داوود عندلیب اردکانی عضو هیات علمی دانشگاه یزد در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: هرچند در نگاه نخست، اردکان شهرستانی است با ظاهری پررونق به طوری که میزبان بزرگ‌ترین معادن استان یزد، دارای کارخانه‌های عظیم فولاد، کاشی، شیشه و گندله‌سازی، رکورددار سرمایه‌گذاری در بخش معدن و صنعت در کل استان و یکی از برترین شهرستان‌های استان از نظر رشد جمعیت در دهه اخیر محسوب می‌شود ولی در لایه‌های پنهان این توسعه، واقعیتی تلخ و نگران‌کننده نهفته است.

وی با بیان این که اردکان، قدرت صنعتی بی‌رقیب در استان یزد به شمار می‌آید، در این باره تصریح کرد: طبق آمار رسمی سال ۱۴۰۲، اردکان با داشتن ۱۳۵ معدن فعال، بیش از ۳۶ درصد معادن استان را در خود جای داده و در حالی بالاترین میزان سرمایه‌گذاری در ماشین‌آلات و ساختمان‌های صنعتی متعلق به این شهرستان است که ارزش تولیدات معدنی اردکان نیز از مرز ۴۶۵ هزار میلیارد ریال گذشته و بیش از ۵۷ درصد سهم کل استان را به خود اختصاص داده است.

عندلیب اردکانی تاکید کرد: هرچند به زبان ساده اردکان موتور محرکه ماشین استان یزد در حوزه معدن و صنعت است اما واقعیت میدانی اردکان حکایتی دیگر دارد، به طوری که در کمال ناباوری، شاخص‌های زندگی و رفاه مردم اردکان با این قدرت اقتصادی همخوانی ندارد.

وی به آلودگی‌های زیست‌محیطی اردکان به عنوان آلوده‌ترین شهرستان در استان یزد اشاره و عنوان کرد: حجم بالای ریزگردهای صنعتی، آلاینده‌های خروجی کارخانه‌ها و فعالیت معادن روباز نفس مردم این شهرستان را تنگ کرده است.

این عضو هیات علمی دانشگاه همچنین به بحران منابع آب در این شهرستان اشاره کرد و گفت:صنایع اردکان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده منابع آب زیرزمینی استان هستند و در حالی‌ که کارخانه‌های آب‌بر اردکان در طول شبانه‌روزی فعال‌ هستند، شهر اردکان و روستاهای آن با بی‌آبی و افت سطح سفره‌ها روبه‌روست.

وی مصرف افسارگسیخته انرژی در این شهرستان به نحوی که طبق گزارشات وزارت نیرو، بیشترین مصرف برق صنعتی استان متعلق به اردکان است را یادآور شد و افزود: ضعف زیرساخت درمانی و عدم تناسب آن با جمعیت و صنعت شهرستان اردکان دیگر چالش مردم این شهرستان است.

عندلیب اردکانی در این باره خاطرنشان کرد: رشد جمعیت در اردکان بیش از ۲ برابر میانگین استانی بوده اما هنوز تنها یک بیمارستان عمومی با ظرفیت محدود دارد و نبود مرکز فوق‌تخصصی و کمبود پزشکان متخصص، بیماران اردکانی را روانه شهرهای یزد و میبد می‌کند.

وی از سهم اندک بودجه‌های عمرانی و خدمات شهری در اردکان نیز گلایه و افزود: با وجود درآمد بالای صنایع، سهم شهرداری‌ها و دهیاری‌ها از مالیات‌ها و عوارض صنعتی بسیار پایین است و بسیاری از روستاهای اطراف کارخانه‌ها، از مسیر آسفالته مناسب محروم‌ هستند.

این عضو هیات علمی دانشگاه با بیان این که اگر این تضادها از سوی برخی مسئولان جدی گرفته نشود می‌تواند به نارضایتی عمومی، مهاجرت معکوس و فرسایش اجتماعی منجر شود، تاکید کرد: بازنگری در سهم شهرستان از مالیات و عوارض معادن و صنایع بزرگ، برقراری عدالت مالیاتی به نفع مردم منطقه، ایجاد مراکز تخصصی درمانی با بودجه اختصاصی صنایع، سرمایه‌گذاری صنایع آلاینده در ساخت بیمارستان، پایگاه سلامت و پایش آلودگی، ایجاد ایستگاه‌های دائم متعدد سنجش آلودگی هوا و خاک جهت استحصال داده‌های شفاف برای مقابله با آلایندگی‌ها، اصلاح الگوی مصرف آب و برق در صنایع با اولویت بازچرخانی، استفاده از پساب وتکنولوژی‌های کم‌مصرف و افزایش نظارت عمومی بر اثرات توسعه صنعتی با کمک رسانه‌ها، از جمله پیشنهادات ضروری برای رفع این تضاد است.

عندلیب اردکانی در پایان اظهارکرد: اردکان می‌تواند به الگویی ملی در توسعه صنعتی پایدار تبدیل شود، اگر منافع مردم و محیط‌زیست، هم‌وزن سود صنایع دیده شود و شاخص‌های رفاهی، زیربنایی، بهداشتی و محیط‌زیستی به‌درستی و اولویت‌دار توسعه یابند والا این شهرستان برخوردار از سرمایه‌های عظیم، با مشکلات عمیق دست‌به‌گریبان خواهد شد.

انتهای پیام