به گزارش ایسنا، نواک جوکوویچ اکنون سومین تنیسوری است که ۱۰۰ عنوان قهرمانی در تور ATP دارد. جیمی کانرز ۱۰۹ و روجر فدرر با ۱۰۳ عنوان از دنیای تنیس خداحافظی کردند. حال این تنیسور صرب به یک نقطه عطف تاریخی در دوران حرفه‌ای‌اش رسیده است؛ دورانی که از سال ۲۰۰۶ در هلند آغاز شد.

دنیا متفاوت بود

سال ۲۰۰۶ یوونتوس به سری B سقوط کرد. تیم ملی ایتالیا چند هفته‌ای بود که قهرمان جهان شده بود. یانیک سینر پنج ساله بود و اسکی بازی می‌کرد. کارلوس آلکاراس سه ساله تازه داشت می‌فهمید که رافا نادال چه تنیسور بزرگی است ... و نوله... از کشور دیگری آمده بود. وقتی این تنیسور صرب اولین عنوان قهرمانی ATP خود را به دست آورد، دنیا، دنیای دیگری بود؛ به معنای واقعی کلمه.

اولین موفقیت جوکوویچ در ۲۳ ژوئیه ۲۰۰۶ در آمرسفورت هلند رقم خورد. نوله‌ی ۱۹ ساله، نیکولاس ماسو را در فینال زمین خاکی شکست داد و بدون از دست دادن حتی یک ست فاتح مسابقات ۲۵۰ امتیازی ATP شد. او سپس روی یک زانو نشست و دستانش را به سمت آسمان بلند کرد. ستاره جدید تنیس صربستان اینجا ظهور کرد. 

اولین عنوان مسترز او بیش از هجده سال پیش به دست آمد. اول آوریل بود: نوله با گیرمو کاناس آرژانتینی روبه‌رو شد و او را در فینال میامی شکست داد.

صدمین عنوان قهرمانی تنها می‌توانست در همان سطحی باشد که اولین پیروزی او حاصل شد. از آمرسفورت تا ژنو. در بیست سال، نواک جوکوویچ به ستاره بی‌نظیر تنیس تبدیل شده است. او نه یک، نه دو، بلکه سه نسل از بازیکنان را پشت سر گذاشته. او رقیب بزرگ فدرر و نادال بوده و حالا ستاره‌های امروزی (سینر و آلکاراس) رقیبانش شده‌اند؛ جاودانه.

۲۴ گرنداسلم، ۴۰ مسترز، هفت عنوان قهرمانی پایان فصل، ۱۵ عنوان ۵۰۰ امتیازی، ۱۳ عنوان ۲۵۰ امتیازی و طلای المپیک پاریس، ۱۰۰ جام نوله در دوران حرفه‌ای‌ اویند.

انتهای پیام