مرتضی ملتجی در گف ت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: نمایش «اتاق ۱۲۱۶» روایتی است از انسان‌هایی که با گذشته‌ خود درگیرند؛ گذشته‌ای که گاه آن‌قدر سنگین و تلخ است که پذیرش آن برای فرد دشوار می‌شود.

وی اضافه کرد: بسیاری از آدم‌ها در مسیر زندگی با خاطرات و اتفاقاتی روبه‌رو می‌شوند که مانند زخمی باز باقی مانده‌اند. زمانی که این تلخی‌های گذشته التیام نیابد، می‌تواند فرد را به نقطه‌ای از ناامیدی و اضطراب برساند که حتی به اقداماتی چون خودکشی فکر کند. این نمایش با نگاهی انسانی و عمیق به همین مسئله می‌پردازد.

ملتجی ادامه داد: شخصیت اصلی نمایش «حامد» انسانی است که به ‌واسطه‌ گذشته‌اش، حال و آینده‌اش را از دست رفته می‌بیند. پرونده‌ای که برای او شکل گرفته، او را وادار به فرار کرده و حالا در هتلی مشرف به حرم در مشهد اقامت دارد؛ جایی که هر لحظه گمان می‌برد پایان زندگی‌اش نزدیک است. نمایش از دل این موقعیت به مفهوم امید و بازسازی روانی انسان می‌پردازد؛ اینکه چگونه می‌توان با وجود همه‌ شکست‌ها و تلخی‌ها، ایستاد و ادامه داد.

وی خاطرنشان کرد: تلاش ما بر این بوده که با پرداختن به مفهوم پذیرش و رهایی از گذشته، دریچه‌ای به سوی آینده‌ای روشن‌تر باز کنیم. ما معتقدیم امید، تنها عنصر زنده‌نگه‌دار انسان در مواجهه با بحران‌ها است.

این کارگردان تئاتر با بیان اینکه زندگی برای هیچ‌ کس خالی از اتفاقات ناگوار نیست، افزود: از ورشکستگی، مرگ عزیزان و بیماری گرفته تا کلاهبرداری و شکست‌های عاطفی همگی می‌توانند بر زندگی انسان سایه بیندازند، اما تنها با پذیرش واقعیت و امید به آینده است که می‌توان بر این بحران‌ها غلبه کرد و این دقیقاً همان پیامی است که «اتاق ۱۲۱۶» تلاش دارد به مخاطب خود منتقل کند.

ملتجی تصریح کرد: این نمایش پیش از این در قالب اجراهای جشنواره‌ای و عمومی روی صحنه رفته است و با توجه به محدودیت زمانی برای تمرین، تصمیم گرفتیم تا حد امکان از همان گروه بازیگران پیشین استفاده کنیم.

وی عنوان کرد: فرآیند تولید یک نمایش با دشواری‌های فراوانی همراه است؛ از اولین مراحل یعنی اخذ مجوزها گرفته تا اجرای نهایی روی صحنه؛ شاید برای مخاطب تماشای دو ساعت نمایش تنها بخشی از ماجرا باشد، اما آنچه در پشت صحنه رخ می‌دهد، حجم بالایی از انرژی، تلاش و درگیری‌های اداری را شامل می‌شود.

ملتجی ادامه داد: دریافت مجوز برای یک اثر نمایشی در شرایط فعلی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها است. این فرآیند از تأیید پوستر و طراحی لباس بازیگران گرفته تا دریافت مجوز برای سالن و حتی بررسی اطلاعات فردی تمام اعضای گروه بسیار زمان‌بر و پیچیده است. این مسیر اغلب با تأخیر و عدم شفافیت همراه بوده و برای یک گروه هنری بسیار فرساینده است.

این کارگردان تئاتر گفت: از سوی دیگر وضعیت کلی تئاتر در مشهد با مشکلات ساختاری روبه‌رو است. نبود نهاد حمایتی مؤثر، کمبود سالن‌های استاندارد، نبود تجهیزات فنی مناسب و همچنین حساسیت‌های فرهنگی بر فعالیت‌های هنری از جمله مسائلی‌ است که کار را برای گروه‌های نمایشی دشوار می‌کند. در حال حاضر تنها یک سالن اصلی استاندارد (سالن تئاتر شهر) در مشهد وجود دارد که آن هم تا پایان سال در اختیار سایر گروه‌ها است.

جای خالی یک انجمن اجرایی فعال در تئاتر مشهد

وی اظهار کرد: سالن‌های خصوصی نیز غالباً از استانداردهای لازم برخوردار نیستند و با مسائل فنی، هزینه‌های بالا و نبود حمایت مواجه‌اند. این در حالی است که هنرمندان تئاتر نباید خود، بار تمام مشکلات اجرایی را به دوش بکشند؛ وجود یک انجمن یا نهاد اجرایی فعال، نیازی حیاتی است که متأسفانه در مشهد به‌ درستی شکل نگرفته است.

ملتجی با اشاره به اینکه انجمن‌های موجود از جمله انجمن نمایش و انجمن صنفی در عمل حمایت مؤثری از هنرمندان ندارند و بسیاری از هنرمندان ناچارند شخصاً پیگیر همه‌ امور باشند در خصوص بازخورد تماشاچیان اظهار کرد: در حال حاضر تنها دو اجرای رسمی از نمایش «اتاق ۱۲۱۶» برگزار شده است و با توجه به ظرفیت محدود سالن و تازگی اجرا نمی‌توان هنوز به‌ روشنی درباره‌ بازخورد مخاطبان نظر داد.

وی ادامه داد: معمولاً در هفته‌های ابتدایی تماشاگران اولیه در صورت رضایت، خود به تبلیغ نمایش پرداخته و مخاطبان بعدی را جذب می‌کنند. امیدواریم در ادامه مسیر شاهد استقبال گرم‌تر و پربارتری از سوی مخاطبان باشیم و بتوانیم این نمایش را تا انتهای دوره‌ اجرا به شکلی تأثیرگذار و مستمر پیش ببریم.

انتهای پیام