در تقویم معنوی ما ایرانیان، تاسوعا به نام حضرت عباس علیه‌السلام، علمدار کربلا گره خورده است؛ بزرگ‌مردی که تا آخرین لحظه، وفادارانه در کنار امام حسین(ع) ماند و با لب‌ تشنه، در راه دفاع از حقیقت، جان خود را فدا کرد.

تاسوعای حسینی، نهمین شب از ماه محرم، در سراسر ایران اسلامی با شور و شعور حسینی گرامی داشته می‌شود، اما در اقلیم فرهنگی کردستان این شب رنگ و بویی ویژه دارد؛ مردم دیار گروس، اورامانات، سقز، سنندج، مریوان و بیجار، با قلب‌هایی لبریز از محبت اهل بیت علیهم‌السلام، آیین‌های عزاداری را با اصالت و صلابت خاصی برگزار می‌کنند، آیین‌هایی که هم‌زمان ترکیبی است از عرفان، غیرت و ریشه‌های عمیق تاریخی.

در شب تاسوعا، خیابان‌ها و محله‌های کردستان آذین بسته به بیرق‌های سیاه و سرخ‌اند، و طنین نوحه‌های کُردی و فارسی، فضا را معطر به ذکر مصائب علمدار کربلا، حضرت عباس بن علی(ع) می‌کند؛ جوانان و پیران، زن و مرد در دسته‌های عزاداری و با پای پیاده شانه‌به‌شانه دل‌های‌شان را به قافله کربلا پیوند می‌زنند.

در شهرهایی چون بیجار و قروه، مراسم سینه‌زنی سنتی با نغمه‌هایی برگرفته از فرهنگ کردی اجرا می‌شود نغمه‌هایی که سادگی‌شان، جان‌سوزتر از هر فریادی‌ است و ذکر یا عباس در فضای شهرها می‌پیچد و نوحه‌خوانی‌ها، با زبان مادری بر دل‌ها می‌نشیند.

ویژه‌ترین صحنه‌ها در تاسوعای کردستان را می‌توان در روستاهای مرزی و مناطق سنی‌نشین نیز مشاهده کرد؛ جایی‌ که مردم اهل تسنن نیز با احترام در عزاداری برادران شیعه شرکت می‌کنند و این خود نمادی از وحدت مذهبی و همزیستی مسالمت‌آمیز در استان کردستان است.

در شهر سنندج، دسته‌های عزاداری در میدان انقلاب تا محله‌های قدیمی حرکت می‌کنند و علم‌هایی بلند به نشانه وفاداری حضرت عباس(ع) در دست عزاداران برافراشته می‌شود.

در این روز بیشتر خانه‌ها و مغازه‌ها چراغ‌های‌شان را خاموش می‌کنند و تنها نور، شمع‌هایی است که در کنار تصاویر حضرت عباس(ع) روشن است.

تاسوعا در کردستان، تنها یک آیین مذهبی نیست؛ بلکه یک میراث فرهنگی و جلوه‌ای از عشق مردم این دیار به آزادگی، ایثار و برادری است، حضرت عباس(ع) در فرهنگ کردی، نماد مردانگی، حیا، وفاداری و غیرت است؛ الگویی که نسل به نسل در میان مردم این دیار بازگو می‌شود.

ماه محرم؛ حماسه‌ای از تربیت، وفاداری و آزادگی

یکی از علمای اهل سنت کردستان گفت: ماه محرم یادآور بزرگترین رویداد تاریخ اسلام است؛ شهادت مظلومانه حضرت امام حسین (ع)، فرزند گرامی پیامبر اکرم (ص) و پرورش‌یافته مکتب علوی و فاطمی.

ماموستا شاە‌کرمی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: امام حسین (ع) که تربیت‌یافته مکتب محمدی بود، به راستی هنرمندانه از مظلومان و ارزش‌های اسلامی و انسانی دفاع کرد و نام خود را به عنوان نقطه ثقلی برای تمامی مذاهب اسلامی و حتی اندیشمندان غیرمسلمان ثبت کرد.

امام حسین (ع)؛ الگویی فراتر از مرزها

وی افزود: امام حسین (ع) نه تنها در میان مسلمانان، بلکه در نگاه متفکران و رهبران بزرگ جهان نیز الگویی بی‌نظیر است بە گونەای که مهاتما گاندی، رهبر بزرگ هندوستان، با مطالعه دقیق زندگی و شخصیت امام حسین (ع) و ورق زدن صفحات کربلا، به این نتیجه رسید که اگر هند می‌خواهد به آزادی و موفقیت برسد، باید امام حسین (ع) را الگوی خود قرار دهد.

ماموستا شاه‌کرمی ادامە داد: چارلز دیکنز، نویسنده مشهور انگلیسی، قیام عاشورا را نه برای کسب مقام، ثروت یا خواسته‌های دنیوی می‌داند، بلکە او معتقد است اگر چنین بود، امام حسین (ع) زنان و کودکان را با خود همراه نمی‌کرد، در حالی که می‌دانست به شهادت می‌رسد، از دید دیکنز، برای عقل سلیم مشخص است که قیام حسین (ع) برای خدا و احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر بود.

هدف والای قیام عاشورا و تاسوعا

وی بیان کرد: از همان ابتدای قیام، امام حسین (ع) تصریح می‌کرد که هدفش مقام و منزلت دنیوی نیست، بلکه احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر است؛ این هدف والا، نشان‌دهنده عمق و گستردگی پیام عاشورا در ترویج عدالت و مقابله با فساد است.

وفاداری و ایثار؛ پیام‌های ماندگار عاشورا و تاسوعا

این عالم اهل سنت می‌گوید که یکی از بارزترین ویژگی‌های شخصیتی امام حسین (ع)، وفاداری مطلق ایشان به ارزش‌های اسلامی و انسانی و ایستادگی در برابر ظلم و ستم بود؛ این بی‌تفاوتی نسبت به مسائل مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و مذهبی، یکی از مهم‌ترین پیام‌های عاشورا و شخصیت امام حسین (ع) است.

حضرت عباس (ع)؛ نماد بی‌بدیل وفاداری و ایثار

ماموستا شاە‌کرمی اضافه کرد: در میان یاران امام حسین (ع)، حضرت عباس (ع) نمونه بارز وفاداری، عشق و ایثار است، او در سپاه امام حسین (ع) وظیفه علمداری، فرماندهی و سقایی را برعهده داشت.

وی افزود: علم در اهتزاز به معنای پویایی و آمادگی لشکر برای قیام و نبرد است و حضرت عباس (ع) با برافراشتن پرچم، آرامش و امید را برای لشکر امام حسین (ع) به ارمغان می‌آورد، همچنین افتادن علم نیز نشانه شکست لشکر است، اما دستان حضرت عباس (ع) تا آخرین لحظه این علم را برافراشته نگه داشت.

ماموستا شاه‌کرمی بیان کرد: در محاصره دشمن و در گرمای طاقت‌فرسای کربلا، وظیفه سقایی نیازمند وفاداری، فداکاری و شجاعتی بی‌نظیر بود که حضرت عباس (ع) با وجود عطش شدید خود، دل به دشمن زد تا برای کودکان، زنان و سالخوردگان آب تهیه کند که این فداکاری، در حالی صورت گرفت که خود تشنه بود و با یادآوری لب‌های تشنه امام حسین (ع) و طفلانش، حتی قطره‌ای آب ننوشید.

وی یکی از پیام‌های تاسوعا را مسئولیت‌سپاری به جوانان دانست و خاطرنشان کرد: با وجود جوانی، امام حسین (ع) چنین وظیفه سنگینی را به حضرت عباس (ع) سپرد که نشان‌دهنده اهمیت دادن به جوانان و اعتماد به توانایی‌های آنان است؛ حضرت عباس (ع) نیز به بهترین نحو ممکن این مسئولیت را ایفا کرد و او پس از چندین بار آوردن آب و در نهایت قطع شدن دو دستش، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

این عالم اهل سنت در پایان یادآور شد: تاسوعا، روزی است که نقش‌آفرینی حضرت عباس (ع) به عنوان نمادی از اخوت، برادری و مطیع اهل بیت پیامبر (ص) بودن، در تاریخ ماندگار شد.

انتهای پیام