مجید نوری در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: زیارتگاه ابیانه شامل یک آرامگاه، صحن، چند ایوان و یک رواق است که از روی این رواق، منظره زیبایی از ابیانه و محیط سرسبز پیرامون آن هویدا است. معماری بنا با دیگر ابنیه موجود در روستا تفاوت دارد و دارای حیاط مرکزی است که در آن حوض نسبتاً بزرگی وجود دارد و در چهار طرف آن آب چشمه در جریان است.

وی با بیان اینکه اصل بنا متعلق به دوره ایلخانیان است، افزود: این بنا در ادوار بعدی مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است. گنبد بنا از نوع دو پوش که تماماً با خشت اجرا شده و گنبد داخلی آن کروی و گنبد بیرونی رک و هشت‌ضلعی است که با کاشی‌های فیروزه‌ای تزیین شده و در ضلع جنوبی بنا ایوانی با چشم‌اندازی زیبا مشرف به باغات جنوبی و تپه‌های روبه‌روی آن است. مصالح به کار رفته در بنا عبارتند از سنگ، خشت، تیر چوبی و آجر.

کارشناس اداره میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری شهرستان نطنز بیان کرد: پوشش سقف نیز عبارت است از تخته، شاخه، چَزه و گِل گُنده(چانه گِل) است. نمای بیرونی بنا آجری است و دارای سه ورودی بوده که بنا در دوطبقه و به‌صورت چهار ایوانی با حیاط مرکزی احداث شده است. زیر تخته پوش‌های سقف آثار خط نوشته‌هایی وجود دارد که مشتمل بر آیاتی از قرآن، تاریخ و اشعار مذهبی و تاریخ‌های مرمت بنا است. در زیارتگاه آرامگاه‌هایی از اهالی و شهدای ابیانه نیز دیده می‌شود و دیوارهای داخلی بنا تماماً اندود گچی است. 

نوری گفت: امامزاده علاوه بر جنبه زیارتگاهی داشتن، محل برگزاری مراسمات مذهبی به ویژه در ایام محرم است که دستِجات عزاداری از هر سه محله در این مکان به برگزاری مراسمات خاص خود می‌پردازند.

انتهای پیام