در این یادداشت آمده است:

توصیه می‌شود؛

با آن‌ها در مورد بحران و شرایط صحبت کنید؛ وقتی اخبار بدی در جریان است سن کودک را در نظر بگیرید و ببینید چقدر ممکن است اگر شما با او صحبت نکنید، اخبار را از جای دیگری بشنود؛ در صورت لزوم به کودک اطلاعات متناسب با سن او بدهید.

به یاد داشته باشید که بروز این علایم در شرایط بحران، طبیعی و قابل کنترل است و خطر جدی آن‌ها را تهدید نمی‌کند؛ در این شرایط کمی سطح انتظارات خود را نسبت به انجام وظایف روزانه خود تعدیل کنید.

ممکن است کودکان در اثر استرس و یا نگرانی بیش از حد دچار علایمی مانند حالت تهوع، استفراغ، اسهال، گریه، بی قراری، پرخاشگری، کاهش اشتها و یا اختلال خواب شوند؛ به یاد داشته باشید این علایم چناچه ناشی از استرس باشد طبیعی است و با کاهش استرس این نشانه‌ها هم کم می‌شود؛ اما در صورت تکرار و طولانی شدن این علایم بیش از دو یا سه روز حتما با پزشک یا روان‌شناس مشورت کنید.

در این‌گونه مواقع بهتر است تا حد امکان در مورد کمّیت و کیفیت عملکرد کودکان آسان بگیرید.

به کودکان بگویید طبیعی است که استرس داشته باشند و نگران خود یا نزدیکان باشند اما نشانه‌های اضطراب بیش از حد و غیر طبیعی را نیز به آن‌ها آموزش دهید.

آن‌ها را تشویق کنید نگرانی‌هایشان را با شما در میان بگذارند و در صورتی که استرس زیادی داشتند از پزشک، روان‌پزشک یا روان‌شناس کمک بگیرید.

کودکان در شرایط بحران و پس از وقوع حوادث ناگوار بیش از هر زمان دیگری نیاز به بازی و تفریح دارند.

بازی باعث منحرف کردن توجه آنان از استرس می‌شود و به آن‌ها آرامش می‌دهد؛ سعی کنید برنامه‌های سرگرمی و بازی کودکان را در منزل بیشتر کنید.

روش‌های آرام‌سازی را با آن‌ها تمرین کنید؛ برای مثال می‌توانید در منزل روش‌های آرام‌سازی عضلانی، تنفس عمیق، تجسم خلاقانه را تمرین کنید.

ضمن صحبت با کودکان در مورد شرایط، آن‌ها را در جریان جزئیات وقایع مانند تعداد مجروحان و یا مرگ و میر ناشی از جنگ قرار ندهید.

تا حد امکان اخبار را در حضور کودکان دنبال نکنید.

نظم برنامه‌های روزمره کودک مانند خواب و غذا و بازی را تا حد ممکن حفظ کنید.

در صورت نیاز به کمک‌های تخصصی، کودکان را به مراکز خدمات جامع سلامت، بیمارستان‌ها و یا هر مرکز درمانی که در دسترس شماست ببرید.

انتهای پیام