عدم آگاهی از عوارض بالقوه این داروها بر سیستم باروری می‌تواند تهدیدی جدی برای سلامت مادران آینده و در نتیجه پویایی جمعیت کشور محسوب شود.

چالش‌های مصرف داروهای هورمونی

استفاده از داروهای ضدبارداری و تنظیم‌کننده‌های هورمونی در میان بانوان شاغل به دلایلی مانند تنظیم سیکل قاعدگی یا مدیریت مسائل شغلی رواج یافته است. با این حال، مصرف طولانی‌مدت این داروها بدون نظارت پزشک متخصص می‌تواند تأثیرات منفی بر عملکرد تخمدان‌ها، ذخیره تخمک و سیکل طبیعی باروری داشته باشد.

این مساله به ویژه برای بانوانی که به دلایل حرفه‌ای، برنامه‌ریزی برای بارداری را به تأخیر می‌اندازند، حائز اهمیت ویژه‌ای است. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مداوم برخی از این داروها ممکن است منجر به کاهش ذخیره تخمدانی و افزایش خطر ناباروری شود.

افزایش مصرف داروهای روان‌پزشکی و مخاطرات آن

فشارهای محیط‌های کاری پُراسترس موجب افزایش مصرف داروهای ضداضطراب، خواب‌آور و ضدافسردگی در میان بانوان شاغل شده است. برخی از این داروها ممکن است بر کیفیت تخمک‌گذاری تأثیر منفی بگذارند یا در صورت وقوع بارداری ناخواسته، عوارضی برای جنین در حال رشد ایجاد کنند. برای نمونه، مصرف برخی از بنزودیازپین‌ها در دوران بارداری با افزایش خطر نقایص مادرزادی همراه دانسته شده است. از این رو، مشاوره با متخصصان پیش از مصرف این داروها و انتخاب گزینه‌های ایمن‌تر ضروری به نظر می‌رسد.

خطرات مصرف بی‌رویه مسکن‌ها

بانوان شاغل به دلایل مختلفی مانند سردردهای مزمن، دردهای عضلانی ناشی از کار طولانی مدت یا دیسمنوره (قاعدگی دردناک) به مصرف مداوم داروهای مسکن و ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) روی می‌آورند.

تحقیقات نشان می‌دهند که مصرف این داروها در دوره لقاح یا اوایل بارداری ممکن است با اختلال در لانه‌گزینی جنین و افزایش خطر سقط همراه باشد. این یافته‌ها لزوم توجه به روش‌های جایگزین غیردارویی مانند مدیریت استرس، ورزش و فیزیوتراپی را برجسته می‌سازد.

راهکارهای پیشنهادی برای محیط‌های کاری

سازمان‌ها و نهادهای شغلی برای مقابله با این چالش‌ها می‌توانند اقدامات مؤثری نظیر برگزاری دوره‌های آموزشی منظم درباره سلامت باروری و عوارض دارویی، ایجاد واحدهای مشاوره دارویی و سلامت باروری در محیط‌های کاری، تدوین برنامه‌های غربالگری سلامت برای کارکنان زن و ترویج فرهنگ استفاده منطقی از داروها انجام دهند.

حفظ سلامت باروری بانوان شاغل نه تنها یک مسوولیت فردی، که تعهدی اجتماعی در راستای تضمین آینده جمعیتی کشور است و دستیابی به این مهم، مستلزم همکاری متخصصان پزشکی، سیاست‌گذاران و کارفرمایان برای ارتقای سواد سلامت و دارویی در محیط‌های کاری است.

انتهای پیام