حسن پوروثوقی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در وضعیت موجود حدود ۲۱۰۰۰ دستگاه کمباین کار برداشت محصولات گندم و جو را در بیش از ۹۳ درصد از اراضی تحت کشت انجام می‌دهند که طبق گزارش‌ها ۶۰ درصد آن‌ها فرسوده هستند و بیش از ۱۳ سال عمر دارند و تلفات برداشت آن‌ها بیش از حد نرمال است.

وی افزود: معاینه و بازرسی فنی دقیق کمباین‌ها قبل از فصل برداشت و انجام صحیح و اصولی تنظیمات کمباین و اندازه گیری میزان ریزش در هنگام برداشت طبق توصیه‌های فنی و دستورالعمل‌های ارائه شده می‌تواند تا حدود زیادی از تلفات برداشت بکاهد. در صورت تجهیز کمباین به سامانه پایش تلفات، راننده می‌تواند به صورت لحظه‌ای ریزش انتهای کمباین را رصد کرده و در صورت بالا بودن میزان ریزش، با اعمال تنظیمات آن را کنترل کند .

وی بیان کرد: ماشین برداشت کمباین یک ماشین ترکیبی است و عملکرد واحدهای مختلف آن می‌تواند بر همدیگر تاثیر بگذارد، بنابراین تنظیمات واحدهای مختلف و اجزای آن‌ها باید با دقت و با آزمون و خطا انجام شود تا تلفات کمی و کیفی برداشت به حداقل برسد. تنها با کاهش دو درصدی تلفات کمی می‌توان هزینه‌های برداشت مکانیزه را تامین نمود.

پوروثوقی گفت: توصیه می‌شود عملیات برداشت رطوبت بهینه محصول انجام شود و سرعت حرکت کمباین در مزرعه بر اساس وضعیت پستی و بلندی سطح مزرعه و تراکم محصول انتخاب شود. همچنین اجرای مستمر و منظم برنامه‌های آموزشی و ترویجی مهارتی وکارگاه‌های حل مساله و جلسات ارائه مشاوره‌های فنی برای ناظران فنی، مروجان، کشاورزان، کمباین داران و رانندگان کمباین در زمان‌های مناسب جهت استفاده بهینه از کمباین، کاهش تلفات و افزایش بهره وری ضرورت دارد.

انتهای پیام