ویلاهای شکیل و زیبایی که بیشتر آنها استراحتگاه موقت مالکینش هستند، همچون ماری خوش خط و خال در میان شالیزارهای برنج خزیده و آرام آرام زمین‌های حاصلخیز را می‌بلعد و این کابوس شالیکارانی است که دل به زمین بسته‌اند و رنجِ برنج را به جان خریده‌اند؛ یکی از چندین دغدغه‌ای است که این روزها نه فقط شالیکاران بلکه اهالی گیلان را نگران کرده است.

فرشته کم‌گوی، بانوی شالیکار گیلانی که امسال به عنوان تولیدکننده برتر برنج در سطح ملی انتخاب شده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: از کودکی کشاورزی را از پدربزرگم فرا گرفتم و گویی من هم با ساقه‌های برنج قد کشیدم و هر چه بزرگتر می‌شدم علاقه‌ام به شالیکاری بیشتر می‌شد.

وی با بیان اینکه سال‌ها قبل و بعد از فوت پدربزرگم زمین‌ها بین وارثین تقسیم شد ولی عشق من به شالیزارهای هیچگاه از بین نرفت، افزود: به مرور زمان زمین‌ها را از خانواده‌ام خریدم و در سال‌های بعدتر نیز بخش‌هایی از زمین‌های اطراف را خریداری و به زمین‌های موجود اضافه کردم و در واقع کار در زمین‌های کشاورزی برایم یک حرفه شد.

این بانوی فعال حوزه کشاورزی با تاکید بر اینکه اگر اوضاع تبدیل شالیزارها به محلی برای ساخت ویلاها با همین سرعت پیش برود آینده برنج گیلان را خطرناک می‌بینم، گفت: یکی از معضلات بزرگ زمین‌های کشاورزی تبدیل شالیزارها به ساختمان‌های ویلایی است. در ابتدا زمین‌های شالیزاری را به حال خود رها کرده و کشت نمی‌کنند. چند وقت بعد در آن خاک، نخاله و سنگ می‌ریزند و پس از چند سال هم می‌بینی در آنجا یک ویلا سبز شده و اگر این مسئله همینطور ادامه داشته باشد کشاورزی در گیلان از بین می‌رود.

کم‌گوی تصریح کرد: اگر ویلا و شهرک برای اهالی همین منطقه باشد حداقل دغدغه شهر و استان را دارند ولی عموما غیربومی‌ها از شهرهای دیگر آمده‌اند و صرفاً به عنوان یک محل گردشگری برای برخی از روزهای سال این ویلا را ساخته‌اند و قطعاً دغدغه‌ای جز تفریح ندارند.

این بانوی گیلانی با بیان اینکه معماری ویلاهای ساخته شده سنخیتی با فرهنگ و اقلیم گیلان نداشته و بوی غربت می‌دهد و باعث از بین رفتن معماری بومی و روستایی شده، تصریح کرد: در کنار توجه به مسائل مرتبط با احداث بنا باید ضوابط معماری بومی نیز در نظر گرفته شود.

نگاهی به سختی‌های کشاورزی در گیلان از زبان بانوی شالیکار

کم‌گوی که این روزها در ۱۶ هکتار اراضی شالیزاری علاوه بر تولید محصول سالم، در کنار جهادکشاورزی اقدامات ترویجی انجام می‌دهد، با اشاره به حمایت‌هایی که جهاد کشاورزی شهرستان خمام از او داشت، گفت: مشکلات در بخش کشاورزی زیاد است یکی از آنها بروکراسی اداری است.

وی که تلاش کرده استفاده از اردک و زنبور را جایگزین سموم برای مبارزه با آفات برنج کند، افزود: همه کشاورزان باید تلاش کنند محصول عاری از سم تولید کنند و به نظرم باید در این بخش تبلیغات بیشتری انجام شود.

وی افزود: تقریبا هر سال یک برند از کودهای شیمیایی وارد بازار می‌شود من به عنوان خریدار باید دقت لازم را داشته باشم و کود واقعی را از تقلبی تشخیص دهم در نتیجه دائما باید وقت گذاشته و دنبال شرکت‌های معتبر بروم.

این بانوی شالیکار نمونه ملی در حال راه‌اندازی یک خط مینی کارخانه و بسته‌بندی برنج است و در کنار آن فعالیت‌ در زمینه بوم‌گردی، کشت دوم برنج، پرورش ماکیان، پیگیری برای تامین علوفه را نیز در دست اقدام دارد و یک مجموعه کامل کشاورزی ایجاد کرده و در حال پیگیری ثبت برند محصول ارگانیک برای صادرات همچنین پیگیراحداث شهرک گلخانه‌ای است، گفت: هرچند منابع علمی و سایت‌های معتبر برای مطالعات دانش روز کشاورزی وجود دارد ولی قطعاً یک کشاورز محلی نمی‌تواند از این منابع آنگونه که لازم است استفاده کند لذا در این زمینه کارشناسان کشاورزی تا حد ممکن می‌توانند کمک کار باشند.

کم‌گوی با بیان اینکه کشاورزان به صورت سنتی و تجربی مراحل کاشت، داشت و برداشت را فرا گرفته‌اند، تاکید کرد: به نظر من مهمترین مسئله تهیه کود است که این روزها در جامعه کشاورزی به یکی از مشکلات مهم تبدیل شده است.

وی با بیان اینکه یکی دیگر از مشکلات ما تامین آب کشاورزی است، تصریح کرد: پارسال سنبل آبی همه رودخانه اصلی منتهی به زمین ما را تحت سلطه گرفته بود که به صورت خودجوش و با هزینه شخصی چندین کیلومتر از مسیر رودخانه را پاکسازی کردم همه این‌ها در صورتی است که قبض برق با رقم‌های وحشتناک برایم می‌آید.

این بانوی شالیکار همچنین با اشاره به اینکه واردات برنج یکی از آن مواردی است که رنج برنج را زیاد می‌کند، تصریح کرد: وقتی ساقه‌های برنج بالا آمدند شنیدن خبر واردات برنج؛ کمر شالیکار را خم می‌کند در حالی که خرید محصول با قیمت خوب یکی از آرزوهایی است که همه کشاورزان پس از رنج‌هایی که برای بالا آوردن برنج می‌کشند انتظار دارند.

وی افزود: کمبود گازوئیل برای ماشین آلات کشاورزی و خرید آزاد این سوخت، بالا بودن دستمزد روزانه کارگران شالیزارها از دیگر مشکلات فعال و کشاورزان عرصه تولید برنج است.

به گزارش ایسنا، امروزه یکی دیگر از مشکلات حوزه کشاورزی و زندگی در روستاهای وجود مرغداری‌های متعدد در اطراف محل سکونت و مزارع کشاورزی است که بدون در نظر گرفتن موارد زیست محیطی با سوزاندن لاشه مرغ‌ها موجب تولید آلودگی آب، خاک و هوا می‌شوند.

انتهای پیام