حمید مکفی در گفت و گو با ایسنا با بیان اینکه در فصل گرما میزان عقرب گزیدگی و مارگزیدگی در محیط‌ کوهستان افزایش پیدا می‌کند، اظهار کرد: کوهنوردان حرفه‌ای معمولا در این فصل از سال، طول روز را برای کوهنوردی انتخاب نمی‌کنند، بلکه صعودهای آنها در ساعات اولیه بامداد است.

وی افزود: از طرفی برخی جانوران و خزندگان همچون مار و عقرب به واسطه خنکی شب در محیط کوهستان از لانه خود بیرون می‌آیند که این موضوع خطراتی را برای کوهنوردان به دنبال دارد. 

این مربی کوهنوردی به بیان توصیه‌هایی برای پیشگیری از مار و عقرب گزیدگی در این فصل پرداخت و تصریح کرد: به کوهنوردان توصیه می‌شود پیش از اینکه برای استراحت در نقطه‌ای اتراق کنند، حتما به بررسی آن نقطه بپردازند تا دچار خطر نشوند. 

وی تاکید کرد: اکثر کوهنوردان کرمانشاهی معمولا کوه‌های پرآو و تاق بستان را برای صعود خود انتخاب می‌کنند که در این دو کوهستان نیز تعداد زیادی میلکان(جای اتراق عشایر که سنگ چین شده‌) وجود دارد، به گونه‌ای که در کوهستان پرآو تعداد زیادی میلکان و در تاق بستان نیز چند میلکان وجود دارد که گاها کوهنوردان این محل‌ها را برای استراحت انتخاب می‌کنند. 

مکفی خاطرنشان کرد: در لابلای سنگ‌ها و دیوارهای سنگی این میلکان‌ها که بین آنها فاصله وجود دارد، امکان وجود مار و عقرب بسیار بالاست، به همین دلیل به همه کوهنوردان توصیه می‌شود پیش از اینکه در این مکان‌ها استراحت کنند با نوک باتوم خود در میان خاشاک‌ها سر و صدا ایجاد کنند تا اگر مار و عقربی وجود دارد، فرار کنند. 

وی تاکید کرد: به همه کوهنوردان توصیه می‌شود اگر شب هنگام را برای صعود انتخاب می‌کنند، حتما چراغ‌پیشانی‌های قوی همراه داشته باشند تا مار و عقرب‌های سر راه را ببینند.

این مدرس کوهنوردی در ادامه گفت: اگر کوهنوردی حین صعود دچار مار و یا عقرب گزیدگی شد، باید به سرعت محل گزش را با آب و صابون و یا ماده ضدعفونی کننده، شستشو دهند و از مکش و یا تیغ زدن محل گزیدگی پرهیز کنند، چراکه این روش دیگر از نظر علمی منسوخ است. 

وی اضافه کرد: پس از شستشوی محل گزیدگی باید به اندازه یک بند بالاتر از محل گزیدگی بسته شود، به این معنا که اگر مچ پا دچار گزیدگی شده، باید زیر زانو و اگر ساق پا دچار گزیدگی شده، بالای زانو را با یک طناب و روسری و یا هرچیزی که در اختیار دارند، ببندند. 

مکفی تاکید کرد: به هیچ عنوان فردی که دچار گزیدگی مار یا عقرب شده را نباید حرکت داد و نباید از او خواسته شود که خودش برای پائین آمدن از کوه اقدام کند، چراکه این کار باعث می‌شود جریان خون در بدن او تسریع شود و زهر به سرعت به سایر نقاط بدنش برسد.

این مربی کوهنوری گفت: بهتر است با وسایلی که در اختیار کوهنوردان همراه است یک برانکارد درست کنند و فرد را به پائین منتقل کنند و اگر چیزی در اختیار ندارند او را روی دوش بگیرند تا جانش را نجات دهند و بلافاصله به امدادگران هلال احمر خبر بدهند.

انتهای پیام