به گزارش ایسنا، روزنامه «الأخبار» در گزارشی نوشت که پهپادهای چهارپرهای موسوم به «کوادکوپتر» که توسط رژیم صهیونیستی در مناطق پرجمعیت نوار غزه به کار گرفته میشوند، به ابزار جدیدی برای ایجاد رعب روانی در میان ساکنان اردوگاههای آوارگان تبدیل شدهاند. این پهپادهای کوچک، با قابلیت مانور بالا و امکان پخش اصوات وحشتناک مانند گریه کودکان، پارس سگها و حتی شلیکهای ساختگی، شبها زندگی را برای آوارگان غیرقابل تحمل کردهاند.
ابو احمد، یکی از ساکنان اردوگاه «الصمود» در منطقه شیخ رضوان، میگوید: «شب گذشته ناگهان با حمله یک کوادکوپتر مواجه شدیم که شروع به شلیک کرد. مردم با وحشت به داخل چادرها پناه بردند. صدای خندههای شیطانی و بعد از آن صدای زنجیر و سگها ما را به وحشت انداخت.»
او ادامه میدهد: این پرندههای کوچک بیصدا به راحتی میان خیابانهای تنگ و اطراف خانهها حرکت میکنند و ناگهان صدای تیراندازی یا گریه کودک را پخش میکنند. این صداها طوری تنظیم شدهاند که باعث تحریک واکنش غریزی ترس شوند.
ساکنان اردوگاه میگویند برخی شبها با صدای تانکها و ادوات زرهی از خواب میپرند، در حالی که بعداً مشخص میشود اینها تنها صدای پخششده از همین پهپادها بودهاند.
تأثیرات روانی شدید
دکتر صابرین الشاعر، روانشناس اجتماعی، میگوید این نوع حملات صوتی و بصری، اشکالی از «تروما» یا ضربه روحی غیرمستقیم هستند.
او میگوید: شنیدن مداوم صداهایی مانند فریاد، گریه یا تیراندازی، بدون مشاهده مستقیم رویداد، باعث فعال شدن سیستم عصبی جنگ یا گریز شده و منجر به علائمی مانند اضطراب مزمن، بیخوابی، تپش قلب و احساس ناتوانی و ترس در افراد میشود.
الشاعر هشدار میدهد که کودکان بیشتر در معرض آسیب هستند و ممکن است به مشکلاتی نظیر شبادراری، کابوسهای مکرر، وابستگی شدید به والدین و افت عملکرد تحصیلی و رفتاری دچار شوند.
وی تأکید میکند که در صورت عدم درمان بهموقع، این اختلالات میتوانند در آینده منجر به انزوا، افسردگی مزمن، یا حتی بروز اختلالات روانی جدیتر مانند PTSD شوند.
سلاح جنگ روانی برای نسلکشی خاموش
رژیم صهیونیستی با استفاده از این فناوری، نهتنها به دنبال سرکوب فیزیکی مردم غزه بلکه بهطور سیستماتیک در پی ایجاد فروپاشی روانی و اجتماعی نسلهای آینده در این منطقه است. متخصصان هشدار میدهند اگر این بحران روانی با حمایتهای درمانی و روانشناسی مقابله نشود، اثرات ویرانگری برای آینده فلسطینیها در پی خواهد داشت.
الشاعر میگوید استفاده از پهپادهای کوچک، نوعی جنگ روانی است که موجب ایجاد ترس دستهجمعی در شب شده و مانع خواب و احساس امنیت ساکنان میشود. این وضعیت به طور مستمر احساس تهدید را حتی در داخل چادر و خانهها ایجاد میکند و سلامت روانی جمعی را تضعیف میکند.
آثار کوتاهمدت این ضربههای روانی شامل اضطراب شدید، سردرد، بیاشتهایی، تغییر رفتار، ترس مداوم و کاهش تمرکز است. در بلندمدت، اختلالات خواب مزمن، مشکلات حافظه و یادگیری و کاهش روابط اجتماعی بروز میکند.
انتهای پیام
نظرات