در کوچه پس کوچه‌های قدیمی شهر هیدج، جایی که سال‌ها از آخرین زنگ مدرسه گذشته بود و دیوارهای خسته یک بنای فرسوده در سکوت فرو رفته بودند، امروز صدای دیگری به گوش می‌رسد؛ صدای چکش، آجر، اراده و امید. این صدا از کلاس‌های درسی نمی‌آید، بلکه از کارگاهی برخاسته که در آن، معلمان آستین همت بالا زده‌اند تا دوباره مدرسه بسازند.
سیدرفیع کاظمی، معلم پرتلاش و خوش‌نام هیدجی، به همراه گروهی از همکاران فرهنگی‌اش، تصمیم گرفتند جای خالی مدرسه را با دستان خود پُر کنند. مدرسه‌ای ۱۲ کلاسه در قلب بافت قدیمی شهر که دیگر کودکان و نوجوانان را به خاطر نبود فضای آموزشی، مجبور به ترک محل زندگی‌شان نکند.
ساختمان قبلی به‌دلیل فرسودگی شدید، غیرقابل استفاده شده و نبود مدرسه در این بخش شهر، مشکلات زیادی برای دانش‌آموزان متوسطه اول به‌وجود آورده بود؛ از هزینه‌های رفت‌وآمد تا دغدغه‌های امنیت و دل‌نگرانی‌های خانواده‌ها. اما امروز، این معلمان نه‌تنها یک مدرسه، بلکه آینده‌ای روشن‌تر برای کودکان منطقه بنا می‌کنند.
پروژه ساخت این مدرسه اکنون از نیمه گذشته و در کنار آن، یک سالن ورزشی مجهز نیز احداث شده تا دانش‌آموزان، تنها درس نخوانند بلکه زندگی را تمرین کنند؛ با نشاط، سلامت و انگیزه.
اما آن‌چه این حرکت را فراتر از یک پروژه عمرانی می‌برد، پایه‌گذاری یک فرهنگ است. کاظمی و همراهانش، با راه‌اندازی مجمع خیرین مدرسه‌ساز در شهر هیدج، نشان دادند که مشارکت مردمی می‌تواند موتور محرک آموزش‌وپرورش باشد. حرکتی که می‌تواند الگویی برای بسیاری از مناطق دیگر کشور شود.
برای این معلمان، آجرهای مدرسه تنها مصالح ساختمانی نیستند؛ تکه‌هایی از رؤیای کودکان هیدج‌اند. و مدرسه، در نگاه آن‌ها، نه فقط چهاردیواری‌ای برای آموزش، بلکه آغوشی گرم برای پرواز نسل آینده است.
در روزگاری که بسیاری چشم به کمک‌های بیرونی دارند، معلمان هیدج نشان دادند که وقتی دل بسوزد و دست‌به‌کار شود، حتی خاموش‌ترین دیوارها هم می‌توانند دوباره به صدا درآیند.
این حرکت فقط ساخت یک مدرسه نیست؛ آغاز یک نگاه تازه به آموزش است. نگاه به اینکه آموزش‌وپرورش، صرفاً وظیفه یک وزارتخانه یا چند مدیر نیست، بلکه مسئولیتی جمعی است. معلمانی چون سید رفیع کاظمی، این را نه در شعار، بلکه در عمل ثابت کرده‌اند؛ با دستانی که گچ تخته سیاه را کنار گذاشتند و بیل و کلنگ برداشتند تا فردای روشن‌تری بسازند.
سایه‌ای که این مدرسه تازه بر محله انداخته، فقط سایه دیوارهای آجری نیست؛ بلکه سایه امنیت، آرامش خاطر خانواده‌ها و امید به آینده‌ای است که از دل همین کوچه‌های قدیمی جوانه زده. مادران و پدرانی که تا دیروز نگران مسیر مدرسه فرزندان‌شان بودند، امروز از پشت پنجره خانه‌هایشان شاهد قد کشیدن یک رؤیا هستند.
در دل این مدرسه، کلاس‌هایی ساخته می‌شود که شاید فردا معلمانی بهتر از امروز در آن‌ها پرورش یابند. کودکانی که روزی قرار بود از آموزش دور بمانند، حالا هر روز به مکانی خواهند رفت که از دل تلاش و همت شکل گرفته؛ جایی که عشق، اولین درس آن است.
مجمع خیرین مدرسه‌ساز هیدج نیز امروز دیگر فقط یک نهاد نیست، بلکه نقطه شروعی است برای گفت‌وگوهای تازه؛ برای همدلی بیشتر بین مردم و مدرسه. برای آنکه هر دیوار فروریخته‌ای را بتوان با مشارکت و عزم جمعی، دوباره بالا برد.
کاظمی و همکارانش، نه فقط یک مدرسه که یک راه ساختند؛ راهی از دل محرومیت به‌سوی فرصت. و این راه، هرچند با آجر و سیمان پوشیده شده، اما پیاده‌رو آن، از جنس ایمان است؛ به کودکان، به آموزش، و به تغییر.
امروز، صدای ساخت‌وساز در هیدج، صدای زنگ مدرسه‌ای‌ست که سال‌ها خاموش بود؛ و این‌بار، قرار است تا همیشه به صدا درآید.
در رابطه با موضوع مجمع خیرین مدرسه‌ساز در هیدج مدیر آموزش و پرورش ابهر به خبرنگار ایسنا می‌گوید: مجمع خیرین هیدج یکی از مجامع فعال و پرتلاش در سطح شهرستان ابهر است که ثمرات زیادی در سطح آموزشی این شهر ایفا کرده است.
سیدداود ابراهیمی با یادآوری اینکه در هیدج نیز با مشکلاتی در حوزه فضای آموزشی مواجه هستیم، ادامه می‌دهد: در شهر هیدج مدرسه‌ای در حال احداث است که خیرین توانستند در کمتر از چهار ماه ۵۰ درصد سهم خیر را به سرانجام برسانند که این موضوع یک رکورد در بحث خیرسازی است.
وی با بیان اینکه با بهره‌برداری از ۱۳ پروژه خیرساز در ابهر بیش از ۵ هزار دانش‌آموز را تحت پوشش قرار گرفته‌اند، می‌افزاید: هفت پروژه خیری نیز به همت خیرین در دست احداث است که با بهره‌برداری از این پروژه‌ها نیز پنج هزار دانش‌آموزی ابهری تحت پوشش این مدارس قرار خواهند گرفت.
مشارکت مردم، تسهیل‌گر عدالت آموزشی
بسیاری از مناطق محروم و کمتر توسعه‌یافته، مدارس خیرساز تنها راه دسترسی دانش‌آموزان به فضای آموزشی ایمن و استاندارد بوده‌اند. این مدارس نه تنها پاسخگوی کمبود فضاهای آموزشی هستند، بلکه با استانداردسازی فضاها، بهبود محیط یادگیری و افزایش انگیزه تحصیل در میان دانش‌آموزان نقش چشمگیری دارند.
ساخت مدارس خیرساز علاوه بر رفع محرومیت‌های آموزشی، به عنوان یک الگوی موفق مشارکت اجتماعی شناخته می‌شود. این حرکت فرهنگی، بسیاری از افراد و نهادهای غیردولتی را به مشارکت در توسعه آموزش عمومی ترغیب کرده و موجب شده آموزش و پرورش در مناطق دورافتاده از حالت صرفاً دولتی خارج شده و به موضوعی اجتماعی تبدیل شود.
رئیس مجمع خیرین مدرسه‌ساز استان زنجان در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: ۸ شهرک زنجان فاقد مدرسه بوده و ۶۲ پروژه نیمه‌تمام در انتظار همت دولت و مردم است.
علی‌اکبر فاضلی با بیان اینکه سال گذشته به مجامع شهرستان و استان ۵ قطعه زمین به ارزش ۱۴ میلیارد تومان داده‌اند، اظهار می‌کند: در حال حاضر تعداد پروژه‌های نیمه‌تمامی که در سطح استان داریم، ۶۲ پروژه با ۲۶۸ کلاس است.
وی با بیان اینکه در بخش مدرسه‌یاری، سال گذشته آورده‌ای به ارزش بیش از ۶۸ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان داشته‌ایم، ادامه می‌دهد: این مبلغ کمک‌های خردی است که بیشتر توسط فرهنگیان انجام می‌دهند.
او در ادامه ضمن قدردانی از فرهنگیانی که با کمک‌های ماهانه هرچند اندک اما مداوم به مجمع یاری رسانده‌اند، می‌افزاید: برخی فرهنگیان ماهانه ۱۰ هزار تومان کمک می‌کنند، برخی تا ۵۰۰ هزار تومان. جمع این کمک‌ها در سال گذشته ۶۸ میلیون تومان شد که برای استانی کوچک مثل زنجان، عددی قابل توجه و نشانه‌ای از همت مردمی است.
فاضلی با بیان اینکه در حال حاضر هشت شهرک در زنجان داریم که فاقد مدرسه‌اند، عنوان می‌کند: ۶۲ پروژه نیمه‌تمام آموزشی نیز در سطح استان داریم که برای تکمیل آن‌ها نیازمند همکاری و حمایت هستیم.
رئیس مجمع خیرین مدرسه‌ساز استان زنجان همچنین با تأکید بر ضرورت انسجام بیشتر بین ادارات آموزش‌وپرورش و مجامع شهرستانی و خیرین مدرسه‌ساز و مدرسه‌یار خواستار همدلی و وفاق بیشتر شده و می‌گوید: هدف همه ما یکی است. هیچ‌کس در این مسیر به دنبال نام و نان نیست.
مدارس خیرساز تنها سازه‌هایی از آجر و سیمان نیستند، بلکه تجلی اراده مردمی برای توسعه پایدار، کاهش فقر آموزشی و تحقق عدالت است. سرمایه‌گذاری در این حوزه، سرمایه‌گذاری در آینده‌ای آگاه‌تر، عادلانه‌تر و انسانی‌تر برای کشور خواهد بود.
انتهای پیام
نظرات