به گزارش ایسنا، «نیک مینارد» جراح داوطلب اهل انگلیس که در بیمارستانی در غزه فعالیت می‌کند و به گفته خودش، از دسامبر ۲۰۲۳ تاکنون سه بار به نوار غزه رفته است، در یادداشتی درباره وضعیت اسفناک مردم این منطقه که علاوه بر حملات هوایی بی‌وقفه رژیم صهیونیستی تحت محاصره شدید قرار دارند، می‌نویسد: من این را از بیمارستان ناصر در جنوب غزه می‌نویسم، جایی که به تازگی عمل جراحی یک نوجوان دیگر مبتلا به سوءتغذیه شدید را به پایان رسانده‌ام. یک نوزاد هفت ماهه در بخش مراقبت‌های ویژه کودکان ما بستری است، آنقدر کوچک و دچار سوءتغذیه که در ابتدا او را با یک نوزاد تازه متولد شده اشتباه گرفتم. عبارت «پوست و استخوان» حق مطلب را در مورد وضعیت وحشتناک جسمی او ادا نمی‌کند. او به معنای واقعی کلمه در مقابل چشمان ما در حال از بین رفتن است و با وجود تمام تلاش‌هایمان، ما قادر به نجات او نیستیم. ما اکنون شاهد گرسنگی عمدی در غزه هستیم.

او ادامه می‌دهد: من حوادث به شکل تلفات جمعی را تجربه کردم و در ژانویه ۲۰۲۴ نیز در مورد سوءتغذیه در غزه هشدار دادم اما هیچ چیز مرا برای وحشت محضی که اکنون شاهد آن هستم، آماده نکرده است: تبدیل گرسنگی به سلاح علیه کل جمعیت.

مینارد در یادداشت خود در روزنامه گاردین می‌نویسد: بحران سوءتغذیه از آخرین سفر من فاجعه‌بار شده است. هر روز شاهد وخامت حال بیماران و مرگ آنها هستم، نه به دلیل جراحاتشان، بلکه به دلیل سوءتغذیه بیش از حد. جراحی‌های ترمیمی که ما انجام می‌دهیم، از هم می‌پاشند، بیماران دچار عفونت‌های وحشتناک می‌شوند، سپس می‌میرند. این اتفاق مکرراً رخ می‌دهد و تماشای آن دلخراش است. چهار نوزاد در چند هفته گذشته در این بیمارستان جان خود را از دست داده‌اند - نه از بمب یا گلوله، بلکه تنها از گرسنگی.

به گفته پزشک انگلیسی، خانواده‌ها و کارکنان تمام تلاش خود را می‌کنند تا هر چه می‌توانند بیاورند اما غذای کافی در غزه موجود نیست. برای نوزادان، عملاً شیر خشک وجود ندارد. به کودکان دکستروز ۱۰٪ (آب قند) داده می‌شود که هیچ ارزش غذایی ندارد و اغلب مادران آنها آنقدر دچار سوءتغذیه هستند که نمی‌توانند به فرزند خود شیر بدهند. وقتی یک همکار خارجی تلاش کرد تا شیر خشک نوزاد را به غزه بیاورد، مقامات اسرائیلی آن را مصادره کردند.

در ادامه این یادداشت آمده است: رویکرد «بنیامین نتانیاهو» (نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی) دوگانه است: جلوگیری از ورود غذا به غزه، در حالی‌که غیرنظامیان درمانده چاره‌ای جز مراجعه به نقاط توزیع نظامی برای دریافت برخی از اقلام محدود ندارند. تا ماه مه در غزه بیش از ۴۰۰ محل توزیع کمک وجود داشت که مردم دست کم می‌توانستند با خیال راحت‌تر به غذا دسترسی داشته باشند اما اکنون فقط چهار مرکز از این مناطق نظامی در جنوب وجود دارد که در آنها هم خانواده‌های گرسنه در معرض خطر مداوم حمله هستند.

مینارد می‌افزاید: من روزانه در مورد ده‌ها مصدوم که به اورژانس‌های غزه مراجعه می‌کنند، می‌شنوم که بسیاری از آنها با جراحات ناشی از گلوله از این نقاط توزیع غذا به بیمارستان می‌آیند. من پسران ۱۲ تا ۱۵ ساله را جراحی کرده‌ام که بستگانشان می‌گویند هنگام تلاش برای تهیه غذا برای خانواده‌هایشان مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند. هفته گذشته یک کودک ۱۲ ساله روی تحت جراحی جان خود را از دست داد، او در ناحیه شکم مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود، در جایی که فقط می‌توان آن را تله مرگ برای کسانی که به دنبال معاش اولیه هستند، توصیف کرد.

همکاران من همچنین در بخش اورژانس از یک الگوی نگران‌کننده گزارش می‌دهند: جراحات در روزهای مختلف بر روی قسمت‌های خاصی از بدن متمرکز شده‌اند؛ سر، پاها، اندام تناسلی که نشان‌دهنده هدف قرار دادن عمدی آن قسمت‌های بدن است.

او در ادامه به جراحی دو زن فلسطینی در روزهای اخیر اشاره می‌کند و می‌نویسد: به گفته افرادی که آنها را به بیمارستان آورده بودند، آنها در حالی که در چادرهایشان در نزدیکی یکی از این مکان‌ها پناه گرفته بودند، توسط کوادکوپترها مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. یکی از آنها هنگام حمله به فرزندش شیر می‌داد؛ دومی باردار بود. خوشبختانه، هر دو تاکنون از جراحات خود جان سالم به در برده‌اند. این زنان حتی به دنبال کمک هم نبودند، آنها صرفاً در مناطقی که ظاهراً امن هستند اما در معرض گلوله‌باران بی‌هدف ارتش اسرائیل قرار دارند، پناه گرفته بودند.

به گفته جراح انگلیسی، اینجا نه تنها بیماران دچار سوءتغذیه هستند، بلکه کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و بخش درمان نیز دچار سوءتغذیه هستند. وقتی برای اولین بار رسیدم، به سختی همکارانی را که سال گذشته با آنها کار کرده بودم، می‌شناختم - برخی از آنها ۳۰ کیلوگرم وزن کم کرده بودند. هنگام ناهار، برخی از پزشکان و پرستاران به سمت محل‌های توزیع می‌روند، هرچند می‌دانند که در معرض خطر مرگ هستند، اما اگر بخواهند خانواده‌های خود را سیر کنند، چاره‌ای ندارند.

او می‌نویسد: بیمارستان ناصر آخرین بیمارستان بزرگ فعال در جنوب غزه است اما ما در نقطه شکست فعالیت می‌کنیم، از حملات قبلی گیج شده‌ایم و با تلفات گسترده دست و پنجه نرم می‌کنیم، در حالی که با کمبود همه چیز روبرو هستیم. تخریب نظام‌مند سیستم مراقبت‌های بهداشتی غزه توسط نتانیاهو، افراد با نیازهای پزشکی فوری را به این مرکز واحد هدایت کرده است، در حالی که مستقیماً کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و بیماران را هدف قرار می‌دهد. همین هفته، یکی از پرستاران عزیز ما به همراه سه فرزند خردسالش در چادرش کشته شد.

وی در ادامه با تاکید بر اینکه «آنچه با فلسطینی‌ها در غزه انجام می‌شود، وحشیانه و کاملاً قابل پیشگیری است» می‌افزاید: باورم نمی‌شود که به نقطه‌ای رسیده‌ایم که جهان نظاره‌گر است، در حالی‌که مردم غزه مجبور به تحمل گرسنگی و تیراندازی هستند، در حالی که غذا و کمک‌های پزشکی در آن سوی مرز، تنها چند مایل دورتر از آنها قرار دارد.

به نوشته جراح داوطلب انگلیسی، سوءتغذیه اجباری و حملات به غیرنظامیان اگر فوراً متوقف نشود، هزاران نفر دیگر را خواهد کشت. هر یک روز بی‌عملی به این معنی است که کودکان بیشتری نه تنها از گلوله یا بمب، بلکه از گرسنگی خواهند مرد. اکنون آتش‌بس دائمی، جریان آزاد و ایمن کمک‌ها از طریق سیستم تحت رهبری سازمان ملل و لغو محاصره مورد نیاز است و همه اینها با اراده سیاسی قابل دستیابی است.

وی همچنین دولت انکلیس را به همدستی مداوم در جنایات رژیم صهیونیستی در غزه متهم می‌کند و می‌نویسد: این، غیرقابل قبول است و من نمی‌خواهم یک روز دیگر را صرف جراحی کودکانی کنم که توسط ارتشی که دولت ما از آن حمایت می‌کند، مورد اصابت گلوله و گرسنگی قرار گرفته‌اند. تاریخ نه تنها در مورد کسانی که مرتکب این جنایات شده‌اند، بلکه در مورد کسانی که ایستاده و تماشا کرده‌اند، قضاوت خواهد کرد.

نیک مینارد در پایان می‌افزاید: من از داخل بیمارستان ناصر، به شما می‌گویم: این عمدی است. این قابل پیشگیری است. و این، باید اکنون متوقف شود.

انتهای پیام