به گزارش ایسنا، شاید وقتی داوطلب کنکور هستی و ماه‌ها یا حتی سال‌ها برای پذیرش در رشته دلخواه تلاش می‌کنی هیچ وقت فکرش را هم نمی‌کردی، اگر سد کنکور را پشت سر بگذرانی و در بهترین و جذاب ترین رشته‌های دانشگاهی هم پذیرفته شوی، هنوز به پایان راه نرسیدی، بلکه در آغاز مسیری هستی که قرار است این مسیر تو را به آینده و هدف برساند.

مسیری که شروع آن ابتدا سقفی آرام، مناسب و امن را می طلبد و اغلب دانشجویان باید از خوابگاه‌های دانشجویی به عنوان سرپناه استفاده کنند.

بر این اساس زندگی در خوابگاه آسان نیست؛ تجربه فضای جدید همیشه با دغدغه‌ها، مشکلات و هیجان‌هایی همراه بوده است، دل‌تنگی و دوری از خانواده، زندگی با هم اتاقی‌هایی با فرهنگ‌هایی متفاوت، آشپزی، شستن لباس، شب‌نشینی‌های طولانی و خریدهای دسته‌جمعی همگی از جمله اوقات تلخ و شیرین این سبک زندگی است.

به طور کلی زندگی در خوابگاه ویژگی‌هایی دارد که برخی از آنها می‌تواند بسیار جذاب، سرگرم‌کننده و لذت‌بخش باشد؛ اما همیشه هم این گونه نیست. در خوابگاه هر کسی ساز خود را می‌زند. گاهی انطباق با جمعی که هیچ شناختی از یکدیگر ندارند، طاقت فرساست.

اگر خوش‌شانس باشید و هم اتاقی‌هایتان افرادی سازگار، همراه، دارای روحیه همکاری باشند، زندگی خوابگاهی شما به‌خوبی سپری می‌شود؛ اما مشکل این است که هر یک از دانشجویان در خانواده و شهری متفاوت و با فرهنگی خاص بزرگ شده‌اند و شاید مدت ها طول بکشد تا یک دانشجو بتواند با انطباق با این شرایط تلخی‌های زندگی جمعی را به خاطره‌سازترین دوران زندگی خود تبدیل کند.

در این راستا به یکی از خوابگاه‌های پسرانه دانشگاه صنعتی امیرکبیر گذری زدیم تا زندگی دانشجویی مهندسان آینده از ایده‌آل تا واقعیت را از زبان خود دانشجویان بازگو کنیم.

اگر چه کالبد ظاهری خوابگاه ۵۰۰ ظرفیتی «شهید شرقی» نشان از نوساز بودن ساختمان دارد؛ اما همچنان مشکلات و کمبودهایی در این خوابگاه‌ وجود دارد که شرایط زندگی دانشجویان ساکن این خوابگاه را سخت‌تر می‌کند.

در این رابطه متین بهارلو، دانشجوی دوره کارشناسی رشته مهندسی نفت در خصوص سختی های زندگی خوابگاهی به ایسنا می گوید: به نظر من زندگی خوابگاهی برای دانشجویانی که در گذشته تجربه زندگی جمعی را نداشتند به خودی خود مشکلات خاص خود را دارد؛ به طوریکه اگر در بهترین و مجهزترین خوابگاه ها هم زندگی کنی، این چالش ها همواره وجود دارد و نمی توان آن را ندیده گرفت. به این جهت توصیه من به خانواده‌ها این است که همزمان که فرزندان خود را برای پذیرش در دانشگاه‌ها آماده می کنند، آن‌ها را آماده زندگی های جمعی و مستقل کنند.

وی ادامه می دهد: با توجه به اینکه من مسئول رسانه خوابگاه شهید شرقی هستم و با خوابگاه های دیگر دانشگاه نیز ارتباط دارم می توانم بگویم این خوابگاه یکی از خوابگاه های سطح یک و خوب دانشگاه امیرکبیر است. به این جهت دانشجویان این دانشگاه که ورودی های ۱۴۰۳ هستند، مشکلات و مسائل سایر خوابگاه‌ها را ندارند؛ بنابراین اگر من بجای شما بودم خوابگاه دانشجویان ترم ها و مقاطع بالاتر را برای تهیه گزارش پیشنهاد می دادم.

این دانشجوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه در حال حاضر در هر اتاق این خوابگاه ۴ تا ۸ دانشجو زیر یک سقف زندگی می‌کنند، می‌گوید: حتی اگر تمام هم‌اتاقی‌ها با یکدیگر سازگاری داشته باشند، زندگی ۸  نفر در یک اتاق مشکلات خاص خود را دارد؛ چرا که هر یک از دانشجویان با فرهنگ‌ها و عقاید مختلفی هستند که این امر ممکن است اختلاف‌نظر بین آنان ایجاد کند.

وی در خصوص مشکلات و کمبودهای خوابگاه می‌گوید: اگر بخواهیم مقایسه‌ای بین خوابگاه‌های دانشگاه امیرکبیر از لحاظ فضای فیزیکی و امکانات داشته باشیم به یقین می‌توان گفت این خوابگاه وضعیت بهتری دارد، اما با این وجود دانشجویان این خوابگاه نیز مشکلاتی دارند که یکی از مهمترین این مشکلات عدم وجود امکانات و تجهیزات ورزشی است.

بهارولو ادامه داد: یک سالن ورزشی در زیرزمین خوابگاه شهید شرقی دانشگاه امیرکبیر برای دانشجویان در نظر گرفته شده است؛ اما جز یک میز تنیس هیچ امکانات ورزشی دیگری در این سالن وجود ندارد و عملا هیچ استفاده ای از این سالن نمی شود.

این دانشجوی ورودی ۱۴۰۰ دانشگاه امیرکبیر به مهمترین قوائد و مقررات خوابگاه شهید شرقی اشاره کرد و گفت: یکی از مهمترین این مقررات عدم استعمال دخانیات از جمله سیگار و قلیان است. موضوعی که در سایر خوابگاه ها مثل آب خوردن رواج دارد؛ اما خوابگاه شرقی این قانون را با جدیت کامل اجرایی می کند و هر دانشجویی که این قانون را رعایت نکند، از خوابگاه اخراج می شود.

این مسئول رسانه خوابگاه شهید شرقی دانشگاه امیرکبیر ادامه داد: به طور مثال روزهای اول ترم مسئولان خوابگاه دو دانشجو را به دلیل استعمال سیگار از خوابگاه اخراج کردند و این دانشجویان در خوابگاه های سطح پایین تر دانشگاه اسکان داده شدند.

در ادامه یکی از دانشجویان سال اول دوره کارشناسی دانشگاه امیرکبیر از کمبود امکانات خوابگاه انتقاد می کند و به ایسنا می گوید: اگرچه سرانه هر دانشجو در این خوابگاه در مقایسه با خوابگاه های دیگر بالاست و سوئیت‌های خوابگاه ظاهر مناسبی دارد؛ اما متاسفانه امکاناتی که در اختیار دانشجویان قرار داده می‌شود، جوابگوی نیازها نیست. مثلا خوب بود مکانی برای هواخوری و به نوعی نفس کشیدن دانشجویان در خارج از اتاق ها قرار می دادند تا برای چند دقیقه ای هم شده بیرون از اتاق در هوای آزاد نفس بکشیم. متاسفانه در این خوابگاه حتی لباس های ما نیز نور خورشید را نمی‌بینند.

او ادامه می دهد: برخلاف سایر خوابگاه های دانشگاه صنعتی امیرکبیر، خوابگاه شهید شرقی به شکل سوئیت ساخته نشده است و در هر طبقه حدود ۱۰ یا ۱۱ اتاق وجود دارد که همه این اتاق ها از یک آشپزخانه و همچنین سرویس های بهداشتی مشترک استفاده می کنند. حتی تمامی حمام های این خوابگاه در طبقه زیرزمین قرار گرفته است؛ به طوریکه دانشجویان هر ساعت شبانه روز برای دوش گرفتن باید ۷ طبقه را برای رفتن به حمام طی کنند.

این دانشجو که اهل استان مرکزی است از کیفیت پایین غذاهای توزیع شده انتقاد می کند و می گوید: دانشجویان خوابگاه های دانشگاه امیرکبیر به جز صبحانه وعده های ناهار و شام خود را از غذای دانشجویی استفاده می کنند. متاسفانه غذای توزیع شده از کیفیت مطلوبی برخوردار نیست و بسیاری از دانشجویان از روی اجبار اینکه امکان آشپزی را ندارند، از این غذا استفاده می کنند؛ البته دانشجویان مجبور هستند برای وعده شام روزهای پنجشنبه و ناهار و شام روز جمعه برای خود آشپزی کنند.

این دانشجو با بیان اینکه سطح مالی ۹۰ درصد دانشجویان ساکن خوابگاه امیرکبیر متوسط هستند، می افزاید: دانشجویان ساکن خوابگاه ها به دلیل شرایط اقتصادی امکان تهیه غذای آزاد را ندارند؛ البته بیش از ۹۰ درصد دانشجویان تهرانی دانشگاه به دلیل وضعیت مالی بهتر از غذای رستوران که به صورت آزاد حساب می شود، استفاده می کنند.

این دانشجوی دانشگاه امیرکبیر همچنین از نبود شورای صنفی در خوابگاه‌های دانشگاه امیرکبیر انتقاد می‌کند و می‌گوید: بر اساس آیین نامه ابلاغی وزارت علوم، ‌مسئولان دانشگاه‌ها موظف هستند در تمامی واحدهای دانشگاهی از جمله خوابگاه‌ها انتخابات شورای صنفی برگزار کنند؛ این در حالی است که هنوز ما در خوابگاه های خود شورای صنفی نداریم و صرفا دانشکده ها انتخابات شورا را برگزار می کنند.

وی همچنین تاکید می کند: خدا را شکر می‌کنم این خوابگاه به نسبت جاهای دیگر شرایط خوبی دارد. دوستانم در خوابگاه‌های دیگر شرایط بسیار نامناسبی دارند؛ اما با وجود این ما نیز هنوز در شرایط ایده‌آل و مطلوب قرار نداریم. مثلا نمونه بارز آن این است که یک کتابخانه یا سالن غذاخوری در خوابگاه ما وجود ندارد و بعضا یک سری امکاناتی نظیر ماشین های لباسشویی که برای دانشجویان تهیه شده است، اغلب خراب هستند و مجبور می شویم عطای استفاده از این امکانات را به لقای آن ببخشیم.

در ادامه یکی دیگر از دانشجویان با اشاره به رایگاه بودن اینترنت دانشجویان در خوابگاه به ایسنا می گوید: یکی از مزایای دانشجویان خوابگاهی در دانشگاه این است که روزانه به سه گیگ اینترنت نامحدود دسترسی دارند. در واقع همه طبقات خوابگاه به وای فای وصل هستند و دانشجویان می‌توانند با اکانت خود از اینترت رایگان استفاده کنند.

او از نبود فرش در اتاق های دانشجویی گله می کند و می گوید: در حال حاضر تمامی اتاق های این خوابگاه با موکت پوشیده شده است. این در حالی است که مسئولان خوابگاه همه فرش های اتاق ها را به دلیل اینکه موکت های اتاق ها جنس خوبی دارند جمع آوری و از خوابگاه خارج کردند، در صورتی که قبل از آن هم موکت و هم فرش در اتاق ها انداخته می شد.

در ادامه یکی از مسئولان فرهنگی خوابگاه که خود از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر است به خواسته مهم دانشجویان اشاره می کند و به ایسنا می‌گوید: نمی توانم بگویم در این خوابگاه یا سایر خوابگاه های دانشگاه شرایط عالی یا سیاه حاکم است؛ اما به اعتقاد من هر کسی در هر شرایطی برای رسیدن به هدف خود تلاش کند قطعا موفق خواهد شد و مسائل حاشیه ای مانعی برای او ایجاد نمی کند؛ چرا که سختی ها و مشکلات در همه جا وجود دارد و مهم این است در این شرایط تمرکز خود را فقط برای رسیدن به اهداف متمرکز کنیم.

این دانشجو با بیان اینکه فکر مهاجرت در بین دانشجویان دانشگاه امیرکبیر بسیار بالاست، می گوید: شاید فقط ۱۰ یا در خوشبینانه ترین حالت ۲۰ درصد دانشجویان دانشگاه به فکر ماندن در کشور هستند. سایر دانشجویان از همان ابتدای ورود به دانشگاه برای زندگی بعد از مهاجرت برنامه‌ریزی می کنند و حتی چندین نفر از دانشجویان دوره کارشناسی من قبل از ورود به دوره کارشناسی ارشد از ایران رفتند.

این فعال حوزه فرهنگی دانشگاه به برنامه های فرهنگی خوابگاه شهید شرقی اشاره می کند و می گوید: برنامه های شاد به مناسبت های مختلف با مشارکت دانشجویان در این خوابگاه برگزار می شود. خط قرمز ما برای برگزاری برنامه های فرهنگی این است به هیچ قومیت و نژادی توهین نشود. اگرچه دانشجویان خود به خوبی این موارد را رعایت می کنند؛ به این جهت تا کنون هیچ موردی از پرونده ها انضباطی برای دانشجویان ترم های پایین وجود ندارد.

او افزایش هزینه های کار دانشجویی را یکی از اقدامات مثبت وزارت علوم می داند و می افزاید: با توجه به اینکه اغلب فعالیت های دانشجویی در خوابگاه ها توسط خود دانشجویان در قالب کار دانشجویی انجام می شود، در نتیجه افزایش مبالغ آن اقدام مثبتی است. به طوریکه در حال حاضر مبلغ کار دانشجویان کارشناسی در ازای هر ساعت کار از ۱۸ به ۲۷ هزار و دانشجویان کارشناسی ارشد به بیش از ۳۵ هزار تومان رسید و ما شاهد افزایش ۵۰ درصدی این مبالغ در سال جاری بودیم.

این دانشجوی فعال حوزه فرهنگی دانشگاه امیرکبیر با اشاره به افت تحصیلی دانشجویان بعد از شروع کرونا می گوید: کیفیت تحصیلی دانشجویان بعد از شیوع این ویروس کاهش یافته است و مسئولان باید چاره ای برای این موضوع بکار بگیرند.

به گزارش ایسنا، اگر چه ایده‌آل‌ترین خوابگاه‌ها نیز بدون نقص و ایراد نیستند؛ اما دانشجویان مجبورند با تمام کمبودها و سختی‌ها یکی از دوست داشتنی‌ترین خاطرات زندگی خود را در این مکان‌ها رقم بزنند. جایی که می‌توان زندگی گروهی، قدرت انعطاف پذیری، اجتماعی شدن، از خودگذشتگی و مهربانی را در آن آموخت. چهاردیواری که بسیاری از دانشمندان، مدیران و سیاستمداران نیز در آن روزگار گذرانده‌اند، بنابراین انتظار می رود مسئولان آموزش عالی توجه به خوابگاه های دانشجویی را در اولویت برنامه‌ریزی های خود قرار دهند؛ چرا که تا زمانی دانشجویان در محل زندگی خود آرامش را احساس نکنند، نمی توانند در امر آموزش و پژوهش نیز آنگونه که باید بدرخشند.

انتهای پیام