به گزارش ایسنا، متن پیش رو نگاه روزنامه ایران به کارنامه «پریناز ایزدیار» است که این روزها در کانون اخبار سینمایی است. این گزارش را بخوانید: خیلی‌ها منتظر بودند و بودیم تا نخل طلای کن بهترین بازیگر زن امسال به پریناز ایزدیار برسد. این اتفاق نیفتاد اما بی‌شک چیزی از ارزش‌های هنری او به عنوان بازیگری حرفه‌ای کم نمی‌شود. این نه فقط از سر تعصب ملی به یک بازیگر ایرانی که از تحسین و تمجیدهایی بود که خیلی از مخاطبان و منتقدان خارجی از بازی او در فیلم «زن و بچه» داشتند. ازجمله سوفی مانکس کافمن، منتقد نشریه ایندی وایر با تمجید از بازی درخشان پریناز ایزدیار، او را یکی از شانس‌های اصلی جایزه بازیگر زن کن دانسته و  ِDead line هم نوشته: «بازیگر برجسته فیلم، ایزدیار است که چشمان تیره و درشتش به ارزشمندترین دارایی فیلم بدل شده و تغییرات چالاکانه او شگفت‌آورند.» یا ایندی وایر بازی قدرتمند پریناز ایزدیار در این ملودرام ایرانی را ستود و آن را یکی از مدعیان جایزه بهترین بازیگر زن کن خواند. منتقد این رسانه نوشت: «بیشتر ما نمی‌دانیم مشکلاتمان در کجای طیف عادی تا تراژیک قرار دارند. یک روز، ناامیدی‌ها مربوط به تحت تأثیر قرار دادن خانواده همسر یا به تلاش‌های مدرسه محلی برای مهار پسر گوشه‌گیر است و روز بعد، این اضطراب اجتماعی بسیار بالا می‌گیرد زیرا ته دنیای شما فرو ریخته است. در این فیلم پریناز ایزدیار، بازیگر توانمند، سقوط از استرس به حالت ویرانی بی‌انتها را به نمایش می‌گذارد. نکته قابل توجه این است که با توجه به اینکه او چندین بار وظیفه گریه کردن یا فریاد زدن را دارد، هیچ چیز تکراری در بازی او وجود ندارد. او همچنان با نوسانات تازه‌ای به سرنوشت ظالمانه‌اش واکنش نشان می‌دهد و اجازه نمی‌دهد شخصیت مهناز، منفعل یا تکراری شود.» منتقد تایم اوت هم درباره بازی پریناز ایزدیار نوشت: «این بازیگر برجسته با بازی باورپذیر خود از یک بازیگر خوش قلب به یک بازیگر آتشین تغییر می‌کند.» بی‌شک آنهایی که فیلم را هم ندیدند تصویری از بازی‌های خوب این بازیگر جوان را در حافظه خود دارند. حتی با نگاهی اجمالی به کارنامه ایزدیار می‌توان به جرأت گفت که او یکی از پدیده‌های بازیگری سینمای ایران در دهه ۹۰ است که همچنان به مسیر درخشش خود در هزاره جدید ادامه می‌دهد. در یک نظرسنجی که دو رسانه آنلاین «سینمادیلی» و «فیلم نیوز» در سال ۹۸ انجام داده بودند که به انتخاب بهترین بازیگر زن سینما در سالی که گذشت (سال ۹۷ ) اختصاص داشت و ۴۹ هزار نفر در آن شرکت کرده بودند، پریناز ایزدیار برای بازی در فیلم‌های «سرخ‌پوست» و «متری شیش و نیم» با ۳۲ درصد آرا، رتبه اول را به دست آورده بود. در این گزارش نگاهی می‌اندازیم به برخی از مهم‌ترین نقش‌آفرینی‌های او که در کارنامه‌اش ثبت شده است.

شهرزاد
بدون شک یکی از مهم‌ترین چالش‌های ایزدیار در شهرزاد رقم می‌خورد. کاراکتر شیرین در این مجموعه، در سه فصل، روند تکاملی جذابی را طی می‌کند. از یک دختر لوس و نازپرورده به یک دختر بی‌کس که در تیمارستان زندانی‌ شده است، تبدیل می‌شود و درنهایت به زنی قوی که سرنوشتش را رقم می‌زند، می‌رسد. نکته جذاب بازی ایزدیار در شهرزاد سیر باثبات بازی اوست. او که از شخصیت‌های اصلی است و در هر سه فصل حضور دارد، در هر مرحله نقشش را می‌پذیرد و به ازای آن خود و بازی‌اش را تعدیل می‌کند. درنهایت، ایزدیار ویژگی‌های یک جوان تشنه و مشتاق بازیگری را با استعدادش درمی‌آمیزد و با تکاملی که نه‌تنها در نقشش که در اجرای او نیز جریان می‌یابد، پا به‌پای ستاره‌هایی چون شهاب حسینی و ترانه علیدوستی پیش می‌رود و مهر خودش را روی کاراکتر شیرین ثبت می‌کند.
 
ابد و یک روز
ابد و یک روز بی‌شک نقطه عطف مهمی هم در کارنامه فیلمسازش است و هم در کارنامه بازیگرانش. ایزدیار با ابد و یک روز فرصتی را که سال‌ها برای آن تلاش کرده است، به دست می‌آورد، در مرکز درام قرار می‌گیرد و بازی او مهم‌ترین کنش‌های قصه را ایجاد می‌کند. گریم و طراحی لباس به ایزدیار در پرداخت شخصیت سمیه کمک به سزایی می‌کند، اما درنهایت این بازی اوست که سمیه را درنهایت معصومیت ترسیم می‌کند. نگاه پردرد او، مصمم بودنش در مقابله با مشکلات و ویژگی‌های مادرانه‌ای که در رفتار و جزئیات بازی اوست، سمیه را جذاب و دوست‌داشتنی می‌کند. به‌علاوه، همان نگاه متفاوت ایزدیار است که این شخصیت را به‌مثابه یک معمای غیرقابل‌حل شدن در مقابل بیننده قرار می‌دهد.

سرخ پوست
یکی از بهترین بازی‌های کمتر موردتوجه قرارگرفته ایزدیار در سرخ پوست رقم می‌خورد. کاراکتر سوسن، برخلاف آنچه به نظر می‌رسد، کاراکتری پیچیده است که در لایه‌های گوناگونی معنا می‌یابد. لایه اول و سطحی، یک مددکار اجتماعی ساده است، در زیر آن اما یک اغواگری عامدانه برای به حاشیه بردن سرگرد و گول زدن او و بیننده تا نیمه‌های فیلم پنهان‌شده است. اما در زیر همه این‌ها، زنی است که درگیر و دار اخلاق‌مداری و مبارزه برای عدالت، دلباخته می‌شود و حس واقعی‌اش را پشت نقشه‌هایش پنهان می‌کند. ایزدیار در سرخ پوست یکی از بهترین و پخته‌ترین بازی‌های کارنامه کاری‌اش را ارائه می‌دهد.

متری شیش و نیم
ایزدیار بعد از ابد و یک روز بار دیگر با سعید روستایی همکاری می‌کند. این بار در یک نقش کوتاه که کارکردی مهم در روایت دارد. ایزدیار با همین حضور کوتاه، یکی از بهترین بازی‌هایش را ارائه می‌دهد. گریم متفاوت کاراکتر الهام، در باورپذیر شدن نقش او بی‌تأثیر نیست و همین حضور چند دقیقه‌ای را در ذهن مخاطب ثبت می‌کند. الهام، کاراکتری نیست که بیننده چیز زیادی از او بداند اما در جریان بازجویی یک تصویر کلی از خود ارائه می‌دهد. دختری که عاشق ناصر است اما مسیر زندگی‌اش را از او جدا کرده و حالا باید مهره اصلی دستگیری او باشد. بازهم ایزدیار با نگاهش عمق احساسات کاراکترش را منعکس می‌کند و بی‌آنکه در اجرا به اغراق برسد، الهام را به‌گونه‌ای تصویر می‌کند که رابطه او و ناصر برای بیننده به قداست ویژه‌ای می‌رسد.

حرفه‌ای و بی‌حاشیه
واقعیت این است که برای سینمای ایران که سال‌هاست از ستاره‌سازی بازمانده است و در دست ستاره‌های ثابتی می‌چرخد، معرفی پریناز ایزدیار یک دستاورد بزرگ است. در میان ستاره‌های دهه پنجاه، مثل لیلا حاتمی و نیکی کریمی، دهه شصتی‌هایی مثل ایزدیار تازه فرصت درخشش پیدا کرده‌اند. ایزدیار، در مقایسه با سایر هم‌نسلانش، چون باران کوثری و ترانه علیدوستی هم دیرتر وارد سینما می‌شود اما از موقعیتی که در اختیارش قرارگرفته به‌خوبی استفاده می‌کند. همین ستاره‌سازی با تأخیر در مورد بازیگران مرد هم مصداق دارد. جایی که بازیگر بااستعدادی چون امیر جدیدی، چند سالی است که مطرح‌شده است و بهرام رادان، شهاب حسینی و محمدرضا فروتن، همچنان ستاره‌های پرقدرت سینمای ایران محسوب می‌شوند. پریناز ایزدیار، اما به‌راستی یک ستاره است. مسیرش را که نگاه کنید، کوشش او در رشد و تکامل را درمی‌یابید. درخشش ایزدیار با سریال پنج کیلومتر تا بهشت شروع شد و بعدتر در زمانه به اوج رسید. اما او به‌جای آنکه به موفقیت تازه‌اش تکیه کند و دل‌خوش شود، باز خودش را به چالش می‌کشد و راهش را در سینما باز می‌کند. از نقش‌های فرعی و کوچک در توفیق اجباری و ورود آقایان ممنوع شروع می‌کند و به بهترین و مهم‌ترین آثار سینمای ایران می‌رسد.
ایزدیار با اخلاق حرفه‌ای و دوری از حاشیه، بر حرفه‌اش تمرکز می‌کند و امروز به جایگاهی می‌رسد که قبل‌تر از او کمتر بازیگری موفق به دستیابی به آن شده است. ایزدیار با یک کاریزمای درونی، بازی که درنهایت کنترل‌شدگی به بازی بدن و نگاه پر از احساس ختم می‌شود، بیننده را میخکوب می‌کند. انگار چشم بیننده در جریان فیلم دائم به دنبال اوست و کنش بعدی‌اش را جست‌وجو می‌کند؛ یک توانایی بی‌نظیر که بازی‌های ایزدیار را چشمگیر و به‌یادماندنی می‌کند.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن از سوی ایسنا نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان منتشر می‌شود.

انتهای پیام