سعید پورعلی در این یادداشت نوشته است: «چهلمین روز شهادت جمعی از فداکارترین فرزندان ایران، که در میان آنان فرماندهان عالی‌رتبه نظامی و دانشمندانی نامدار حضور داشتند، نه فقط مراسمی ویژه برای گرامی‌داشت یاد آنها، بلکه آزمونی بزرگ برای ملت ایران و همه دغدغه‌مندان عزت ملی است. این واقعه تلخ که با حمله‌ای کور و کینه‌توزانه از سوی رژیم صهیونیستی و حامیان آمریکایی آن رقم خورد، اگرچه زخم عمیقی بر دل ایران نشاند، اما یک بار دیگر گوهر استواری و شوکت ملی را در معرض داوری تاریخ قرار داد.
در پیام رهبر انقلاب، خطوط باریکی میان رنج و امید، فقدان و پیشرفت، شهادت و شکوفایی، و تهدید و عزت ترسیم شده است. این پیام نه فقط مرهمی است برای خانواده‌های داغدار و ملت داغدار، بلکه منشوری است راهبردی پیش‌روی تمام اقشار کشور؛ به‌ویژه گویندگان و قلم‌زنان، که بار دفاع از عزت، آبرو و هویت ملی بر دوش آنها سنگین‌تر است.
در دنیایی که جنگ فقط در میدان‌های نبرد نظامی خلاصه نمی‌شود، طبقه رسانه و صاحبان قلم نقشی حیاتی یافته‌اند. دشمنان ایران ـ با علم به اثر ژرف رسانه و روایتگری بر افکار عمومی ـ سعی در ضربه‌زدن به روحیه جمعی، تحریف واقعیت‌های جنگ و شهادت، و کمرنگ کردن پیوندهای هویتی ملت دارند. از همین روست که رهبر حکیم انقلاب، حفظ عزت و آبروی کشور را «تکلیف بی‌اغماض گویندگان و قلم‌زنان» برمی‌شمرند؛ یعنی حتی در سخت‌ترین شرایط، حق نداریم اجازه دهیم پرچم ملیت و کرامت بر زمین بیفتد یا تصویری تحریف‌شده و ضعیف از ملت ایران به جهان مخابره شود.
این مسئولیت، ناظر به سه بعد اساسی است: نخست، بازنمایی درست واقعیت‌ها و حقانیت ملت ایران در برابر تهاجم رسانه‌ای قدرت‌های بیگانه؛ دوم، تقویت روح وحدت ملی و استحکام اجتماعی از طریق یادآوری ارزش‌های مشترک و تقدیس صبر و پایداری بازماندگان؛ و سوم، حفظ اصل امید به آینده و ایمان به شتاب دوباره پیشرفت علمی و نظامی، حتی پس از فقدان بزرگ‌ترین فرماندهان و دانشمندان.
در مسیر تحقق این رسالت، باید روایت ایرانی از شهادت، مقاومت و پیشرفت را با زبانی رسا و خلاقانه در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد. امروز هر واژه و تصویری که در رسانه‌های داخلی و بین‌المللی منتشر می‌شود، بخشی از تصویر کلان عزت یا ضعف ما را تشکیل می‌دهد. بی‌تردید، دشمن در پی برجسته کردن ابعاد ناگوار و القای ناامیدی یا بی‌ثباتی است؛ اما آنچه در واقعیت رخ داد، خلاف خواست آنان بود: اتحاد خانوادگان شهدا، صبر مثال‌زدنی ملت، ثبات علمی و نظامی دستگاه‌های کشور، و شتاب نگرفتن وقفه در هیچیک از مسیرهای پیشرفت.
بی‌گمان عزت ملی، کالایی وارداتی یا محصول کوتاه‌مدت نیست. عزت حاصل سال‌ها مقاومت، تلاش، فداکاری، وحدت، و تحمل رنج و مرارت است؛ درست همان چیزی که خون شهیدان به آن معنا و عمق می‌بخشد. امروز، رسانه‌نگاران و نویسندگان وظیفه دارند این میراث معنوی را به نسل‌های جدید منتقل کنند و در برابر موج تحریف‌ها پاسداری نمایند. روایتگری صادقانه و امیدبخش، برجسته‌سازی جلوه‌های پایداری خانواده‌ها، و تلاش برای ارتقای دانش و آگاهی مخاطبان باید سرلوحه کار هر فعال رسانه‌ای قرار گیرد.
وظیفه گویندگان و قلم‌زنان به این معناست که از موضع عزت و کرامت سخن بگویند؛ نه اسیر احساسات انفعالی شوند و نه انکار و کوچک‌انگاری پیروزی‌های ملت. زبان رسانه باید زبان ملت سرافراز باشد، زبانی که با امید و اعتمادبه‌نفس، آینده را تصویر کند و دشمن را در عرصه جنگ روایت‌ها نیز ناکام سازد.
در این بزنگاه سرنوشت‌ساز، رسانه‌ها می‌توانند با برجسته‌سازی الگوهای مقاومت و دانش، روح امید را میان مردم بدَمند، تضادهای خُرد قومی یا جناحی را کمرنگ و روح وحدت ملی را تقویت کنند، و به سهم خود، در مسیر تحقق آرمان شهدای بزرگ و پیشرفت شتابنده ایران اسلامی گام بردارند. نتیجه دانستن و عمل به تکلیف حفظ عزت ملی، نه فقط پاسخ به یک پیام تاریخی، بلکه ترسیم افق آینده برای ایرانِ قوی‌تر است.
ایران، با خون شهیدانش زنده است؛ با استقامت خانوادگان شهیدان سربلند است؛ با قلم و زبان متعهد رسانه‌نگارانش قدرتمند است. راه ادامه دارد و دشمن آهن سرد می‌کوبد؛ این پیامِ امروز و تضمین عزت فردای این سرزمین است.»
انتهای پیام
نظرات