به گزارش ایسنا، فریدون حسن در یادداشتی با این عنوان نوشت: هرچه به هفته‌ای سرنوشت‌ساز فوتبال باشگاهی ایران نزدیک‌تر می‌شویم، به‌جای دیدن فوتبالی جذاب تنها هیاهو و حاشیه می‌بینیم! گواه این ادعا هم حرف‌های حسین فرکی است که بعد از پایان بازی فولاد و تراکتور گفت یک ساعت و نیم به جای فوتبال، فیلم سینمایی تماشا می‌کردیم!
حواشی را کنار بگذارید تا متوجه شوید فوتبال باشگاهی ایران جز همین حواشی چیز دیگری ندارد. کافیست نگاهی به جدول رده‌بندی لیگ برتر بیندازید تا متوجه سطح فنی پایین آن شوید. یک نگاه به ستون تفاضل گل‌های تیم‌ها که بیندازید متوجه وخامت اوضاع می‌شوید. لیگی که فقط سروصدا دارد، لیگی که از سر و روی آن بی‌اخلاقی، بی‌فرهنگی و افسارگسیختگی می‌بارد، حتی در بدیهی‌ترین چیزهای فوتبال، یعنی گل زدن و گل نخوردن چنان ضعیف است که به‌واقع باید برچسب حرفه‌ای را از آن برداشت. لیگی که حتی در سطح محلات هم نیست، چه برسد به اینکه بخواهد هم‌تراز لیگ قهرمانان آسیا و نخبگان آن باشد. 
واقعیت جلوی چشمانتان است فقط کافیست آن را مشاهده کنید. در جدول ۱۶ تیمی لیگ برتر، هشت تیم تفاضل گل منفی دارند. یک تیم تفاضل گلش یک است، دو تیم تفاضل گل‌شان صفر و دو تیم هم به ترتیب پنج و چهار، این یعنی به جز سه تیم اول (البته اگر تفاضل گل ۱۶ پرسپولیس نسبت به فصل‌های قبل را خوب فرض کنیم) بقیه در وضعیتی فاجعه‌بار بسر می‌برند، یعنی نه دفاع درست و حسابی دارند که گل نخورند و نه خط حمله درست و درمانی که گل بزنند!
شاید بگویید این آمار را کم و بیش در تمام لیگ‌های فوتبال دنیا می‌توان دید که تقریباً حرف درستی هم هست، اما وقتی سطح فوتبال باشگاهی در اروپا را با سطح فوتبالی که این روزها در لیگ برتر ایران مشاهده می‌کنید، مقایسه کنید آن وقت است که باز هم به این نتیجه خواهید رسید که اگر حاشیه را از فوتبال باشگاهی ایران بگیرند هیچ چیزی برای ارائه ندارد. اصلاً برای روشن شدن بهتر موضوع نگاهی به یک آمار جالب توجه دیگر می‌اندازیم. بنا بر تحقیقی که صورت گرفته، تماشاگر برای دیدن یک گل در لیگ برتر فوتبال ایران باید چیزی حدود ۴۸ دقیقه انتظار بکشد! فوتبالی که تا اینجای کار و از ۲۱۶ مسابقه برگزار شده در آن فقط ۴۱۱ گل بیرون آمده، حالا این آمار را با جدول لیگ‌های معتبر فوتبال دنیا مقایسه کنید تا باز هم به این نتیجه برسید که فوتبال باشگاهی ایران جز حاشیه هیچ چیزی ندارد و اگر این حواشی را از آن بگیرند باید کرکره آن را هم پایین بکشند. 
البته نگران نباشید اگر برای دیدن یک گل باید ۴۸ دقیقه صبر کنید در عوض در طول این ۴۸ دقیقه می‌توانید انواع و اقسام فحاشی‌ها را بشنوید و انواع و اقسام حرکات شنیع و غیراخلاقی با قسمت‌های مختلف بدن و البته درگیرهای گلادیاتوری را ببینید. یک بلیت تهیه می‌کنید و به قول حسین فرکی به جای فوتبال چند ساعتی فیلم سینمایی تماشا می‌کنید. فقط توجه داشته باشید تماشای این فیلم‌ها محدودیت سنی دارد و به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود که با خانواده این فیلم‌ها را تماشا کنید. 
خب این واقعیت فوتبال باشگاهی ایران است. فوتبالی که فقط مرزهای بی‌اخلاقی را خیلی خوب و با سرعتی مثال‌زدنی درنوردیده، فوتبالی که هیچ بار فنی، تکنیکی و تاکتیکی از آن بیرون نمی‌آید که اگر می‌آمد وضعیت بدیهی‌ترین پارامترهای فنی فوتبال در آن (گل زده و گل خورده) این نبود. شما قضاوت کنید؛ اگر حاشیه را از فوتبال باشگاهی ایران بگیرند، چیزی باقی می‌ماند؟

انتهای پیام