیروها که می‌تواند تا ۲۰۰۰۰ نفر را شامل شود، ارائه نکرده است. متحدان امیدوارند در ۲۴ و ۲۵ ژوئن در اجلاس سالانه ناتو اطلاعات بیشتری کسب کنند.

همانطور که بسیاری از منابع اروپایی آشکارا اعتراف می‌کنند، بحث در مورد اعزام نیرو تنها نوک کوه یخ در مذاکرات بسیار جدی‌تر در مورد «نظامی سازی» اوکراین است. این به معنای اطمینان از این است که پس از پایان جنگ، کی‌یف یک سد محکم در برابر روسیه باقی خواهد ماند. این برنامه شامل تغییر اندازه ارتش اوکراین و از طریق کاهش احتمالی سن خدمت اجباری، سطح آموزش نیروها و مهمتر از همه، ماهیت و اندازه زرادخانه‌های اوکراین است که مستقیما با خرید و نگهداری تسلیحات مرتبط است.

اما در اینجا هم اروپایی‌ها به آهستگی درباره حمایت‌های مالی از اوکراین پیش رفته‌اند زیرا برای اینکه کی‌یف بتواند سلاح تهیه کند، به پول یا تامین کنندگان نیاز دارد.

این قابلیت تا حد زیادی به بحث در مورد تسلیح مجدد اروپا بستگی دارد که در ۴ مارس توسط کمیسیون اروپا با هدف ایجاد سرمایه گذاری بین ۱۵۰ تا ۸۰۰ میلیارد یورو راه اندازی شد.

-تقاضا کمتر از انتظارات

در حال حاضر، در مورد منابع مالی این تسلیح مجدد یا تخصیص این درآمد بادآورده بالقوه که شامل خرید تسلیحات مشترک، تجهیزات اروپایی یا آمریکایی است، اتفاق نظر وجود ندارد. اتحادیه اروپا، ناتو و پارلمان کشورهای عضو ممکن است تنها در تابستان یا حتی پاییز شروع به هماهنگ کردن برنامه‌های خود برای تصویب بودجه لازم کنند.

همه این بحث‌ها در نهایت با واقعیت جدیدی روبه‌رو می‌شوند؛ کاهش سرعت جنگ و رشد صنعت دفاعی اوکراین. کی‌یف پس از دریافت کمک‌های قابل توجه، اکنون می‌تواند بیش از آنچه بودجه این کشور اجازه می‌دهد، تولید کند. دانمارک به دلیل وضعیت مالی مناسب خود، توانسته است محصولات اضافی را خریداری کند، اما کشورهای اروپایی دیگر به دنبال راه‌های جایگزین برای تامین مالی هستند.

در عین حال، کی‌یف هنوز به شدت فاقد تجهیزات خاص، به ویژه در دفاع زمین به هوا است. اما در اینجا یک تکاپوی قدرت نهایی بین اوکراین و حامیانش در حال انجام است. در این بخش، اروپایی‌ها انتظارات را برآورده نمی‌کنند. در ۹ آوریل، ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین آمادگی خود را برای «خرید «مجموعه قابل توجهی» سلاح از ایالات متحده اعلام کرد. وی مشخص نکرد با چه پولی به دنبال خرید این تسلیحات است.

از طرف دیگر، بسیاری از کشورهای اروپایی از سال ۲۰۲۲ به بعد از صنایع دفاعی خود خواسته‌اند که تولید خود را افزایش دهند. تعداد کمی واقعا این خطر را پذیرفته‌اند. اما برای کسانی که این بازی را انجام داده‌اند، سفارشات زیاد بود و انتظارات را برآورده می‌کرد.

انتهای پیام