در این یادداشت آمده است: 

چند مورد از تداخلات مهم بین داروهای گیاهی و داروهای رایج بررسی می‌شود:

گیاهان دارویی رقیق‌ کننده‌ خون

گیاهانی مانند سیر، زنجبیل، جینکو و چای سبز دارای ترکیباتی هستند که خاصیت ضدانعقادی دارند؛ مصرف هم‌زمان آن‌ها با داروهای رقیق‌ کننده‌ خون مانند وارفارین، آسپرین و کلوپیدوگرل می‌تواند باعث افزایش خطر خون‌ریزی به‌ویژه در بیماران قلبی یا افرادی شود که تحت عمل جراحی قرار دارند.

گیاهان مؤثر بر سیستم عصبی

سنبل‌الطیب، گل راعی (هایپریکوم)، بادرنجبویه و کافئین گیاهی ممکن است بر داروهای ضدافسردگی، ضدصرع و آرام‌بخش‌ها اثر بگذارند؛ به‌ عنوان مثال، گل راعی می‌تواند با مهار آنزیم‌های کبدی، سطح خونی داروهایی مانند فلوکستین، فنی‌توئین، و داروهای ضدبارداری را کاهش دهد و باعث کاهش اثر درمانی یا ایجاد تشدید علائم شود؛ از سوی دیگر سنبل‌الطیب می‌تواند اثرات آرام‌ بخشی و خواب‌آوری داروهایی مانند دیازپام، آلپرازولام و لورازپام را افزایش دهد.

گیاهان مؤثر بر قند خون و فشار خون

شنبلیله، دارچین، جینسینگ و آلوئه‌ورا ممکن است باعث اُفت قند خون شوند و در بیماران دیابتی که داروهای خوراکی یا انسولین مصرف می‌کنند، منجر به هیپوگلیسمی شوند؛ همچنین برخی گیاهان مانند زرشک و چای ترش می‌توانند فشار خون را کاهش دهند و در مصرف هم‌زمان با داروهای آنتی‌هیپرتانسیو، باعث اُفت فشار بیش‌ازحد شوند.

مشکلات در دوران بارداری و شیردهی

برخی گیاهان مانند ریشه‌ شیرین‌بیان، جینسینگ و بابونه‌ آلمانی ممکن است در دوران بارداری باعث انقباض رحم، خون‌ریزی یا تحریک هورمونی شوند؛ استفاده از داروهای گیاهی در این دوران باید با مشورت پزشک باشد، حتی اگر «طبیعی» به‌ نظر برسند.

جمع‌بندی

مصرف داروهای گیاهی به‌ویژه در افراد سالمند، بیماران مزمن، زنان باردار و کودکان باید با آگاهی و احتیاط انجام شود؛ داروسازان و پزشکان باید از مصرف هم‌زمان گیاهان دارویی توسط بیمار مطلع باشند تا بتوانند تداخلات احتمالی را شناسایی و کنترل کنند.

توجه داشته باشیم که «گیاهی بودن» لزوماً به‌ معنای بی‌خطر بودن نیست.

انتهای پیام